“Ik ben blij met de bestraffingen van God”
“Als ik weer is iets verkeerds doe is het natuurlijk geen fijn gevoel als God bestraffingen geeft, maar ik ben er maar wat blij mee. Ook als Hij daarvoor lijden gebruikt,” zegt Tobias Kraaijeveld. In zijn leven kreeg hij te maken met burn-outs en depressies. Die periode heeft God naar eigen zeggen gebruikt zodat hij zonden uit het verleden zou belijden.
‘Lijden kan een geweldig geschenk van God zijn.’ Wat bedoel je hiermee?
“Hiermee bedoel ik dat we blij mogen zijn wanneer God ingrijpt als we door eigen fouten een zijspoor zijn ingeslagen. Dat betekent namelijk dat God het beste met ons voor heeft! Een vader geeft zijn eigen kind straf omdat hij van zijn kind houdt en het beste met het kind voor heeft! Zo is het ook bij God! Als ik weer is iets verkeerds doe is het natuurlijk geen fijn gevoel als God bestraffingen geeft maar ik ben er maar wat blij mee, ook al komt die blijdschap meestal pas achteraf. Het staat ook perfect beschreven in Hebreeën 12: ‘Maar als u zonder bestraffing bent, waar allen deel aan hebben gekregen, bent u bastaarden en geen kinderen. Als u bestraffing verdraagt, behandelt God u als kinderen. Want welk kind is er dat niet door zijn vader bestraft wordt? En elke bestraffing schijnt op het moment zelf wel geen reden tot blijdschap te zijn, maar tot droefheid. Maar later geeft zij hun die erdoor geoefend zijn een vreedzame vrucht van gerechtigheid.’ Voor de duidelijkheid: Dit gaat alleen over lijden als gevolg van eigen zonde. Er zijn natuurlijk nog veel meer oorzaken waardoor we kunnen lijden maar daar heb ik het hier niet over.”
Je hebt zelf te maken gehad met burn-outs en depressies. Hoe is het lijden voor jou tot zegen geweest?
“Mijn ego werd er kleiner van, je beseft beter dat je het helemaal niet alleen kan. Zoals veel mensen wil ik graag zelf alles regelen en de touwtjes liever niet uit handen geven. Maar dat is niet het ‘kenmerk’ van een kind. Een kind vertrouwt zijn vader blindelings en laat belangrijke beslissingen aan hem over, voor velen lijkt dit een passieve houding maar dat is het juist niet! Het is actief. Het is herhaaldelijk bidden om het krijgen van wijsheid en de Heilige Geest! Verder heeft het me ook duidelijk gemaakt dat ik radicaal met Jezus mijn levensweg moet willen lopen en niet teveel af moet gaan wat andere mensen van mij vinden. Ik ben bekend met standpunten van andere gelovigen maar ik volg daarin wel Jezus en niet de mensen. Het afgelopen half jaar heb ik heel sterk ervaren dat als je Jezus gehoorzaam bent (vanuit liefde!) dat er dan geen berg te hoog is. Het afgelopen half jaar was denk ik de moeilijkste periode van mijn hele leven. Maar als ik terugkijk zie ik alleen maar zegeningen, geweldig is dat!”
In hoeverre kan lijden een straf zijn voor de zonde? Hoe lees je dit terug in de Bijbel?
“Bovenstaande tekst in Hebreeën 12 is een duidelijk voorbeeld. Een andere duidelijke tekst is bijvoorbeeld Spreuken 15:10, Vermaning is onaangenaam voor wie het pad verlaat, en wie bestraffing haat, zal sterven. Overigens is het altijd persoonlijk, je kunt denk ik nooit tegen een ander zeggen: dit lijden is een straf van God voor jou. Voor jezelf kan je dat dus wel zeggen als het daadwerkelijk door eigen zonde komt. Je mag wel aan iemand vragen die het moeilijk heeft of diegene niet iets te belijden heeft voor God, uiteraard op een niet veroordelende manier en enkel uit bewogenheid met de situatie van de ander. Je helpt die ander hier alleen maar mee!”
Je hebt zelf allerlei zonden beleden. Wat heeft dit tot gevolg gehad?
“Mijn relatie met Jezus werd er puurder door. Het praten met God ging weer makkelijker en had meer diepgang, ook ervoer ik steeds meer vrede in mijn hart. Het had een soort genezende werking. Dat komt denk ik ook wel overeen als ik Spreuken 29:1 lees: Wie na bestraffingen halsstarrig is, zal opeens gebroken worden, en er zal geen genezing meer zijn. Andersom is dat dus: Er zal wel genezing zijn voor degenen die niet halsstarrig zijn. God weet natuurlijk heus wel wat we verkeerd hebben gedaan zonder dat we het opbiechten, maar Hij wil het uit onze eigen mond horen en proeven of we echt spijt hebben!”
Welke les heb jij door het lijden heen geleerd?
“Dat het beter kan zijn om eerst bij mezelf na te gaan of ik nog slechte dingen in het licht moet brengen voordat ik bid om een betere situatie. Verder heb ik geleerd om eerst bij mezelf te rade te gaan, al is dat helaas nog steeds geen automatisme. Ook heb ik geleerd om minder naar andere mensen te luisteren, ik heb ook veel geleden doordat ik teveel naar andere christenen heb geluisterd (ook al bedoelden ze het goed). Verder heb ik geleerd om God meer gehoorzaam te zijn dan de mens. Dat is prachtig! Niet meer doen wat anderen zeggen maar radicaal achter Jezus aan. Het doet me denken aan Handelingen 5:29, Maar Petrus en de apostelen antwoordden en zeiden: Men moet aan God meer gehoorzaam zijn dan aan mensen. Ook heb ik geleerd dat deze tekst ook voor mij waarheid is. Psalmen 138:8 zegt: De HEERE zal Zijn werk voor mij voltooien; Uw goedertierenheid, HEERE, is voor eeuwig; laat de werken van Uw handen niet los. God is Groot! Hallelujah!”
Praatmee