Onze diensten worden alsmaar drukker
Op biddag werd in de kerk aan de gemeente gevraagd om 20 minuten stil te zijn. 20 minuten om in stilte te bidden en te mediteren. Ik ontdekte opnieuw dat dat best voor mij een opgave is.
Natuurlijk ben ik weleens 20 minuten stil.
Als ik wandel ben heel wat langer stil. Maar eigenlijk vul ik altijd die stilte op.
Tijdens een wandeling is er altijd wel wat te zien en te horen. Vogels, de natuur, mensen die je passeren.
Echt stil zijn, stil zijn voor God vraagt van mij wel oefening.
Het is niet: helemaal nietsdoen.
Ook niet mijn verstand op nul zetten.
Maar wel mijn verstand, mijn hart te richten op God.
Onze diensten, zeker in de Verrijzeniskerk, worden alsmaar drukker. Er zijn heel veel kinderen, ook zingen we heel veel. Soms ook heel hard.
Ik doe daar zelf aan mee. Ik vind het ook fijn.
Maar ik weet niet of het goed is om na een kerkdienst ‘moe’ naar huis te gaan. Moe van alles wat je beleefde. Emoties. Indrukken.
Het minst moe word ik van het beluisteren van een preek.
Ik heb wel moeite om me te blijven te concentreren. Soms sla ik onder de preek aan het denken over andere dingen.
Dus als ze aan mij vragen: zullen we 20 minuten stil zijn?’ is dat voor mij letterlijk en figuurlijk geen sine cure (zonder zorg).
Een dominee is er helemaal niet in getraind om dat tijdens de diensten te doen.
Die ‘moet’ immers spreken.
Wat ik echt heel moeilijk vind is twee diensten achter elkaar houden. En dat is bij ons steeds meer het geval.
Na de eerste dienst drink je een kop koffie, ga opnieuw met elkaar in gebed. En begin dan opnieuw. Althans dat ik de bedoeling. Soms ga ik verder op de toonhoogte en het gevoel waar ik de vorige dienst mee eindigde.
Toch ook tussen diensten veel meer stil zijn.
En misschien ook wel tijdens een preek.
Zou wellicht voor iedereen goed zijn....
Je richten op God.
Wat heeft Hij mij te zeggen?
Luisteren naar gedachten die Hij geeft!
Je begrijpt (en wist dat wellicht allang) ik ben geen expert in stil zijn.
Ik ontdek dat het voor mij heel goed is mijn ogen dicht te doen.
Dat liedje uit Opwekking is mij op het lijf geschreven:
Aan uw voeten Heer, is de hoogste plaats
Daarom kniel ik neer bij U
Om bij U te zijn is de grootste eer,
Daarom buig ik mij voor U. (2x)
Ja ik verkies nu om bij U te zijn,
en om naar U te luisteren.
In plaats van altijd maar weer bezig te zijn,
kom ik nu tot U, o Heer.
Vandaag sta ik op de preekstoel.
Ik heb twee diensten achter elkaar...
Mag ik u en jou vragen om gebed? Voor mij maar ook voor vele anderen.
Om stil te leren zijn. En naar God te leren luisteren.
Laten we elkaar helpen om dit element in de kerkdiensten opnieuw in te voeren en uit te voeren. Wij drukke mensen vragen om alsmaar meer. Maar het moet misschien wel juist minder.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee