Waarom besloot je een reis naar Colombia te maken en waarom heb je Woord en Daad als doel gekozen?
“Al sinds mijn eerste salaris, toen ik 18 was, sponsor ik een kind,” maakt Sari duidelijk. “Woord en Daad was voor mij een vanzelfsprekende voortzetting van een goede gewoonte van mijn ouders. Wij waren thuis met zes kinderen, hadden het niet breed, maar zolang ik me kan heugen hadden wij een sponsorkind en stuurden wij daar met regelmaat kaarten en foto’s naar toe.

Mijn oom werkte bij Woord en Daad waardoor wij vaak foto’s zagen en verhalen hoorden van het werk dat hij deed. Mijn nichtje en ik mochten soms met hem mee als hij op een jeugdvereniging ergens in het land een voorlichtingsbijeenkomst gaf. Wij hielden zelf op de lagere school een spreekbeurt over het werk van Woord en Daad. Ik herinner me hoe grappig het was om te vertellen dat het kledingstuk op de foto van de Indiase vrouwen een sari was.

De reis maakte ik met enkele studenten van de opleiding Verpleegkunde aan het Hoornbeeck College in Gouda, waar ik docent ben. We hebben als school een actie gehouden en zijn met twee docenten en elf studenten naar Bogotá, Colombia geweest.”

Wat heb je tijdens je sponsorreis concreet (met je sponsorkind) gedaan/gezien en hoe houden jullie contact?
“Voor en tijdens de reis was het nog niet zeker dat ik Johan Alejandro zou ontmoeten. Bij het bezoek aan een van de scholen werd me ineens verteld dat Johan Alejandro op die school zat, dat hij uit de klas gehaald werd en dat ik hem over een paar minuten zou ontmoeten. Even later kwam hij schuchter met een juf van de school het lokaal in waar wij als groep Nederlanders zaten. Zijn prachtige, pikzwarte kijkers keken vragend rond… maar toen ik naar hem toeliep, bij hem hurkte en zei wie ik was, sloeg hij spontaan zijn beide armen om mijn nek. Ik had een doosje met wat spulletjes bij me voor hem. Toen hij dat kreeg, knipperde hij verwoed met zijn ogen en moest even later een paar tranen wegvegen. En ik ook!

Via de juf, die Engels in Spaans vertaalde en weer terug, konden wij even met elkaar praten. Daarna ging voor ons allebei het programma van de dag weer verder. Maar ’s middags, toen zijn lessen voorbij waren, kwam hij ineens op het schoolplein naar me toe rennen, samen met een vriendje. Hij had een ontroerende brief voor mij geschreven en die versierd met tekeningen en hartjes. De brief las hij aan mij voor. Onderaan staat met grote letters: ‘Tenquiu, tenquiu, bay!’ wat hij uitsprak als ‘Thank you, thank you, bye!’ Ik vermoed dat het fonetisch geschreven is…,” zegt Sari met een knipoog.

Wat beweegt je om Johan te sponsoren en wat betekent dit voor jou persoonlijk?
“Mijn keus om een kind te sponsoren is dus best lang geleden al gemaakt. De 8-jarige Johan Alejandro is sinds een klein jaar mijn sponsorkind. Ik vind het belangrijk om mijn twee zoons van 18 en 20 mee te geven dat het goed is om iets voor een ander over te hebben. Dat kan op deze manier heel concreet gemaakt worden. De foto van Johan Alejandro staat naast de foto van de jongens in de huiskamer. Ook hebben mijn zoons de eerste keer dat wij iets stuurden naar Johan Alejandro een persoonlijk stukje voor hem in een schrift geschreven. Het is goed om hier met elkaar bewust mee bezig te zijn.”

Welke rol speelt het christelijk geloof hierin?
“Welke rol het christelijk geloof hierin speelt vind ik best een lastige vraag,” geeft de lerares toe. “Ik zie genoeg mensen om mij heen die niet geloven en ook goed zijn voor hun naasten. Ik zou het niet per se willen relateren aan het christelijk geloof. Wat voor mij persoonlijk wel meespeelt is dat ik besef dat alles wat wij hebben, gekregen is. Daarom is het voor mij een wonder hoe goed wij het hier hebben in vergelijking met bijvoorbeeld de kinderen op de scholen die wij in Bogotá bezocht hebben. Het omkijken naar je naaste is een christenplicht, maar als je hier over nadenkt wordt het zo makkelijk om maandelijks wat geld over te maken, dat ik het geen plicht meer wil noemen.”

Hoe kijk je terug op deze bijzondere ervaring?
“De fysieke ontmoeting is onvergetelijk!,” zegt Sari enthousiast. “Het was heel mooi om met eigen ogen te zien dat kinderen op de scholen in Bogotá mogelijkheden krijgen, die ze anders misschien niet zouden hebben. Ik heb groot respect voor de leerkrachten op de scholen die we bezocht hebben; klassen propvol met kleine tafeltjes waaraan tientallen beweeglijke kinders zaten, elk met hun eigen achtergrond.

We hebben de overvolle wijken rondom de scholen gezien, waarin de huizen van de kinderen staan, de vieze straten waar zij dagelijks lopen, de kale veldjes waar ze spelen, de vele zwerfhonden die om hen heen drentelen... de enorme armoede waarin ze leven…
We hebben de blijdschap en de hoop in de ogen van de kinderen gezien toen we spelletjes met hen deden en kleinigheidjes uitdeelden.
We hebben de armen om ons heen gevoeld, waarmee de kinderen én de volwassenen zonder woorden hun dank uitten. Ik schaam me dat ik te egoïstisch ben om tien kinderen te sponsoren, want die 30 euro per maand heb ik nog nooit gevoeld.”

Woord en Daad is een christelijke ontwikkelingsorganisatie die mensen verbindt om samen armoede tegen te gaan. Dat doet de organisatie onder andere door mensen in Nederland aan te moedigen een kind te sponsoren. Wilt u ook een kind sponsoren en zo investeren in zijn of haar toekomst? Kijk eens bij de kinderen die op een sponsor wachten of vraag vrijblijvend meer informatie aan.