Erna & Louis: "Elke 6 seconden sterft er een kind"
“Na een periode van 12 jaar als alleenstaande moeder kreeg ik de mogelijkheid om iets voor kinderen te kunnen betekenen. Nu bieden we hulp aan kwetsbare en kansarme kinderen op allerlei plekken in de wereld en hebben we een kantoor in Hilversum,” zegt Erna over haar werk voor Stichting Hart voor Kinderen. “We hebben maar een doel: Liefde en hoop bieden aan kinderen die in hopeloze omstandigheden verkeren.”
Een eenmalige fondsenwervingsactie voor weeskinderen in China motiveerde Erna en Louis Pool in 2008 om Stichting Hart voor Kinderen op te richten. Louis was destijds directeur van stichting Hour of Power, naar het gelijknamige televisieprogramma op RTL5. Erna heeft enkele jaren in Zuid-Afrika gewoond en trok zich het lot aan van de kinderen in de sloppenwijken.
Wat is de kern van jullie missie? Waarom is Hart voor Kinderen op aarde?
“De beelden van de verschillen tussen rijk en arm lieten mij niet meer los,” antwoordt Erna. “Ik dacht: dit kan niet waar zijn. Alleen al in het Kayalitsha (een township net boven Kaapstad) leven twee miljoen mensen in extreme armoede met huizen van golfplaten en karton. Onlangs stelde UNICEF in een onderzoek vast dat 1 miljard kinderen in extreme armoede leven. En miljoenen kinderen zijn ondervoed. Elke 6 seconden sterft er een kind. Wie kent bovendien niet de afschuwelijke beelden van kinderen op de vlucht uit oorlogsgebieden of als slachtoffer van natuurrampen zoals bijvoorbeeld op Haïti?
De ellende is overweldigend en dat raakt me echt. Misschien omdat ik zelf een moeder ben en ik me niet kan voorstellen dat mijn kinderen in deze omstandigheden zouden moeten leven. Dat is waarom Hart voor Kinderen werd opgericht. We willen kinderen een betere toekomst geven en hen veel liefde en geborgenheid geven. En wat heel belangrijk is: ze ontvangen onderwijs. De enige uitweg om uit de vicieuze cirkel van armoede te komen.”
Hoe hebben jullie God in de afgelopen 10 jaar aan het werk gezien?
“We ervaren meer dan eens wonderen waardoor we weten dat dit niet ons werk maar het werk van God is. Dat helpt ons ook om afstand te kunnen nemen wanneer we door de vele hulpverzoeken en een overvloed aan ellende overmand worden… We mogen op dit moment voor honderden kinderen zorgen en als je mij vraagt naar een voorbeeld van zo’n wonder van een veranderd leven, dan vertel ik je graag het verhaal van Owen.
Owen is een jongen met een afschuwelijk verhaal. Op een dag hoorde hij dat zijn moeder niet meer thuis zou komen. Ze was gevangengenomen, omdat ze een lening van € 250,- niet kon terugbetalen. Ze was met deze lening een winkeltje begonnen om zo haar kinderen eten te kunnen geven. Zijn vader kent hij niet. Met zijn driejarige broertje bleef hij achter. Ze werden hun hutje uitgezet en stonden met z’n tweeën op straat. Owen wist van een tante die in Kampala zou wonen en ging naar haar op zoek. Dagenlang liep de tienjarige Owen met zijn broertje op de rug. Ze sliepen aan de kant van de weg. Op een ochtend wilde zijn broertje niet wakker worden. Hij vroeg aan een voorbijganger: ‘Waarom wil hij niet wakker worden?’ De man zei: ‘Je broertje is dood. Hij ademt niet meer…’ Het jongetje was overleden, waarschijnlijk als gevolg van honger en uitputting.
Owen bleef doorlopen tot Kampala, een stad met meer dan twee miljoen inwoners. Zijn tante vond hij niet. Hij liep bedelend door Kampala, op zoek naar eten en onderdak. Betty, een straatarme vrouw, gaf hem uiteindelijk een plek om te slapen. Samen sliepen ze op een stuk karton op de grond. Zo vonden wij Owen, met in zijn ogen een onbeschrijflijk verdriet. Zijn ouders weg, zijn broertje overleden. Hoe kan dit kind ooit weer kind zijn?
We waren erg blij dat we Owen konden helpen en hebben hem in ons sponsorprogramma opgenomen. Hij gaat nu naar een kostschool, ontvangt drie maaltijden per dag, een bed, goede verzorging en onderwijs. We zijn op zoek gegaan naar zijn moeder die we na een half jaar door als een wonder vonden. Een telefoonboek met namen bestaat in de miljoenenstad Kampala gewoon niet. Ze zijn inmiddels herenigd. Owens ogen stralen als hij ons vertelt over zijn school en zijn leven nu. Hij mag weer kind zijn!,” zeggen Erna en Louis enthousiast.
Waar zijn jullie momenteel druk mee?
“Op dit moment voeren we de actie: ‘Weg van de vuilnisbelt, naar leren op school.’ We werven fondsen voor onderwijs aan kinderen in Haïti. Haïti is een van de allerarmste landen ter wereld, en wordt bovendien regelmatig getroffen door verwoestende natuurrampen. Voor een viertal tv-reportages was ik, samen met Dolf van de Vegte en een cameraploeg van tv-zender Family7, mee naar de meest arme gebieden. Het is een land, waar kindersterfte, armoede en criminaliteit heersen. Op de vuilnisbelt van Cité Soleil in Port au Prince zag ik kinderen spelen in de modder, tussen bergen met vuilnis. Wilde varkens liepen om hen heen, op zoek naar voedsel. Een bron van ziekte en dood. Deze kinderen hadden niets, laat staan een kans op een betere toekomst.
In Haïti zijn de meeste mensen analfabeet en meer dan 20% van alle kinderen op Haïti, met name de kinderen die leven op de vuilnisbelt, gaan niet naar school. Terwijl juist onderwijs de enige manier is om te ontsnappen aan de spiraal van armoede, honger en ziekte. Daarom laten wij in onze reportages een aantal prachtige schoolprojecten zien, waar kinderen gedegen onderwijs ontvangen. En dat geeft hoop in dit land, waar zoveel wanhoop is.
Ik hoop dat de mensen geraakt zullen worden door het zien van onze reportages en dat deze hen overhalen een bijdrage te doen. Hoe groot of klein ook, elke bijdrage telt voor een betere toekomst van kinderen. Daar doen we als stichting Hart voor Kinderen ons best voor.”
Praatmee