Heb ik wel genoeg zondekennis?
Betraande ogen, een gespannen lachje. Ik schat haar op 15 of 16 jaar. Ze was met haar moeder meegekomen. Als ik het niet erg vond, wilden ze nog een paar vragen stellen, naar aanleiding van mijn preek van die zondag. Dat vond ik niet heel erg. Integendeel, hoe meer vragen hoe beter. Heerlijk als het Woord van God iets losmaakt en vragen oproept. Het is niet voor niets zo krachtig als een tweesnijdend zwaard dat merg en been vaneenscheidt.
Maar deze vraag had ik eigenlijk helemaal niet verwacht. Hoewel ik vanuit mijn eigen verleden en kennissenkring weet dat het in sommige kringen en enorme worsteling is rondom dit punt. Met tranen in de ogen kwam de vraag eruit; "heb ik wel genoeg zondekennis, ervaar ik mijn zonden wel genoeg om Jezus nodig te hebben?".
Ik vond het best schokkend om met deze vraag geconfronteerd te worden. Alsof Jezus daadwerkelijk zit te wachten op een bepaalde hoeveelheid van jouw kennis over je zonden. Alsof daar überhaupt een bepaalde maat voor is. Alsof Jezus zichzelf vernederde aan het kruis, zich liet slaan, schoppen, martelen en nu zit te wachten of jij wel voldoende beseft hoe zondig je bent? Alsof Hij bloed zweette, het uitschreeuwde in angst en verlatenheid, de beker leegdronk in de hoop dat jij dan naast Zijn werk alsnog voldoende boette zou doen en een geweldig groot schuldgevoel zou hebben? Zodat je dan toch stiekem en vroom zelf iets hebt kunnen bijdragen aan je redding?
De leer over zondekennis als voorwaarde om tot Jezus te komen. Ik ken de teksten uit de Bijbel wel die deze dogma's zouden moeten rechtvaardigen. Ik ken zelf ook de Heildelbergse Catechismus en de overige formulieren van (on)enigheid waar je, als je dat echt heel graag wilt dit soort vragen, met heel veel moeite, uit zou kunnen onderbouwen. Met de ‘letter’ kun je immers van alles doden. Maar is de Geest die ‘levend’ maakt en inzicht geeft dan zo uitgedoofd
Ik ken de letters, maar ik ken ook mijn Koning. Ik ken Jezus, het beeld van de Vader. Ik lees hoe Hij zich openbaart in de schriften. Als een vader die dag en nacht Zijn armen uitstrekt, die op wacht staat, naar zijn kind toerent, die de wereld zo liefheeft dat Hij zijn Zoon gaf, opdat een IEDER die in Hem gelooft eeuwig leven heb. De Koning die ons macht geeft om een Kind van Hem te worden als we hem aannemen, die Zijn geest overvloedig wil geven, die kruimels genoeg had voor hondjes onder de tafel. Ik ken mijn Koning. De man van smarten, de vredevorst, de goede herder, de redder van de wereld. Mijn messias, de Christus, de gezalfde. Gezalfd om gebonden vrij te laten en aan armen het goede nieuws te brengen.
Zondekennis? Dé zonde waar de Heilige Geest ons kennis van wil geven is de zonde dat we niet in Jezus geloven. (Johannes 16:9) Het offer van Jezus weigeren, dat is de enige onvergefelijke zonde! Stop met jagen naar zondekennis, maar jaag erna Jezus te kennen. Stop ermee om de Heilige Geest te weerstaan die jou naar Jezus uitdrijft. Laat jezelf niet blokkeren door gezagsdragers in je leven die jou weg willen houden uit je redding en bestemming. (Matthëus 23:13-15) Luister naar de zachte stem van de Heilige Geest die je roept. Luister naar Hem, meer dan naar welke stem die jou bij hem weg wilt houden!
Ze staat daar met tranen in haar ogen. Onzeker en volledig verwart door alle leugens en lasten die haar zijn opgelegd. En ze stelt die vraag "Heb ik wel genoeg zondekennis, want ik verlang er zo naar Hem te volgen. Mijn leven aan Hem over te geven en die last achter me te laten."
Het was alsof ik in mijn Geest het gejuich in de hemel, hoorde op aarde toen zij de simpele woorden nabad met haar hele hart; "Lieve Heer Jezus ik geloof dat u voor mijn zonden bent gestorven. Voor de zonden die ik heb gedaan en nog zal doen, voor de zonden waar ik me schuldig over voelt en de zonden die ik me niet eens herinner. Ik neem Uw offer aan en wil mijn leven aan u geven.
In Jezus' naam,
Amen."
Heb je een vraag of opmerking voor Albert? Bezoek hier zijn Facebookpagina.
Praatmee