Evangeliseren gaat niet om het overbrengen van regels en niet om het opleggen van denkbeelden. De valkuil van evangelisatie is dat het eenrichtingverkeer verkeer wordt. 'Wij weten hoe het zit, en dat gaan we jou uitleggen.' Net als Jezus zijn we niet 'van de wereld', maar mogen we laten zien dat het ook anders kan. Dat je in je leven ruimte maakt voor anderen omdat je om ze geeft, niet omdat je iets van ze wil.

Jezus laat niet alleen zien dat het hele systeem van wetten en regels zijn doel voorbij geschoten is, Hij laat ook zien hoe het alternatief eruit ziet. “Waar Ik ben, is het Koninkrijk”, zegt Hij, en dat bewijst Hij door demonen uit te drijven (Matteus12:28). Demonen, duivels, boze geesten en onreine geesten zijn 'engelen' van Satan, heerser over het kwaad, tegenstander van God, aartsleugenaar en mensenmoordenaar (Johannes 8:44). Jezus is de waarheid, het leven en het licht van de wereld (Johannes 8:12; 14:6). Hij heeft het kwaad overwonnen, dus waar Hij komt, moet het kwaad in al zijn facetten wijken. Gebondenheid, blindheid, doofheid, ziekte, alles wat mensen beperkt en klein houdt moet plaatsmaken voor vrijheid, heelheid en volkomenheid. Je kunt de mens worden zoals je bedoeld bent, als je los kunt komen uit de greep van het kwaad.

Het koninkrijk van God is sterker dan het kwaad. Het Koninkrijk zet dingen in beweging, het spreekt, het geeft leven waar dood is, brengt licht waar duisternis is. Alles beweegt, van het allerkleinste niveau in de kwantummechanica tot op het niveau van sterrenstelsels en daar voorbij, niets staat stil. Zelfs het absolute nulpunt blijkt niet meer absoluut en in een zwart gat gebeurt ook nog van alles. Er is dus altijd hoop. We hoeven niet te berusten in stilstand en achteruitgang. In iedere situatie kunnen we leven spreken, liefde brengen en geloof aanreiken. Zo verslaan we het kwaad op alle terreinen.

Dit is een kunst die je moet leren. Dit is een kunst die de leerlingen van Jezus leren. “Ga heen en maak alle volken tot mijn discipelen, tot mijn leerlingen.” In andere vertalingen staat: 'onderwijs alle volken'. Leer ze wat Jezus heeft gezegd en gedaan. Leer ze te leven zoals Hij geleefd heeft.

Hoe breng je dit over als je 'alleen maar' het resultaat hiervan laat zien in je leven? Je doet allerlei dingen met je kerk of een aantal kerken, gewoon omdat je graag mensen helpt. Ikzelf zou er meteen een Bijbelstudie of Alphacursus aan willen plakken en mensen daarvoor willen uitnodigen, maar zo leg ik een verwachting neer bij de mensen die komen. En die hebben die dubbele agenda meteen door, dus ze blijven weg. Dat zou ik zelf ook doen, trouwens.

Stel je voor dat de moskee hier in de buurt lekkere maaltijden organiseert, maar ook meteen met je wil bidden, of iedere keer met je over hun geloof wil praten, dan ga je toch niet?
Waarom zou je dan wel naar een kerk gaan die hetzelfde doet?

Als de moskee gewoon een maaltijd organiseert, dan zou ik daar wel een keer gaan eten. Ik ben toch wel benieuwd naar hun kookkunst of ik vind het gewoon gezellig om met anderen samen te eten. Uiteraard hangen daar postertjes met cursussen enzo. “Misschien dat ik daar eens naartoe ga. Het zijn toch erg aardige mensen en zo'n cursus kan ook wel gezellig zijn. Ik wil ook wel eens weten wat zij nou precies geloven. Je hoort er de raarste dingen over.”

Als ik zo zou denken over de activiteiten van een moskee, of hindoetempel, of een andere geloofsorganisatie, dan denken mensen toch ook zo over de kerk? Het lijkt mij daarom vrij logisch dat je geen dingen doet die mensen afschrikken. Het lijkt me ook logisch dat je niet verstopt vanuit welke bron je je motivatie en liefde haalt om te doen wat je doet. Maar je laat het aan je gasten over of ze daar meer van willen weten. Je verwacht niet van ze dat ze daar meer over willen weten. Je verwacht dat ze graag komen omdat ze iets vinden wat ze missen.

Ikzelf vind dit dus heel moeilijk. Ik ben geneigd om antwoorden te geven, om oplossingen aan te dragen, om kennis te delen. Gelukkig kan ik mijn ei kwijt in dit blog :). Om alleen te luisteren, mee te leven, een arm om iemands schouders te leggen en mee te huilen of mee te lachen, dat lukt me bijna niet. Alleen helpen zonder advies hoe het ook kan? Ik geloof niet dat ik dat kan. Ik heb ondertussen mijn leeftijd mee, waardoor het nog wel eens overkomt als delen van levenswijsheid, maar eigenlijk vind ik het zelf een hinderlijke eigenschap. Ik bewonder mensen die kunnen wachten totdat hun iets gevraagd wordt en pas dan heel respectvol vertellen dat er andere mogelijkheden zijn. Ik heb nog veel te leren op dat gebied.

“Oh Lord, please help me to keep my big mouth shut
until I know what I am talking about”

Deze tekst stond op posters in mijn tienertijd en toen vond ik het wel een mooie gedachte, maar vond niet dat het op mij van toepassing was, want ik had de waarheid in pacht. Dat vinden alle 18 jarigen als het goed is. Die zijn op aarde om de wereld te verbeteren en dan helpt het als je niet gehinderd wordt door kennis van zaken. Nu, bijna 40 jaar later zou ik hem alsnog boven mijn bed willen hangen: “Heer, geef me het geduld om te luisteren.”

'Gaan met die banaan' en de volken het evangelie brengen is iets heel anders dan mensen leren hoe ze kunnen leven zoals Jezus en daarmee licht en leven kunnen brengen in hun omgeving. Dat ze vrij kunnen zijn en heel en volkomen en dat het kwaad geen macht meer over ze heeft. Dat begint met te laten zien hoe dat in de praktijk werkt.
“En Ik ben met je tot aan het eind van de wereld”, zegt Jezus (Matteüs 28:18-20).

Bezoek hier de site van blogger Hetty Voogel.