Om eerlijk te zijn heb ik de Tilburgse kermis nooit bezocht, laat staan de Roze Maandag. Toch was het niet moeilijk om een indruk te krijgen. Op de website rozemaandag.nl zie je in één oogopslag wat voor feest dat is. En toen ik de stad doorging via Google Streetview, bleek het ook niet moeilijk om het verband tussen geloof en geaardheid te leggen. Pal tegenover het epicentrum van de Roze Maandag staat de St. Jozefkerk. Vanaf die monumentale kerk kijkt Sint Jozef neer op het roze festival.

Bij de zoektocht naar de verhouding tussen geloof en geaardheid vraag ik de feestvierders om op Roze Maandag één keer omhoog te kijken, naar dat gouden beeld van Jozef. Laat ieder zich dan eens afvragen: wat zou hij nu van ons vinden? Ik bedoel niet dat beeld, maar de heilige Jozef die in de hemel is en als het ware neerkijkt op het gewoel op de Heuvel.

Die vraag lijkt onmogelijk te beantwoorden – maar dat valt mee. De Bijbel bevat opvallende uitspraken van twee Jozefs. De eerste is Jozef de timmerman, de man van Maria de moeder van Jezus, die 2000 jaar geleden leefde. Maar er is nog een andere bekende Jozef, de zoon van Jakob, die bijna 4000 jaar geleden onderkoning van Egypte was. Hij redde zijn volk van de hongersnood door tijdens de zeven vette jaren te sparen voor de zeven magere jaren.

Zonde
Oei, wordt dit nu een saai geschiedverhaal? Niets is minder waar. Of een somber verhaal, nu de Bijbel opengaat? Ook dat niet. Opvallend genoeg weten we van beide Jozefs hun visie op seksualiteit en die is helemaal niet negatief.

Het beeld op de Sint-Jozefkerk is waarschijnlijk van Jozef de timmerman. Die is hier niet afgebeeld met zijn timmermansgereedschap maar met een tak met vier lelies. De lelie is het symbool van zuiverheid en wijst erop dat Jozef de maagdelijkheid van Maria respecteerde. De geschiedenis is bekend: Jozef is nog niet getrouwd met Maria als hij ontdekt dat zij zwanger is. Als Maria van de engel hoort dat ze zwanger is, zegt ze verbaasd: “Hoe is dat mogelijk, ik heb immers geen gemeenschap gehad met een man?” Hoewel ze met elkaar “ondertrouwd” zijn -een sterkere band dan verloving- is het vanzelfsprekend dat je niet met elkaar naar bed gaat. De lelies laten zien hoe oprecht en trouw Jozef is aan zijn aanstaande vrouw: hij houdt van haar en wil het wonder van seksuele gemeenschap bewaren voor de huwelijksnacht.

Ook van die andere Jozef, de onderkoning, is bekend hoe hij over seksualiteit dacht. Hij belandt als slaaf bij een hoge ambtenaar in Egypte. De vrouw van deze Potifar raakt smoorverliefd op deze knappe jongen van 22 jaar en probeert hem te verleiden. Iedere dag nodigt ze hem uit om met haar naar bed te gaan – maar hij weigert. Op een dag pakt ze hem bij zijn mantel en sleurt hem haar bed in. Jozef ontsnapt ternauwernood maar belandt toch in de gevangenis.

Waarom wil Jozef niet het bed delen met de vrouw van zijn baas? Zo’n jonge knul heeft toch ook gevoelens en zo’n kans krijg je toch niet vaak? Hij zegt erover: “Zou ik zo’n groot kwaad doen en zondigen tegen God?” Hij wil het vertrouwen van zijn baas niet beschamen en wil diens huwelijk niet beschadigen door overspel. Daarnaast voelt hij aan dat dit tegen Gods wil is. Hij wil God dienen en geen seks hebben buiten het huwelijk. Misschien speelde hij éven met de gedachte om op de verleiding in te gaan, maar hij weet dat dit “zonde tegen God” is en dat hij daarmee Gods toorn over zich haalt.

Achterhaald
Wat hebben deze Jozefs in 2018 te zeggen tegen feestvierders in Tilburg? Is dit ontzettend achterhaald? Nou… dat lijkt mij niet. De Bijbel heeft kennelijk een lange houdbaarheidsdatum. Wat de eerste Jozef 4000 jaar geleden zei, klopt met wat de tweede Jozef 2000 jaar geleden zei en wat vrijwel alle gelovigen tot een halve eeuw geleden ook zeiden: seksualiteit is een wonder, een prachtig geschenk van God, exclusief bedoeld voor het huwelijk tussen een man en een vrouw. Dat veel mensen er de laatste decennia anders over denken, is geen reden om de boodschap van de Bijbel bij te buigen en aan te passen aan onze veranderde opvattingen. Het komt op mij arrogant over als iemand denkt de Bijbel nu beter te begrijpen dan mensen in al die vorige eeuwen.

Maar, zal iemand zeggen, is dat niet een erg verkokerde visie op het geloof? De Bijbel roept toch ook op tot respect, verdraagzaamheid, naastenliefde? Zeker! Daarom mag je van elke gelovige verwachten dat ze ook homo’s en lesbiennes liefhebben. Dat doe ik ook, zie deze uitgebreide briefwisseling hierover. Zou het niet liefdeloos zijn als je een ander niet waarschuwt voor het gevaar waarin hij zich bevindt? Dat gevaar is niet denkbeeldig. Pak de Bijbel er eens bij en lees wat Paulus schrijft aan gelovigen in Korinthe (1 Kor. 6:9-11). Wie bewust in zonde blijft leven (of het nu gaat om hoogmoed en jaloezie, of om ontrouw en overspel), komt niet in Gods koninkrijk, niet bij die twee Jozefs, niet bij Jezus.

Het zou hard zijn als ik nu een punt zou zetten. Dat doet God dan ook niet. De Bijbel spreekt niet alleen over naastenliefde maar ook over Gods liefde. Hij toont zijn liefde in zijn Zoon Jezus. Ook aan degenen die door deze samenleving afgeserveerd zijn of in de marge van de maatschappij zijn beland. Zijn Zoon offerde zijn leven op, om zulke zondaren te kunnen behouden. Hij zocht ze op, ging met hen eten. Hij vraagt maar één ding van hen: wie zijn zonde belijdt, nalaat en in Hem gelooft, ontvangt eeuwig leven.

Bovenstaand artikel is geschreven door Steef de Bruijn, hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad. Het verhaal verscheen eerder in het Gayformatorisch Dagblad, een eenmalige uitgave van Stichting Roze Maandag.

Foto: RD, Anton Dommerholt