"Deze protesten zijn al weken aan de gang," schrijft hij via Twitter. "Ik heb ze zowel vanaf de Israëlische kant van de grens als vanuit de Gazastrook zelf verslagen. Dat zijn twee totaal verschillende ervaringen, die mijns inziens ook de berichtgeving beïnvloeden. Vanaf de Israëlische kant sta je redelijk dichtbij, maar het blijft een vreemde ervaring. Je kan zonder verrekijker geen gezichten onderscheiden. Je ziet een massa die protesteert, maar je voelt 'de menselijkheid' van de demonstranten niet. (Als jullie begrijpen wat ik bedoel).

Je zit dus vanaf een heuveltje te kijken naar een mensenmassa en geregeld klinkt het geweervuur van Israëlische scherpschutters en soms ook luide explosies. Je weet dat daarbij de hele dag al doden voelen in de mensenmassa verderop, maar je 'voelt' dit niet door de afstand. In Gaza daarentegen is de ervaring rauw en - vond ik - zeer aangrijpend. Jonge jongens die een zekere dood tegemoet lopen. Letterlijk tientallen mannen van mijn leeftijd (33) zonder benen. Die zijn geamputeerd in provisorische operaties in Gaza.

In Gaza stinkt het. Je keel is droog, overal stof, en vaak ook chaos. Boven je hoofd het continue gezoem van Israelische drones. In de lucht hangen zeppelins met camera's. Je hebt het idee dat je nog niet eens onbespied naar de wc kan.

Gezien bovenstaande ben ik van mening dat je eigenlijk alleen goed verslag kan doen van wat hier gaande is, als je aan beide kanten van de grens bent geweest. De ervaringen zijn namelijk zo hemelsbreed verschillend. Nu kunnen Israëlische journalisten en media niet in Gaza werken, vanwege de oorlog met Hamas en gevaar op kidnap etc. In mijn ogen kleurt dit de media hier te sterk en worden Gazanen te makkelijk ontmenselijkt."

Hulpverleners in de Gazastrook noemen een aantal van zeker 1.200 gewonden. Het bloedbad in Gaza maandag was de dodelijkste dag sinds 2014.

Volg hier Jan Franke via Twitter.