"In Indonesië leren we geduldig vertrouwen op God"
“Kinderen die leren lezen en schrijven, lezen hun ouders voor uit de Bijbel. Door lesmateriaal in te vliegen mag ik dus bijdragen aan de verspreiding van het Evangelie,” vertelt Willem Jonkers. Namens MAF (Mission Aviation Fellowship) is hij met zijn gezin actief in Papoea, Indonesië. Met zijn gezin is hij momenteel op verlof in Nederland. “In Indonesië leren we geduldig vertrouwen op God.”
Hoe kwam het Evangelie bij jou tot leven en hoe kwam MAF op je pad?
“Mijn ouders zijn als Nederlanders naar Zuid-Afrika geëmigreerd. In de 27 jaar dat ik daar heb gewoond ben ik altijd mee naar de kerk gegaan. Ik volgde catechisatie en ging naar de zondagsschool. Als het gaat over de Bijbelse boodschap is mijn vader erg gedreven. Je zou hem een soort evangelist kunnen noemen! Mede door wat hij vertelde en de catechisaties die ik mocht volgen heb ik in 2003 belijdenis van het geloof afgelegd.
Mijn vrouw Mariëtte heeft een paar jaar in de zorg gewerkt en rondde daarna de opleiding Verpleegkunde af. Op een gegeven moment kwam zij naar Zuid-Afrika om vrijwilligerswerk te doen in een aidskliniek. Vervolgens zijn we elkaar tegen het lijf gelopen. Na drie maanden keerde zij terug in Nederland en heeft God voor mij de deur naar dit land opengezet. Al snel kon ik na onze verhuizing als vliegtuigtechnicus aan de slag. Dat ervoer ik als leiding van God.”
Willem werd al tijdens zijn periode in Zuid-Afrika op het bestaan van MAF gewezen. “In het jaar 2003 kwam ‘MAF’ in diverse gesprekken telkens terug. Vervolgens heb ik mij voor de opleiding vliegtuigtechnicus aangemeld, waarna ik contact met MAF opnam. Vanaf 2009 is het balletje gaan rollen. Sinds juni 2016 wonen wij in Papoea, Indonesië.”
Wat houdt je werk in Papoea in?
“Ik ben actief als vliegtuigtechnicus. Dat wil zeggen dat ik meewerk om de tien vliegtuigen vliegwaardig te houden door middel van inspecties, reparaties, motorwissels, spuitwerk en ga zo maar door. Dat is voornamelijk werk op de achtergrond. Ook ga ik regelmatig als piloot de lucht in. Ik vervoer zendelingen, medici en goederen. Dat laatste is belangrijk voor de zes christelijke scholen, diverse klinieken en kerken die zich in dit afgelegen gebied bevinden.
Mijn vrouw heeft ruim tien jaar als verpleegkundige gewerkt. Op dit moment zorgt zij fulltime voor ons gezin. Haar belangrijkste taken zijn het huishouden en het onderwijzen van onze kinderen, omdat we voor thuisonderwijs hebben gekozen. In mei 2015 zijn wij, samen met zoon Matthias, door MAF uitgezonden naar Papoea. In december 2015 is hier onze dochter Miriam geboren.”
Hoe zagen jullie God in de afgelopen jaren aan het werk?
“Als MAF werken we nauw samen met christelijke scholen in Papoea. Dat komt onder meer doordat de schoolbestuurder bij MAF is betrokken. Vier jaar geleden zijn we een samenwerking gestart. We horen dat kinderen die op school leren lezen en schrijven hun ouders thuis voorlezen uit de Bijbel. Door lesmateriaal in te vliegen mag ik zo dus bijdragen aan de verspreiding van het Evangelie. Omdat de scholen zich in een geïsoleerd gebied bevinden, spelen onze vliegtuigen een cruciale rol.”
Mensen kunnen jullie steunen via de zogenoemde Freslight actie. Wat houdt dit in?
“Freshlight is een bedrijf dat ons werk ondersteunt. Men produceert lampen die ‘gezond’ licht verspreiden en stof en bacteriën vernietigen. Deze lampen zorgen er dus voor dat mensen zich gezond voelen. In onze kerk merken we dat aanwezigen dankzij deze unieke lampen veel minder hoesten en niezen. Deze lampen zijn te koop in onze webshop. De opbrengst gaat naar ons steunfonds.”
Welke geloofsles hebben je geleerd door je werk voor MAF?
“Als gezin en organisatie hebben we geleerd om meer en duidelijker te vertrouwen op God. Ons tweede kind Miriam is geboren in Indonesië. Ze kwam vijf weken te vroeg ter wereld. In principe ging het goed, maar later moest ze terug naar het ziekenhuis, omdat ze geel begon te zien. De behandeling is vrij simpel, maar mede door de andere cultuur leverde ons dat veel spanning op. Dankzij hulp en kennis van vrienden is het uiteindelijk goed gekomen. Maar vooral waren we God dankbaar dat we op een plaats waren waar er een goede behandeling beschikbaar was.
We hebben vaak te maken met moeilijkheden rondom vergunningsaanvragen. Elke twee jaar moeten we diverse aanvragen indienen in verband met onze vliegoperatie. Voortdurend worden er extra documenten opgevraagd. Kortom, het duurt heel lang voordat het goed is geregeld. Met één vergunningsaanvraag zijn we soms maanden bezig. Ook in deze situatie komt het aan op vertrouwen op God én geduld.”
Praatmee