Hij kan het moment nog zo voor de geest halen alsof het de dag van gisteren was. Rien: “Dan ben je opgeleid als hulpverlener, maar op zo'n moment weet je het niet meer.” Rien had zijn zoon nog via de telefoon gesproken die week want deze vertelde hem dat hij nog een week aan zijn verblijf zou plakken wanneer zijn stage die week ten einde liep. Het was een ontspannen gesprek tussen de twee. Ruim drie maanden ervoor waren vader en zoon echter niet ontspannen uit elkaar gegaan. Ze hadden zelfs een beetje onenigheid.

Rien: “Reinier wilde zijn stage voor zijn studie fysiotherapie perse in Israel ldoen. Hij had een Joods meisje ontmoet wiens vader arts was. Toen hij me dit vertelde, vond ik het enerzijds schitterend maar ook spannend. Ik had er een unheimisch gevoel over.” Beschaamd voegt hij eraan toe: “Ik had er zo de pest in dat ik hem niet naar Schiphol heb gebracht. Zo van: doe jij lekker je eigen zin. Dan is het enorm desastreus als je je zoon niet naar Schiphol wilt brengen en hem 3,5 maand later op mag halen in een kist!”

Door deze tragische gebeurtenis raakt Rien Verbiest compleet de weg kwijt. Het zijn jaren van rouw en verwerking. In dit proces is hij echter nooit boos op God. Het dunne lijntje dat er nog was, heeft ervoor gezorgd dat hij Gods hand in zijn leven voelde. Een prachtig boek genaamd 'Een levenslange schaduw' is het resultaat van een lange weg uit het dal. Het bevat de verhalen van ouders die ook hun kinderen op tragische wijze verloren. Mede door het schrijven van het boek vond Rien de weg weer een beetje terug naar God.

Rien: “Waar ik eerst hautain dacht het zelf te schrijven, heb ik ervaren dat God me de woorden gaf. Het gevoel dat je bij de hand wordt genomen. Je moet er wel oog voor hebben. Dat je de veerkracht hebt om eruit te komen.”

Bekijk het volledige gesprek en klik hier voor meer video's van Hour of Power: