Dit prachtige inspirerende lied is gedurende tientallen eeuwen in vele toonaarden en melodieën gezongen en plechtig geciteerd. Wanneer we het in alle rust lezen of aanhoren en als het ware verorberen, dan gebeurt er iets binnenin ons. Dan komt onze ziel tot rust en kan maar zo ons hart gevuld worden door een overvloed van geestelijk voedsel.

In mijn beleving raakt deze psalm namelijk een meer innerlijke laag van ons bewustzijn; onze binnenkamer, ons hart. Het aspect van ons dat aan bod komt bij meditatie, contemplatie, soaking, mindfulness, carpettime of welk trendywoord je er ook maar aan wilt geven.
Onze Oasistrails 'familie' in Spanje praktiseert dit dagelijks in de herberg aan het pelgrimspad naar Santiago d. C. We noemen het de Jezus-meditatie. Het is zeer in trek bij onze gasten, die vaak nogal new-age georiënteerd zijn. Velen worden door God innerlijk verkwikt en niet zelden neemt iemand Jezus als verlossende herder aan.

Jezus citeert vaak een psalmgedeelte. Hij doet dat zelfs zwaar lijdend aan het kruis; Psalm 22.
In Johannes 10 lezen we hoe Hij tijdens een rede tot de religieuze elite, de carrière-herders, refereert aan Psalm 23. In deze gelijkenis noemt Hij zich in tegenstelling tot deze huurlingen de goede herder, die Zijn leven geeft voor de schapen.
Merkwaardig, dat Jezus Zich tegelijkertijd de goede herder èn de deur van de schaapskooi noemt en dat de schapen niet buiten maar binnen de schaapskooi grazige weide vinden. Dit is echt een stukje waar onze logica op stuk loopt … en dat is goed. Als we verlangen te grazen van die overvloedige geestelijke weidegronden, dan moeten we wat verder durven gaan dan onze armzalige rationele kaders.

Maar wat me vooral treft in dit tekstgedeelte is dat er maar één goede manier is om die schaapskooi met overvloedig geestelijk voedsel binnen te komen. Namelijk door de deur; Jezus. Door Jezus binnengaan betekent feitelijk acceptatie dat alleen Zijn verzoenend offer je een legitieme en veilige toegang geeft. Jezus is een deur waar je maar net doorheen kunt; een nauwe poort... Dat kan alleen als je je rugzak met al je verworvenheden en al je egodingetjes achterlaat bij het kruis. Het is geen weg van techniek. Van jarenlange oefening en van kunstjes en standjes, maar van verwachtingsvolle focus op je Verlosser en van pure overgave aan Gods genade. De bereidheid jezelf zonder reserve als een nietig druppeltje te verliezen in de oceaan van Gods weldadige heerlijkheid. Het is een zaak van verlangen naar innige verbinding met onze Vader.

Er is ook een andere manier om die schaapskooi binnen te komen. Niet door de Deur, maar 'ergens' illegaal binnenklimmen. Dat klimmen duidt er al op dat je er techniek voor nodig hebt en een boel zelfdiscipline die training vergt. Dat moet je allemaal uit jezelf halen. Binnenklimmen doe je ook niet om jezelf te verliezen maar juist om je ego op te pompen. Je komt dan als een rover om de geestelijke overvloed voor je eigen eer en voordeel aan te wenden.

Vaak wordt mij gevraagd wat het verschil is tussen 'oosterse' meditatie en Jezus-meditatie.
Dan noem ik vaak deze gelijkenis van Jezus. Meditatie en aanverwante praktijken; niks mis mee, mits middels Jezus en het besef dat onze oude natuur met Hem gekruisigd is.

In een Spaans dorpje, aan het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, runt de Oasis Trails gemeenschap een kleine herberg. Het is een gemeenschap van gelovigen, die de gasten zowel praktisch als geestelijk met Jezus, het Levende Woord, in contact wil brengen. Heel praktisch en betrokken, op een manier die bij de gasten past. Lees hier meer over de Oasis Trails.