Storen wij ons aan de posters van Radio 538?
Het is vakantietijd. En zo reed ik onlangs de grens weer over om terug te keren in Nederland. Een dag later reed ik door een dorp. En daar werd ik negatief verrast. In het bushokje hing een poster die mij de wenkbrauwen deed fronsen. En helaas op een negatieve manier.
Sinds een tijdje hangen er in menig bushokje posters van het radiostation 538. Twee vrouwen in weinig verhullende kleding die innig bij elkaar staan. De hoofden zijn niet zichtbaar door een grote ghettoblaster. Maar al met al suggereert de poster veel… Helaas is het niet de eerste keer dat dit radiostation een dergelijke campagne voert. In 2016 was er een outdoorcampagne van dezelfde strekking. Destijds een zomerse campagne met een knipoog die aansprekend zou zijn voor de jonge doelgroep. Gelukkig noemde de Reclame Code Commissie het destijds ‘duidelijk seksistisch’.
Een week geleden was daar opeens een reactie van een buschauffeuse uit Rotterdam die zich druk maakte over deze campagne. En daarbij ook de dubbele moraal die er is. Namelijk dat er een paar maanden geleden wel veel ophef was over een soortgelijke campagne met twee mannen, maar dat de ophef nu uitbleef. Een reactie die op de sociale kanalen veel bijval kreeg.
De opmerking van deze chauffeuse mag ons wel aan het denken zetten. En zeker ons als christenen. Want wat vinden wij eigenlijk van deze posters? Want ook op de BibleBelt hangen ze. Vinden we het eigenlijk wel erg dat we deze posters zien, of is het al enigszins normaal aan het worden? Storen we ons er niet aan en vinden we het stiekem wellicht wel interessant?
In Nederland praten we al snel over het feit dat iets betuttelend is. We moeten ons niet teveel bemoeien met deze zaken. Ieder zo zijn mening. Daarmee kan tolerantie, of het tolerant richting een ander zijn, ook een verkeerde invloed krijgen. Ieder leeft zijn eigen leven. Ieder doet zijn eigen ding. En als we zelf ons leven enigszins kunnen vasthouden is dat prima. Maar als het om deze zaken gaat mogen we best een stem laten horen.
En je stem laten horen over deze zaken kan absoluut. Een aantal maanden geleden las ik dat de stad Stockholm seksistische reclames en affiches gaat weren in de stad. Voortaan zijn seksistische reclameposters verboden op openbare plaatsen in de Zweedse hoofdstad. Het tonen van mannen en vrouwen puur als lustobject wordt niet meer getolereerd. Het is schadelijk zo wordt er gezegd.
Wat mij betreft heeft dit ons ook wat te zeggen. Laten we niet te voorzichtig zijn om hier iets van te vinden. Want al met al belanden we in een samenleving die definitief afscheid gaat nemen van haar wortels. Wortels die diep verankerd waren in christelijke waarden en normen. En de gevolgen zijn zichtbaar. De samenleving verliest een bepaalde basis. En het ontbreken daarvan resulteert in een houding dat iedereen maar doet wat hij of zij wil. Zelfbeschikking en eigen verantwoordelijkheid lijkt zo mooi, maar uiteindelijk kan de mens het niet aan. En dat is niet alleen op dit punt. Voorbeelden genoeg.
Laten we ons horen? Gaan we het gesprek aan? Wat mij betreft wel. En dan op een nette en uitnodigende manier. Het kan de Nederlandse samenleving geen kwaad!
Laurens Sok is (online) communicatiemedewerker. Bezoek hier zijn website of volg hem op Twitter.
Praatmee