In 2011 stelden de vrijgemaakte kerken een onderzoek in naar het wel of niet openstellen van het ambt voor de vrouw. Drie jaar later pleitte een meerderheid van het ingestelde deputaatschap voor toelating van vrouwen tot het ambt, maar besloot de synode bezinning op de ambten voorrang te geven en vanwege de katholiciteit van de kerk zusterkerken te raadplegen. Vanuit de Schrift zou er geargumenteerd moeten worden.

Scheppingsorde
Opnieuw drie jaar later komen de GKv tot de conclusie dat er in de Schrift geen redenen zijn te vinden om vrouwen ‘categorisch te weren van de preekstoel en uit het ambt van predikant. Bepaalde dingen die het Nieuwe Testament zegt over diensten in de kerk kun je moeilijk één op één betrekken op de ambten zoals wij die kennen’. Opvallend is dat in de betoogtrant van de synode afstand genomen wordt van een denklijn die onderscheid in roeping en taak van mannen en vrouwen in de schepping fundeert (de scheppingsorde), een denklijn die juist leidend is in de brochure die de Gereformeerde Bond in 2012 over dit thema verschijnen liet. Veelzeggend is de titel van deze brochure: ‘Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen’.

Op gelijke wijze
Wie de brochure leest, ziet dat het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond de vrijgemaakte synode niet volgt; integendeel. Zeker, uit het Nieuwe Testament is overduidelijk dat Christus Zijn heil op gelijke wijze aan man en vrouw schenkt, wat ook voor de gaven van de Heilige Geest geldt.

Uitvoerig maakt ds. P.F. Bouter, de eerste auteur, in de brochure duidelijk dat de scheppingsorde na de komst van de Heere Jezus van betekenis bleef. Als in 1 Timotheüs 2 aan vrouwen het gezagsvol spreken en onderwijzen in de eredienst ontzegd wordt, volgt er een verwijzing naar deze scheppingsorde én naar de zondeval.

Bijbelse getuigenis
De cultuur waarin we leven, doet een krachtig appèl op de kerk om elke ongelijkheid tussen man en vrouw weg te nemen. Daarnaast is er volop discussie over de vertaalslag van bijbelse noties naar de tijd waarin wij leven. Wat daarover in ‘Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen’ staat, vat ik niet samen. Voor dit moment geef ik aan dat het onderscheid in roeping en taak van man en vrouw een rode draad in het bijbelse getuigenis is. Aan die lijn hielden de bijbelschrijvers vast, ondanks dat er in de tijd van het Oude en Nieuwe Testament in omliggende culturen vrouwelijke priesters voorkwamen. Wie in deze lijn voortgaat, staat in de traditie van de kerk der eeuwen én deelt het denken van de meerderheid in de wereldkerk. Ondertussen leert het Nieuwe Testament ons een royale inschakeling van de vrouw in het werk in de gemeente.

In het Nederlands Dagblad riep de neerlandicus Hans Werkman met een beroep op Calvijn zijn mede-vrijgemaakten op de GKv niet te verlaten. Met een knipoog naar de geschiedenis – waar is de tijd dat vrijgemaakt-gereformeerden de positie van de Gereformeerde Bond hekelden omdat hij zich niet losmaakte van een kerk waarin de dwaling getolereerd werd? – ontdekken we de argumenten die hervormd-gereformeerden gebruiken om belijdend en getuigend in de kerk op hun post te blijven. Werkman haalt Calvijn naar voren, waar deze in de Institutie zegt dat ‘als in een kerk het Woord en de sacramenten zuiver bediend worden, die een ware kerk is, ook als ze overigens vol fouten is’.

Gebed om eenheid
De christenheid leeft niet op een eiland, maar ondergaat tal van invloeden. Het leven van Gods kerk in Nederland mag ons daarom boven alles brengen tot gebed voor haar, opdat ze Gods waarheid belijdt, opdat er eenheid gevonden wordt in belijden en geloven, eenheid in geloof en in liefde. En waar die eenheid teloorgegaan is, bidden we om een nieuwe gehoorzaamheid. We bidden om vrijmoedigheid om het woord van Christus te spreken, om als door de ogen van Christus te kijken naar de kerk, naar de wereld, naar de schepping.

Piet Vergunst is hoofdredacteur van De Waarheidsvriend. Lees hier zijn volledige commentaar en klik hier om De Waarheidsvriend te ontvangen.