Christen vanuit Barcelona: Bid alsjeblieft voor onze stad
Ons gezin verhuisde twee weken geleden naar Barcelona. Om voor de hand liggende redenen is het heel aantrekkelijk om in deze stad te wonen. Een lokale anglicaanse priester merkte op dat er geen Spaanse zin bestaat om 'het ijs te breken'. In Spanje voel je je meteen welkom.
Dit vinden wij erg herkenbaar. Ik spreek nauwelijks Spaans of Catalaans en toch ben ik hier geen buitenstaander. Deze week waren we betrokken bij een licht auto-ongeluk. De bestuurder die het ongeluk veroorzaakte heeft alles netjes opgelost en toonde berouw. De Catalaanse cultuur is net zo warm als de 300 dagen zon die we hier ieder jaar krijgen.
Na de aanslagen in Spanje keek ik op Twitter en zag ik dat er cynisch werd gereageerd op de oproep #PrayforBarcelona en lieten mensen weten wraak te willen nemen.
Toen ik het nieuws hoorde was dat ook mijn eerste gedachte. Ik wilde wraak nemen. Hoe kan het dat iemand hiertoe in staat is? Hoe kan iemand mensenlevens vernietigen om eigen ideologische doelen na te streven? Het kwam nog harder binnen omdat we van plan zijn om hier ons leven op te bouwen en van Barcelona te genieten. Hoe zou ik hebben gereageerd als ik, mijn vrouw en zoon bij de aanslag betrokken waren geweest? Zou ik hen kunnen beschermen?
Aanslagen als deze vergroten het gevoel dat ik niet in staat ben om mijn geliefden te beschermen. Ik zeg het vol schaamte: het liefst zou ik muren optrekken om anderen weg te houden zodat ze niet dichtbij kunnen komen. Maar op die manier bouwen we geen wereld van hoop en liefde, een wereld waarin ik mijn zoon graag zie opgroeien. Bouwen aan die wereld vereist een kwetsbare houding en kiezen voor vrede in plaats van vergelding - dat is de weg van Christus. De andere wang toekeren is een moeilijke beslissing die we moeten nemen als we dit verlangen willen nastreven.
Ik schrijf dit ook als een vreemdeling die is verwelkomd in de Catalaanse cultuur, zonder de taal en cultuur volledig te begrijpen. Hoe kan ik staan naast hen die lijden? Ik hoop dat ik mij op een menselijke manier met de Spanjaarden kan verbinden, daar bid ik voor. Gisteravond gingen we op pad in onze vorige woonplaats Castelldefels, ruim 30 kilometer ten zuiden van Barcelona. Daar hebben we gegeten met anderen. Op die manier wilden we laten merken dat we met de Spanjaarden meeleven.
Bid alsjeblieft voor onze prachtige stad, voor degenen die rouwen, voor slachtoffers die pijn lijden, voor hen die hun leven voorgoed zien veranderen door de aanslagen en voor mensen die moeten beslissen welke acties nu ondernomen moeten worden.
Andy Burns is directeur van de kerkelijke liefdadigheidsorganisatie Capital Mass. Zijn commentaar verscheen op de site van Christian Today.
Praatmee