Excuusbrief Martin Koornstra plaveit de weg voor een opwekking
In een openhartige excuusbrief schrijft Martin Koornstra, verbonden aan Royal Mission, spijt te hebben van het posten van een filmpje. Op dat filmpje is te zien hoe Koornstra Albert Bos, woonachtig op Urk, de handen oplegt. Bos’ linkerbeen is zo beschadigd, dat verbrijzelde botten niet meer aan elkaar groeien. Al zo’n vier jaar heeft Bos onophoudelijk pijn.
Na het gebed van Koornstra is Bos ogenschijnlijk genezen, want Bos tilt zijn krukken omhoog, belast zijn linkerbeen volledig en loopt achter Koornstra aan. Koornstra juicht ‘uitbundig van vreugde om dit wonder’ en een groot deel van de zaal gaat mee in deze uitbundigheid.
Het mirakel (?) is door een van de teamleden van Royal Mission gefilmd. Het filmpje is door Koornstra kort daarna op Facebook geplaatst. Er volgen vele reacties.
Als Albert Bos zich, kort na het event op Urk, laat controleren door een arts, moet worden vastgesteld dat het bot niet aan elkaar is gegroeid. Ook is de pijn niet verdwenen, al is deze wel ‘beduidend minder’ dan vóór de Wonderlijke Zondag.
Op een indrukwekkende manier gaat Koornstra door het stof voor het feit dat hij té snel het filmpje heeft gepost. Mijn eerste reactie was: waarom pas nadat het Christelijk Informatie Platform de ‘halve genezing’ van Bos aan het licht heeft gebracht? Kort daarna dacht ik: alles op zijn tijd; deze reactie van Koornstra is goud! Ik proef hoe passie voor de wonderen van het koninkrijk Koornstra’s hart vervult. Dat is een passie die enthousiasme overstijgt. Enthousiasme draagt het risico van ondoordachtheid in zich, passie zegt iets over de puurheid van het hart.
Er verschuift iets in de genezingsbediening in Nederland. Ik denk dat we langzaamaan steeds meer zien van Gods antwoord op ons gebed om nederigheid. Dit blijkt niet alleen uit zo’n reactie van Koornstra, maar ook (om een ander voorbeeld te noemen) uit een reactie van Van der Steen. De oprichter van de School of Supernatural Heroes zegt in een interview:
‘Ik ben ook wel genuanceerder geworden. Vroeger zou ik zeggen: “Jezus geneest altijd!” Nu zeg ik: “Ja, Jezus geneest altijd, maar we leven wel in een gebroken wereld waar niet iedereen die genezing ervaart.” Soms moet je kennelijk wachten op je genezing tot je in de hemel bent.’
Soms moeten we buigen door de lessen die we leren, een andere keer door nieuwe inzichten. En als we buigen, is dat genade!
Gods antwoord op ons gebed om nederigheid, is het begin van een nieuwe boost ten gunste van de uitbreiding van Gods koninkrijk.
Een opwekking begint met het oog krijgen voor het hemelse in combinatie met de gebrokenheid waarin wij leven. Die twee moeten in balans. Alleen oog te hebben voor het hemelse en niet voor de onvolkomenheid in het heden, verbreekt de lijn waarlangs het hemelse op de aarde drupt. Alleen oog te hebben voor de gebrokenheid in het hier en nu, weerhoudt ervan te beseffen dat ons burgerrecht in de hemel is (Fil. 3:20).
Nuchter, gebalanceerd en geïnspireerd leven zijn volgens mij de drie hoofdingrediënten van een nieuwe herleving. Nuchter, zodat we afstappen van het idee dat een opwekking maakbaar is (al kunnen we deze wél voorbereiden). Gebalanceerd, zodat ons enthousiasme niet in de weg gaat zitten. Geïnspireerd, omdat we zonder passie voor het goede nieuws niets te bieden hebben.
Er gaat een hoop mis in de kerk. Het kan zoveel beter in heel wat geloofsstromingen. Dat mogen we benoemen en daar is niets mis mee.
Maar laten we niet in een hopeloos cynisme vervallen. Dat zeg ik ook tegen mijzelf. Ik denk wel eens: de meest onaardige en verzuurde mensen zijn de christenen. Soms weiger ik mezelf christen te noemen (vanwege de zure geur die van het woord afkomt) en noem ik me ‘volgeling van Jezus’. Als ik blijf ronddolen in dat cynisme heb ik overal wel wat op aan te merken. Waarom gaat Koornstra pas met de billen bloot, als hij is ‘ontmaskerd’ door een nieuwssite? Is het niet allemaal egotripperij in het koninkrijk van God? Zie je nou wel, ik had het altijd wel gedacht!
Die eeuwige ‘waaroms’ leiden tot niks en gaan in tegen het perspectief dat God ons biedt. Het is Gods royal mission om ons te bevrijden van cynisme, wanhoop, azijnpisserij en doemdenken.
Het is de hoogste tijd om oog te krijgen voor het goede dat ons omringt. Kleine stapjes voorwaarts. Een buiging van Koornstra. De genuanceerdheid van Van der Steen. De toenemende openheid in kerken en gemeenten over allerlei taboes. Het godsgeloof in zovele individuen. De hoop waar zovelen uit leven. De liefde die zovelen royaal uitdelen.
Het is tijd om het cynisme in de ijskast te stoppen. Het is tijd om niet langer volledige groepen en stromingen aan de kant te schuiven. Het is tijd om God in het goede te danken.
Eigenlijk is er maar één gebed nodig in Nederland. ‘Heer, leer mij nederig te zijn.’
Dat doet iets met onze houding. Dat doet iets met onze handen (het worden helpende handen!). Dat doet iets met ons land.
Ik geloof in een nieuwe golf van Gods goedheid in dit kleine kikkerland, waar we elkaar soms zo de maat nemen. Noem het een opwekking of noem het anders, als die term stoort.
Het begint alles met liefde voor elkaar, voor het goede deel in elk mens. Waar liefde heerst, komt Jezus thuis. Daar wil Hij zijn. Daar wordt een grote zegen uitgestort.
Deze blog verscheen eerder op de website van John Lapré.
Praatmee