Wat Israël-supporters en de pleitbezorgers van de Palestijnen vergeten
"Het is gewoon voorspelbaar. Er vlamt een crisis op rond Israël, een journalist schrijft er iets over en de ingezonden brieven vliegen je om de oren," schrijft oud-buitenlandcommentator Aad Kamsteeg in het Nederlands Dagblad naar aanleiding van het recente bloedbad in Gaza.
Zoekend naar een verklaring voor de hete hoofden merkt hij op dat "christen-zionisten erop hameren dat de Joden Gods volk zijn. Hun terugkeer naar het hun voor eeuwig Beloofde Land is vervulling van profetie. Wie aan ‘Gods oogappel’ komt, zal zwaar worden gestraft.
Met betrekking tot de pro-Palestijnse kant is de verklaring wat ingewikkelder. Is men hier extra verontwaardigd omdat men juist van Israël met zijn westerse waarden humaner gedrag verwacht dan van Egypte, Saudi-Arabië of de Palestijnse Autoriteit? Is er sprake van schuldgevoel, omdat men vroeger zelf Israël door dik en dun heeft gesteund?"
Kamsteeg heeft een boodschap voor beide kampen. "Wat de felle pro-Israël inzenders aangaat, zou hun niet iets meer bescheidenheid passen over de eigen, kennelijk onwrikbare uitleg en toepassing van allerlei bijbelpassages? Wekt de Bijbel ook niet de indruk dat God de grenzen van het Beloofde Land veel minder belangrijk vindt dan de manier waarop Israël zich binnen die grenzen gedraagt?
En wat de radicale pro-Palestijnse briefschrijvers betreft: moet ook de geschiedenis van pogroms en Holocaust niet in rekening worden gebracht, en het feit dat Palestijnse leiders indertijd redelijke vredes- voorstellen verwierpen? (...) En moeten zij er tenslotte niet op bedacht zijn dat de grens tussen kritiek op regeringsbeleid, antizionisme en zelfs antisemitisme, een vloeiende is?"
Praatmee