Arie van der Veer was zenuwachtig tijdens zijn eerste heilig avondmaal
Wij vierden het heilig avondmaal. Wat een feest. Ik kan me nog herinneren dat ik voor de eerste keer aanging. Het was in de christelijke geformeerde kerk aan de Emmastraat in Vlaardingen.
Toen in de beker aannam, was ik erg zenuwachtig. Mijn handen trilden. Ik heb toen wijn gemorst.
Waarom was ik zo zenuwachtig?
Wel, deelnemen aan het avondmaal was toen maar voor een gedeelte van de gemeente weggelegd. Per tafel kwamen maar zo’n kleine twintig mensen aan. Misschien waren het er nog wel minder. Er waren ongeveer vijf, zes tafels. Eerst de tafels met de mannen, daarna de tafels met de vrouwen.
Toen ik op de kerkenraadsvergadering had gezegd dat ik van plan was aan het avondmaal deel te nemen, moest ik achterblijven. Nee, niet voor straf, maar wel voor een verder gesprek. Aangaan, dat kan toch niet zomaar...
Hoe anders beleef ik dat nu.
We gaan met honderden naar voren. Lange rijen
In de paden. Aan tafels zitten zou helaas niet lukken. Maar dit is ook goed.
Het heilig avondmaal is een feest. Jezus ontmoeten in brood en in wijn. Het zal voor mij na de periode van ziekte een extra tintje hebben.
Hoe anders ben ik over het avondmaal gaan denken.
En natuurlijk vraag ik me wel eens af of we wel op de goede weg zijn. Je vergeet je opvoeding niet. Maar waar lees je in de Bijbel dat het avondmaal zo’n exclusieve maaltijd is, als wij er soms van gemaakt? Denk eens hoe uitbundig het Pesachfeest werd gevierd. Zelfs Judas nam aan het avondmaal deel toen het werd ingesteld. En na Pinksterfeest kwamen ze elke dag bijeen.
Ik heb diep respect voor alle mensen die het avondmaal zo ernstig en ingetogen vieren. En natuurlijk moet je je voorbereiden. Wie is God voor mij? Wat betekent het werk van Jezus voor mij? Maar doe je dat niet voor elke zondag? En natuurlijk moet je het lichaam van Christus onderscheiden. Dronken aan het avondmaal zitten zoals in Korinte voorkwam kan niet. En een ander niet vergeven maar zelf het feest van vergeving vieren, is onmogelijk. Deze week stelde een gemeentelid op Facebook de vraag: kun je avondmaal vieren als je de schepping verwaarloost, slecht beheert?
Dat zijn vragen die wij ons vroeger nooit stelden.
Het ging vooral om de relatie met God, minder om de relatie met anderen, en de relatie naar de schepping kwam nooit ter sprake.
Wie ik vreselijk mis aan het avondmaal zijn de tieners. Vroeger hadden wij daar thuis in Vlaardingen een oplossing voor. Die zondagochtend zouden we thuisblijven...
Misschien gooi in een steen(tje) in de vijver. Maar net zoals bij de doop pleit ik voor een herbezinning.
Dopen doe je niet zomaar.
Avondmaal vieren net zo min.
Wat dat betreft ben ik niets veranderd!
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee