Gertine moest ervoor zorgen dat de kerk weer vol raakte
"Aantallen als synoniem voor succes. Dat was het verlangen dat ik overal proefde, ook bij mezelf, toen ik begon als dominee in de kerk. Ik voelde de druk om te presteren," schrijft Gertine Blom over haar beginperiode als predikant. Ze ging na haar studie theologie aan de slag in een vergrijsde gemeente. Op de progressief-christelijke weblog Lazarus deelt ze haar ervaringen.
In die vergrijsde gemeente leerde ze een belangrijke les dankzij haar contact met een mevrouw die stervende was. "Ze was nog nooit in de kerk geweest, wel gelovig, had altijd erge pijn en was niet meer in staat haar huis uit te komen. (...) Die uurtjes op donderdagmorgen bij deze vrouw werden al snel de mooiste uren van de week. Ik las met haar uit een platenboek met Bijbelvertellingen waarop we samen reflecteerden. (...) Vlak voordat ze zou overlijden vroeg ze me om nog een keer te komen. Samen lazen we Psalm 23 en we omhelsden elkaar."
"Wat maakte me zo gelukkig in die ontmoetingen?," vraagt ze zichzelf af. "Ik kon het niet precies uitleggen. Ik wist wel dat het absoluut niets te maken had met aantallen kerkgangers, geld, prestatie of invloed. Het was puur die eenvoudige ontmoeting tussen twee mensen, het moment van samen praten over God en over alledaagse dingen, waarin ik iets proefde van de hemel.
Ik had wat tijd nodig, maar uiteindelijk begon ik alles wat er gebeurde in de kerk met andere ogen te zien. (...) In elke ontmoeting met een ander mens, waarin we onszelf echt openden voor elkaar, herkende ik datzelfde diepe gevoel van verbondenheid en geluk. Ik leerde om dat te benoemen als een teken van het Koninkrijk van God."
Praatmee