Hoe kwam het Evangelie bij jullie tot leven en hoe is MAF op jullie pad gekomen?
Ilonka: “Kees en ik sloten ons als tieners aan bij een interkerkelijke jeugdgroep. Daar hoorden we voor het eerst dat Jezus onze zonden heeft vergeven en dat we een persoonlijke relatie met Hem kunnen hebben. Ik wist toen al dat ik ergens wilde gaan helpen waar ik meer kon doen dan alleen een salaris verdienen. Dat verlangen is als kind in mij gegroeid. Kees kwam op de tienergroep in aanraking met een presentatie van MAF. Dat sprak hem enorm aan. Hij is later vliegtuig monteur geworden en ik ging aan de slag als verpleegkundige. Nadat Kees zijn opleiding afrondde deden we anderhalf jaar vrijwilligerswerk bij MAF in Tanzania. Daar zijn we ook in 1997 als MAF-medewerkers begonnen. Toen in Oeganda een vacature ontstond in 2007 zijn we daar door God naartoe geleid, zoals Abraham zijn vertrouwde plekje moest achterlaten om God te gehoorzamen.”

Wat houdt jullie werk in?
“Kees is in Oeganda verantwoordelijk voor het team van onderhoudsmonteurs dat door middel van inspecties en reparaties de vliegtuigen veilig en betrouwbaar houdt. Ikzelf ben verantwoordelijk voor personeelszaken in het MAF-team in Uganda, ik zorg voor een luisterend oor bij de internationale MAF gezinnen. Dit geldt ook voor MAF-personeel in Kenia, Zuid-Soedan en Tanzania. Regelmatig zoek ik deze teams met internationale en nationale staf op om te kijken hoe het met hen gaat.”

In hoeverre betalen jullie een prijs voor dit werk?
“De prijs die we betalen is dat we ver weg van onze familie zijn. Momenteel is een van onze ouders ziek. Dan is Nederland echt ver weg! Het is soms ook lastig om te beslissen wanneer het wel of niet nodig is om te gaan. Maar we zijn gezegend met de mogelijkheden die MAF heeft. Als ik bij wijze van spreken volgende week besluit om naar Nederland te vliegen is in no time een vliegticket geregeld.
Verder is het natuurlijk zo dat een leven in Nederland leidt tot meer financiële zekerheid. Maar in ons leven staat een mooie carrière niet op de eerste plaats. Iedere dag gaat Kees fluitend de monteursauto in en het samenwerken met het lokale team bevalt erg goed. Dat we verschil kunnen maken in een regio waar veel armoede en verdriet is geeft veel voldoening. Zonder vliegtuig is het voor hulpverleners, artsen en patiënten een stuk moeilijker om op de plaats van bestemming aan te komen.”

Kees in actie

Twee van jullie kinderen studeren in Nederland. Je zult hen vast enorm missen…
“Dat klopt,” antwoordt Ilonka. “Onze dochter Inge en zoon Tom zijn een paar jaar geleden naar Nederland verhuisd om daar hun studie op te pakken. Onze jongste dochter Lise woont bij ons in Kampala. We missen elkaar natuurlijk wel. Ik vind het nog altijd leuk om voor mijn kinderen te zorgen. Dankzij sociale media staan we gelukkig veel met elkaar in contact. Bovendien weten onze kids dat we hier in Oeganda op onze plek zijn.”

Het werk dat hulporganisaties in Afrika doen lijkt soms een druppel op een gloeiende plaat. Welke druppel heeft indruk op jou gemaakt?
“Oeganda grenst aan Zuid-Soedan. Daar is de situatie echt moedeloos. Het leidt tot veel zorgen en verdriet. Onze piloten vliegen regelmatig medewerkers van Every Village naar dit land. Deze zendingsorganisatie vervoert kleine radio’s waarop de Bijbel en andere christelijke programma’s zijn ingesproken. Daarnaast sturen ze waterspecialisten naar afgelegen dorpen die daar waterputten kunnen slaan. De lokale bevolking leert om deze putten zelf te onderhouden. Het MAF-vliegtuig kunnen ze goed gebruiken, want vanuit Kampala doe je er met de auto een hele dag over terwijl het maar een uur vliegen is. Als je het verhaal van de barmhartige Samaritaan leest zijn wij niet de Samaritaan, maar de ezel. Zonder vervoer is het erg lastig om anderen te helpen.”

Klik hier om het werk van Ilonka en Kees Barendse te ondersteunen.