Theoloog kritisch op regeringsdeelname ChristenUnie
Er zit een dubbelhartigheid in het orthodox-christelijke denksysteem: in feite is het christendom een machtsfactor, maar we vóelen ons vervolgd, stelt theoloog Alain Verheij. Via Twitter plaatst hij vraagtekens bij de regeringsdeelname van de ChristenUnie en wijst Verheij op het gebrek aan kritiek onder haar eigen achterban.
Allereerst wijst hij op "de vervolgingsmythe: het idee dat je een maatschappelijke minderheid bent, en de buitenwereld houdt je klein of wil je kapot. Dat ging misschien op voor Jezus en Zijn volgelingen in de context van Rome en de Joodse tempel: martelaren in de marge van de maatschappij. Maar westerse christenen zien zichzelf nog steeds zo. Ze lezen Open Doors en blaadjes over de vervolging van christenen in het Midden-Oosten. Zo blijft het beeld in stand: wij behoren tot een onderdrukte minderheidsgroepering en zijn verschopte vreemdelingen op deze wereld."
"In Nederland is er ook bijna geen regeringsperiode te bedenken waar geen christelijke vinger in de pap heeft gezeten," vervolgt Verheij. Zo krijg je een dubbelhartigheid in het orthodox-christelijke denksysteem: in feite is het christendom een machtsfactor, maar we vóelen ons vervolgd. Dat is een verklaring van het feit dat ChristenUnie-fans zich nu bijna niet kritisch uitlaten ondanks het gat tussen asielbeleid & -ideaal. (...) Ze kúnnen helemaal niet kritisch zijn, maar zijn blij met alles wat de dappere maar fragiele stem van de Bijbelpolitici voor elkaar krijgen."
Verheij: "Wat ik niet wil laten liggen is de manier waarop de vroomheid als argument wordt ingezet om kritische vragen te pareren tegenover christenen. Bidden, zondagsrust, Bijbel, dicht bij God, het is een christelijke deugdzaamheidsbingo. Ik wil van hier naar een andere christelijke mythe gaan: het roepingsgevoel. De gedachte: 'Ik ben hier om in Gods naam de wereld te redden.' Zo'n roepingsgevoel: 'Het is voor een tijd als deze dat wij hier zitten' --- zorgt ervoor dat je niet snel zult afhaken bij onderhandelingen. En trouwt al gauw met het verderfelijke 'verantwoordelijkheid nemen', dat er ironisch genoeg voor zorgt dat je helemáál geen verschil maakt!"
De theoloog bespeurt binnen de ChristenUnie-gelederen ook "systematisch racisme". "Het is de totale focus op 'Ons Soort Mensen'. 'Ons Soort Mensen' op het pluche is fijn, Ons Soort Mensen dat gedijt bij het regeerakkoord. De enigen die echt sneuvelen in 't akkoord zijn nou net die mensen die niet zo op ons lijken. Ik noem een kinderpardon en een Fort Europa. We zetten wel een extra Compassion-kindje op de kast en nu gaan we vier jaar applaudisseren, want 'wij hebben verantwoordelijkheid genomen!!!'"
Praatmee