Hoe kwam de boodschap van het evangelie bij u tot leven?
“In mijn jeugd hoorde het kerkelijk verenigingsleven er helemaal bij. Tijdens onze jeugdavonden werden Bijbelstudies afgewisseld met ontspanning, zoals het spelen van een bordspel of het creatief bezig zijn. Zaken die op zondag tijdens de preek aan de orde werden gesteld, kwamen door onderlinge gesprekken tot leven. Zo kreeg ik steeds meer oog voor de boodschap van het evangelie. Ook het verlangen om dit met anderen te delen werd steeds groter. Dat verlangen is daarna even weggezakt. Totdat ik op een gegeven moment moest kiezen: een studie rechten of theologie. Het verlangen naar de kansel heeft het uiteindelijk gewonnen, omdat de Heere die roeping in mijn hart heeft gelegd. Ik wilde graag van betekenis zijn voor het Koninkrijk van God.”

Inmiddels bent u alweer 18 jaar actief in Veenendaal. Hoe zag u God aan het werk?
“Veel jonge mensen hebben met overtuiging belijdenis van het christelijk geloof afgelegd. Dat is geen vanzelfsprekendheid,” onderstreept de dominee. “Er gingen vaak de nodige worstelingen aan vooraf. Eén van de vragen waar belijdeniscatechisanten mee rondliepen was de vraag waarom de Heere de zondeval heeft laten plaatsvinden als Hij van tevoren wist dat het zou gaan gebeuren. Op dat soort vragen heb ik geen antwoord. Wat wel duidelijk is, is dat God Zijn Zoon heeft gezonden om het zondeprobleem op te lossen.”

Wat is een lastig aspect van het predikantschap?
“Het is altijd verdrietig wanneer een echtpaar besluit om hun huwelijk te beëindigen. Zeker omdat het huwelijk een afspiegeling is van Christus en Zijn gemeente op aarde. Ik merk dat het gevoel een steeds grotere plaats heeft ingenomen, ook in het kerkelijk leven. Wanneer iemand op basis van verliefde gevoelens kiest voor een ander met een echtscheiding als gevolg, heb ik in dat geval als ambtsdrager de plicht om te wijzen op het Woord van God. Dat zoiets in Zijn ogen zonde is, ook al word je dat niet in dank afgenomen. Het naspreken van Gods Woord is belangrijker dan met iedereen een goede verstandhouding hebben.“

Tijdens uw lange periode in Veenendaal zijn er allerlei kerken bijgekomen. Inmiddels kunnen christenen in Veenendaal in meer dan twintig kerken terecht. Hoe kijkt u hiernaar?
“Het past mij niet om een oordeel te hebben over andere kerken. Voor mijzelf blijf ik ervan overtuigd dat de gereformeerde belijdenis op de meest zuivere manier de boodschap van de Heere vertolkt. Die belijdenis verwoordt aan de ene kant dat wij mensen verlossing nodig hebben en andere kant dat die verlossing te vinden is in het werk van de Heere Jezus. Daarom wil ik in alle tijden trouw blijven aan de gereformeerde confessie.

In evangelische gemeenten wordt het christelijk geloof eigentijdser vormgegeven. Mondjesmaat zie ik mensen terugkeren naar de gereformeerde kerken, omdat ze diepgang in het Bijbelse onderwijs missen. ‘Die gereformeerde belijdenis is eigenlijk heel mooi en evenwichtig,’ hoor ik dan wel eens.”

Het zou mooi zijn als er ondanks de verschillen in eenheid samengewerkt kan worden. Is daar sprake van?
“Het mag duidelijk zijn dat dit in een stad als Amsterdam urgenter is dan in Veenendaal. Dat neemt niet weg dat als we samen kunnen optrekken er zeker mogelijkheden zijn, bijvoorbeeld op politiek gebied. Onlangs is er uit verschillende kerken gereageerd op plannen van de gemeente Veenendaal om de winkelopenstelling op zondag te verruimen. Verschillende kerken in onze stad hebben van zich laten horen. Dat vind ik erg waardevol. En laten we ook nuchter blijven. In Veenendaal zijn we gezegend met een groot aantal mensen dat bij een kerk betrokken is. Dat past niet in één gebouw. Wat dat betreft is het heel fijn dat hier zoveel verschillende kerkelijke gemeenten zijn.”

U verhuist naar Friesland, net als uw collega ds. A. A. Egas. Hij spreekt van een verhuizing “naar het buitenland”. Geldt dat ook voor u?
“Nee,” antwoordt Van der Zwaag. “Ik ben een geboren Fries en heb tot mijn middelbare schoolperiode in Friesland gewoond. Voor mij is dit dus geen onbekend terrein. Ik spreek de Friese taal en ken de cultuur van binnenuit. De gemeente die ik mag gaan dienen (de cgk te Siegerswoude-De Wilp, red.) telt in totaal 240 leden. Het is een regiogemeente waar jong en oud beiden goed zijn vertegenwoordigd. Ik kijk ernaar uit om de gemeente te leren kennen en het nodige voor hen te mogen betekenen op pastoraal gebied. Familiebezoeken en kerkelijke vergaderingen zullen meer reistijd kosten. Maar laten we niet overdrijven. Nederland is een relatief klein land en tegenwoordig hebben we voldoende communicatiemiddelen om met mensen op afstand bij te praten.”

Ds. D. van der Zwaag studeerde theologie in Groningen en Apeldoorn. Later werd hij dominee in Klundert (1985) en Bennekom (1989). Sinds 1999 staat Van der Zwaag in Veenendaal (Pniëlkerk). Binnenkort gaat hij aan de slag in Siegerswoude-De Wilp.