Een lichtpuntje in de koude wintermaanden
Winter: de temperatuur daalt, de kachel gaat aan, de muts komt voor de dag en je bent er weer klaar voor! Helaas geldt dit niet voor mensen zo’n 2.000 kilometer hiervandaan. In Oost-Europa kunnen de mensen ternauwernood hun gasrekening betalen, of normaal boodschappen doen door stijgende voedselprijzen. Stichting HOE helpt deze mensen door lokaal eten in te kopen. Op die manier kunnen we méér kopen voor minder geld.
Vrijwilliger Menno Zetzema en vrijwilligster Roeline Peters bezochten in oktober 2017 een aantal mensen dat ondersteund werd afgelopen winter.
Ze wonen samen in een huisje net buiten de stad Tirgu Mures. De twee zussen kunnen het net redden om te overleven in het kleine huisje. De ene zus is bijna volledig verlamd aan haar benen en heeft psychische problemen. Zij kookt elke dag het eten. De jongere zus heeft ook ernstige gezondheidsproblemen. Zo kan zij moeilijk lopen en praten. Ze zorgt ervoor dat de hond te eten krijgt, die hen beschermt tegen stelende buurtbewoners. Deze twee vrouwen zijn erg kwetsbaar en daardoor ook angstig voor de buitenwereld.
Vroeger woonden ze apart van elkaar, maar omdat dit niet meer ging besloten ze bij elkaar in te trekken en elkaar zo tot hand en voet te zijn. “Als mijn zus naar buiten gaat, dan ga ik bidden. Want als zij valt, is er niemand die ons helpen kan en hoe zal het dan met ons aflopen?” vraagt de oudste zus zich af. Gelukkig worden ze regelmatig bezocht door de sociale werkers van het CE Huis en worden dan ook medische controles gedaan. Het is zo mooi om te zien hoe ze leven vanuit hun geloof, hoe dankbaar ze zijn en dat de twinkeling in hun ogen nooit verdwijnt, hoe weinig ze ook hebben.
In Alma, een klein dorpje in het midden van Roemenië, krijgen veel gezinnen winterhulp. Deze gezinnen hebben te maken met ziekten, ouderdom of handicaps, waardoor ze beperkt zijn in hun doen en laten. De winter is voor hen een moeilijke en lange periode en met de winterhulp kunnen ze hun huis verwarmen, hun medicijnen betalen en krijgen ze voedselpakketten, waarmee ze een aantal maanden vooruit kunnen.
Zo woont er in het dorp een oude vrouw, waar we op bezoek waren. Ze is 80 jaar en krijgt ook winterhulp. De zaterdag voor Pasen was ze gevallen over een drempeltje toen ze wat naar de keuken bracht en brak toen haar pols. Op dinsdag kon ze eindelijk naar een ziekenhuis worden gebracht. Daar moest haar pols opnieuw worden gebroken, zodat het weer goed zou aangroeien. Ze is een moedige vrouw, maar ze liet ook wel doorschemeren dat ze soms liever zou sterven omdat het zo uitzichtloos lijkt op sommige momenten.
Zo schuilt achter elke voordeur een ander verhaal. Het is altijd bijzonder om deze mensen op te zoeken en persoonlijk hun verhaal te horen. Het doet hen zichtbaar goed om bezoek te krijgen.
Praatmee