Van het ene moment op het andere verduisterde ons leven
Een paar jaar geleden hebben we het flesje op de foto aan alle bezoekers van de NZ dag gegeven. Ik heb er nog steeds een bewaard.
Het water van mijn flesje is helder. Maar nog steeds zit er onderin het flesje donker zand. Bij de minste beweging zal het water weer troebel worden.
Het laat zien hoe mijn leven nu is.
Drie jaar geleden stierf op deze dag onze oudste zoon Peter. Van het ene moment op het andere verduisterde ons leven.
Ik kan niet voor zijn vrouw en kinderen spreken, ook niet voor zijn broer en zussen. Ieder draagt zijn verdriet en gemis op zijn eigen manier. ’t Is ook niet te vergelijken. Of je je man, of je je vader, je broer of je kind mist: het is heel verschillend verdriet.
Bij ons is het water nu helder, ondanks het vele zand.
De gedwongen rustperiode doet me goed. Nogmaals, het donkere zand is er nog steeds.
En er waren en zijn van die momenten dat alles weer bovenkomt. Dan is uiteraard op verjaardagen, maar misschien nog meer als het feest is en hij er niet is. Dan wordt het water weer even troebel. De schommelingen van het leven zijn als schudden met de fles.
De gedwongen rust moet voor mij vanzelfsprekend worden. Daar moet ik echt nog aan werken. Ik heb ontdekt dat ook al wandel je 5 kilometer per dag dat dat nog echt niet betekent dat het van binnen rustig is.
Ik moet denken aan Psalm 62. In het begin is de dichter heel stellig: mijn ziel is stil tot God. Maar later is hij die rust blijkbaar weer kwijt dat zegt hij tegen zichzelf: mijn ziel keer u toch stil tot God.
Dat geldt ook voor mij.
Vandaag zullen Ees en ik vast weer met elkaar praten over wat toen gebeurde. Maar nogmaals:
Ondanks het vele donkere zand (wat is er allemaal niet meer gebeurd) is het water helder.
Zondag ga ik proberen het avondmaal mee te vieren. God heeft ook zijn eigen zoon niet gespaard’.
Avondmaal vieren: Dat was toen drie jaar geleden ook zo. Ik zal het nooit vergeten: alle kinderen waren in de kerk en gingen aan...
Voor hen, maar zeker ook voor jou koos ik dit lied uit:
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee