Regelmatig ontmoet ik, nu nog, mensen die me kennen door mijn muziek, al ben ik al jaren niet meer actief. Er is blijkbaar iets dat ze aan heeft gesproken of wat is blijven hangen. Dit zeg ik niet op een arrogante of trotse manier, aangezien ik weet dat wat ik deed mijn roeping was en verder niks te maken had met mijzelf, in die zin, dat de waarde ervan was, dat ik mocht getuigen over God door middel van muziek. De eeuwigheidswaarde van iets is altijd iets van God en nooit iets van onszelf.

Een liedje is een momentopname. Als schrijver vergeet je soms de context waarin het geschreven was, of je denkt dat het niets meer voorstelt. Maar voor de luisteraar is het ook een momentopname en dat maakt een liedje tijdloos. Onderschat nooit wat de vrucht kan zijn van wat je doet voor God, indien het Zijn zegen heeft. Nu, of over tien jaar, of zelfs na je dood.

Paulus zal bij het schrijven van zijn brieven ook niet gedacht hebben dat wij hier 2000 jaar later nog over lezen en leren. Kun je je voorstellen hoeveel vrucht 1 leven en gehoorzaamheid heeft opgeleverd in de afgelopen 2000 jaar? Nu zijn wij natuurlijk geen Paulussen, en ik houd helemaal niet van persoonsverheerlijking, maar het zegt iets over de kracht van het zaaien van Gods Woord. 'Gods Woord keert nooit ledig terug', zegt de Bijbel. Dat is een diepe en krachtige waarheid.

In het proces van zaaien, bewatering en oogst hebben wij allen een deel te doen. En het is niet altijd duidelijk welk deel wij precies bijdragen in het proces van bekering van iemand. Het is daarom zeer verkeerd als iemand die mensen in de laatste fase, de oogst, tot geloof helpt te komen, hierover gaat opscheppen of het gaat zien als zijn eigen verdienste. Immers, hij kan niet weten wat de bekeerling tot dit punt heeft gebracht en wie God daarvoor heeft gebruikt. De vraag 'hoeveel mensen heb jij tot christus geleid?' is om die reden een narcistische en onbijbelse vraag. En dan zeg ik nog niks over het feit dat geloof een gift van God is, en niet een keuze van mensen. Maar dat terzijde.

Mijn punt is, lieve vrienden: doe wat God je geeft om te doen, hoe klein het ook lijkt te zijn. Zolang je maar weet dat God je hiertoe heeft geroepen en gezonden, want dat is alles wat telt. Doe dus niets in je eigen kracht, maar alles in afhankelijkheid van Hem. Vertrouw Hem voor de uiteindelijke oogst die Gods Geest via onze werken tot stand brengt. Pas als wij voor Jezus staan, zal duidelijk zijn wat de uitkomst is van onze input. Je weet voor die tijd nooit wat jouw woorden, liedjes, daden en openheid hebben bewerkstelligt in de levens van anderen. Opgeven is daarom geen optie.

Matthijn Doekes is een voormalig gospelrapper en is voor vragen of opmerkingen per e-mail bereikbaar. Bezoek hier zijn weblog.