Het akkertje van mijn ziel
De dominee preekte zondag over het akkertje van je ziel. Ik vind dat wel een mooi beeld van ons binnenste. Van onze ‘ziel’ zeg maar.
Allereerst vind ik het verkleinwoord heel aardig. Ik ben geen boerderij van zoveel hectare. Maar te vergelijken met zo’n akkertje van toen. Een akkertje waar, wil het werkelijk wat opbrengen, behoorlijk aan gewerkt moet worden. Je leest dat Jezus spreekt van zaad dat op de weg valt. Dat zal toen niet die keurige landweg zijn die langs onze landerijen loopt, maar de platgetreden paadjes op mijn eigen akkertje.
En dan die stenen. Kunnen al die preken die ik in mijn leven gehoord heb, soms ook niet een ploegen zijn op rotsen? En dan dat stukje akker waar nauwelijks van diepgang sprake kan zijn. Ik moest ook denken aan onkruid dat nauwelijks van goede tarwe te onderscheiden is. Ik heb wel eens van oot gehoord, wilde haver. Je ziet pas het verschil als de vrucht er (niet) is.
Zo gaan onder de preek je gedachten alle kanten op.
De dominee had gelijk: als je daaraan niet werkt, als je ziel niet ‘zaaiklaar’ is, ontvankelijk voor God kun je conferenties aflopen, de mooiste preken horen, de fijnste liederen zingen en het zal nog niets uitwerken. Als je geniet, is het vaak maar voor even..
Op naar de volgende conferentie...!
Of moet er iets anders gebeuren???
Je kunt op het akkertje van je leven een dikke laag goed zaad laten zaaien, maar wat zal het baten als dat akkertje onbewerkt is?
Hoe maak je je ziel ontvankelijk voor God?
‘Zaaiklaar’ zeg maar.
Zeker, als je een mens bent die als hij onkruid wiedt kans loopt ook het goede uit de grond te trekken. Jezus waarschuwde daarvoor in een andere gelijkenis.
De dominee pleitte voor toegang, diepgang, ruimte maken voor het goede zaad. Werken, zeg maar aan je akkertje.
Het probleem is dat ik geen goede boer ben. Ik wil het wel maar ik kan het niet (goed).
In de gelijkenis van het onkruid in de tarwe roept Jezus op te wachten tot de oogst. Dan zullen de engelen de oogst wel binnenhalen.
Ze bestonden toen nog niet. Maar eigenlijk heb ik voor die tijd al een loonwerker nodig die heel mijn akkertje ploegt en egt.
Wat heb ik dagelijks de Heilige Geest nodig!
Hoef ik zelf dan helemaal niets te doen? Nou, ook de loonwerker komt niet zomaar. Je moet hem ‘bellen’. En op jouw akkertje toelaten.
Na de dienst zongen we dit lied:
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee