Hoe moet het verder met onze kerk?
"Ondanks de aandacht voor pionieren en kliederkerken klinkt er voortdurend dat traditionele vormen van kerkzijn door moeten gaan. Hoe moet het verder met onze kerk?," vraagt Piet Vergunst zich af in De Waarheidsvriend.
"Ik ga als eerste niet te rade bij Petrus, naar wie het nieuwe magazine van de Protestantse Kerk heet, maar bij Paulus, die me altijd weer helpt. Hij leert ons dat we als gemeenten rijk zijn, ‘naarmate het getuigenis van Christus bevestigd is onder u’. (1 Kor. 1:6) In Hem komt in de kerk alles samen. Dan hebben we het over het woord van het kruis, dwaasheid voor wie er niet van weten wil, een kracht van God voor degenen die behouden worden.
God heeft het behaagd door de dwaasheid van de prediking zalig te maken die geloven. Dat is Zijn wijsheid! Dat is geen identiteitskenmerk voor de Gereformeerde Bond en allen die in 2018 traditioneel kerk willen zijn, dat is niet een andere weg om God te leren kennen naast dansend en timmerend en…, nee, dat is Gods route voor verloren zondaars naar Zijn hart.
Het liefste zou ik nu heel 1 Korinthe 2 en 3 citeren, over onze zwakke woorden en bevende houding die God omvormt tot een krachtige prediking, die vol is van Christus. Als we in die weg gaan, zijn we dienaren van Christus en beheerders van de geheimenissen van God. Zo willen we niet alleen de kerk dienen, zo willen we niet onze inbreng in de kerk hebben, zo vragen we de kerk zichzelf te verstaan.
Huwelijk
Dan horen 1 Korinthe 2, 3 en 4 bij 1 Korinthe 5 en bij 6, over de ethiek in de gemeente, over de waardering voor het huwelijk in de gemeente, over de verschillende roeping die de Heere aan gehuwden en ongehuwden geven kan. Nog maar ruim een halve eeuw geleden gaf onze Hervormde Kerk een herderlijk schrijven over het huwelijk uit. Wat lezen we hierin? ‘Het onderscheid van man en vrouw berust op de scheppingswil van God. Het huwelijk is een groot geheim, omdat het een afglans is van een nog groter geheim van de liefde van Christus tot Zijn gemeente. De huwelijksverbondenheid is zo diep dat het tot het wezen van het huwelijk behoort, dat het onontbindbaar is en de eenheid die man en vrouw beleven alle levensuitingen omvat.’
Leg deze uitspraken nu eens naast de bezinning in de synode die dit jaar gehouden is over huwelijk en seksualiteit, over relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Als er in maart jl. een nieuwe preses gekozen wordt, is het eerste wat ds. Van Meggelen (bevraagd door de media) geacht wordt inhoudelijk te zeggen het feit is dat ze voorstander is van het zegenen van homorelaties. Gelukkig zegt ze ook ‘de volle breedte van de kerk serieus te willen nemen’. En ik voeg eraan toe: ‘Laten we samen lezen in wat de Bijbel ons aanreikt als richtlijnen voor het leven. Laten we de grondslag van de kerk serieus nemen.’
Gezag van Christus
Mogen we onze kerk in deze en in andere thema’s vragen om leiding vanuit het Woord van God, in gehoorzaamheid aan Jezus Christus, Die meer dan iemand anders bewogen is met zoekers en tobbers, beschadigde en gekwetste mensen? ‘Als visitator heb ik gemerkt dat de Gereformeerde Bond me nooit heeft gewogen, omdat ik een vrouw ben. Men keek naar kwaliteiten,’ aldus ds. Van Meggelen op de dag van haar verkiezing. Kijken we naar kwaliteiten? Nee, al zijn die wel nodig. We kijken – als eerste voor onszelf, maar ook voor de kerk als geheel – naar het gezag van Christus in de kerk, omdat de brief aan Korinthe ons leert dat ‘we elke gedachte gevangen moeten nemen om die te brengen onder de gehoorzaamheid aan Christus’.
Overigens, laten we dat niet versmallen tot de thematiek van huwelijk en relaties. Laten we de vraag tot de onze maken die Jesaja 8 stelt: ‘Moet een volk zijn God niet raadplegen?’ De profeet geeft zelf het antwoord: ‘Terug naar de wet en het getuigenis! Als zij niet overeenkomstig dit woord spreken, zal er voor hen geen dageraad zijn.’
Confessionele beweging
Ik vind het overigens opvallend dat onze waarneming ten aanzien van het welzijn van de kerk niet alleen verschilt van die van dr. De Reuver, de scriba, maar ook van de waarneming van de Confessionele Vereniging, onze zustervereniging. In het jaarverslag schreef secretaris ds. N. de Boo onlangs dat de activiteit van het Confessioneel Gereformeerd Beraad in relatie tot die van de CV mogelijk sterk verminderd zijn vanwege het meer belijdende karakter van de Protestantse Kerk in Nederland sinds 2004, een waarneming die niet beargumenteerd wordt. Het enkele feit dat de vorige en de huidige scriba zich rekenen tot de confessionele beweging, zegt in elk geval niet alles voor het beleid.
Liefde tot de kerk
Zijn de woorden in deze bijdrage scherp, gericht tégen de kerk? Nee, ten principale niet. Ze komen op uit liefde tot de kerk, ze worden uitgesproken omdat we vóór de kerk zijn, zoals bij ons honderdjarig bestaan bewust opnieuw uitgesproken. Omdat de kerk ons aan het hart gaat. Die hartstocht voor de kerk hebben we ook van Paulus, leren we ook uit de belijdenis van de Reformatie die we waar mogelijk voor het voetlicht brengen.
Daarom roepen we haar en onszelf op getuige te blijven van de Waarheid, gestalte te zijn van de apostolische kerk van de eeuwen, die gebouwd is op het getuigenis van profeten en apostelen. In die tijd, van de apostelen, kende de kerk de bisschop, die de kerk diende te bewaren bij de waarheid van het Evangelie. Wat zijn we gezegend als na 1 september elf classispredikanten zo hun werk opvatten."
Piet Vergunst in hoofdredacteur van De Waarheidvriend. Het volledige artikel is hier te lezen. Klik hier voor een abonnement op De Waarheidsvriend.
Praatmee