Uit welke bron tapt de Groene Kerk haar energie?
De Groene Kerk is bezig aan een opmars. Het is een fenomeen waar ik een duaal gevoel bij heb. Ik zal het u uitleggen.
Onze eigen B&B
De doorsnee westerling is allang geen rentmeester meer van deze schepping. Veeleer rentmeester van zijn eigen B&B; zijn buik en bankrekening. Overconsumptie is de norm, waardoor zelfs de kliko’s grote hoeveelheden voedsel achter hun klep krijgen. De bankrekeningen laten debet cijfers met vele nullen zien, terwijl aan de creditkant het fortuin wordt aangeklaagd door de kinderen van de rekening. Door hen die zich onder erbarmelijke arbeidsomstandigheden moeten afbeulen voor onze luxe (en een korst brood). Door de economisch kwetsbaren die door de opwarming van de aarde hun oogsten zien wegspoelen of verdrogen.
Ja, er zijn genoeg redenen die pleiten voor een Groene Kerk.
Hoe groen is het kerkvolk?
Maar nu kom ik bij het kerkvolk. Hoe groen is dat eigenlijk? Wat is de waarde van een keurmerk, dat als een Lutherse stelling aan de deur van de kerk wordt gespijkerd, wanneer de mensen die door die deur naar binnen gaan, worden voortgestuwd door grijze energie? Mensen die zondag aan zondag hun auto op de ruime kerkelijke parkeerplaats zetten, thuis hun openhaardje hebben branden en zich zwaar vervuilend naar exotische oorden laten vliegen.
Zo bezien zijn die paar zonnepanelen op het kerkdak, de biologische avondmaalswijn en de Max Havelaar koffie slechts een teken van hypocrisie. Of misschien een marketingconcept om groene klanten te trekken…
Door wie of wat aangespoord?
Nu hoor ik de initiatiefnemers zeggen dat de Groene Kerk het begin is van een mentaliteitsverandering.
Welnu, dat zou kunnen, maar is dan de motivatie nog wel “koosjer”? Zou de Heilige Geest niet de geijkte aanjager voor zo’n mentaliteitsverandering moeten zijn? Want een geestvervulde christen wordt niet zozeer door maatschappelijke initiatieven veranderd, alswel door de Heilige Geest. De Geest van God die de wedergeboren christen vult met goede werken, waardoor de focus van zijn inspanningen en offers verandert. Groene daden worden dan niet meer primair als offers voor het milieu (of zoals paus Franciscus zegt, voor “moeder aarde”) gezien, maar als liefdegaven uit een dankbaar hart aan de Here Jezus.
Evangelie van de duurzaamheid
Het gevaar bestaat dat de Groene Kerk een club van “mensen van goede wil” wordt. Een club geregeerd door de wereldgeest, waarbij het groene imago, ook al wordt er heel creatief met zonnepanelen een kruis op het kerkdak gelegd, een dekmantel vormt voor het christelijk bezig zijn met een wereld zonder Jezus. Een kruis dat verdrinkt in een zee van groene bedoelingen.
Bij de voorbereiding van deze column viel het mij op dat Jezus, de Heer van alles wat leeft, in heel veel Groene-Kerk-artikelen niet genoemd wordt. God komt nog wel voorbij. Maar ja, God zonder Jezus is dan ook kneedbaar naar persoonlijke behoefte…
Veelzeggend is een artikel in Trouw, dat kopt: “Het evangelie van de duurzaamheid slaat aan” En het christelijke Tear, de drijvende kracht achter de Groene Kerk, deelt het met trots op haar Facebookpagina.
Hoezo evangelie van de duurzaamheid? Ja, het ergert me, want er is maar één evangelie en dat is het evangelie van de Here Jezus Christus! Laten we verduurzamen, mensen helpen en andere goede daden doen uit liefde tot Hem. Want alles wat zonder Jezus wordt gedaan, heeft uiteindelijk nul en generlei waarde. We kunnen slechts bouwen op één Fundament en dat is op de Heer van het Leven Zelf.
Groene Kerk of verkondigende kerk
Een Groene Kerk is leuk, maar veel urgenter is een verkondigende kerk. Want zelfs de meest groene mens wordt in Gods licht gitzwart. Laten we ons daarom inzetten voor het bekendmaken van de reinigende genade die alleen in Christus is te vinden! En als het goed is volgen dan de vergroening en andere goede werken vanzelf. Door de werking van de Heilige Geest, uit liefde tot Jezus.
Praatmee