Aliyah trekt zorgvuldig de zwarte sjaal over haar donkere haren en maakt de sluier over haar gezicht vast. Het is bijna avond en ze gaat op bezoek bij enkele familieleden in ‘Klein Mogadishu’, Eastleigh, een buitenwijk van Nairobi in Kenia. Deze wijk wordt vrijwel volledig bevolkt door Somalische immigranten.

In het dagelijks leven draagt Aliyah geen nikaab, maar ze zorgt er wel voor dat ze er altijd een draagt als ze naar Eastleigh gaat. Vooral wanneer ze haar familie bezoekt. Ze wil op geen enkele manier de aandacht trekken van de handlangers van de lokale sjeiks of van roddelende buren. De nikaab en de invallende duisternis helpen om haar identiteit te verbergen.

Gevaarlijk
Sinds Aliyah christen is geworden, is het voor haar riskant om de door moslims gedomineerde wijk in te gaan. En niet alleen de wijk is gevaarlijk, ook een bezoek aan familieleden is niet zonder risico. Nog maar een paar dagen eerder heeft een oom Aliyah te kennen gegeven dat ze uit de buurt moet blijven van zijn kinderen, “anders zou er iets ergs met haar gebeuren.” Een ander familielid heeft haar verschillende keren bedreigd. “Je moet sterven!” zei hij. “Je verdient het niet om te leven.”

Maar Aliyah blijft haar familie bezoeken. “Ik hou van hen en wil hen over Jezus vertellen, daarom ga ik erheen.” Enkele jongere familieleden hebben haar vragen gesteld over het christelijk geloof en dat spoort haar aan om door te gaan, in de hoop dat haar inspanningen vrucht zullen dragen.

Een nichtje van Aliyah heeft in het geheim een Bijbel-app op haar smartphone gezet en ze heeft altijd veel vragen voor Aliyah. “Zij doet me aan mezelf denken in de tijd dat ik nog moslim was”, zegt Aliyah. “Ik zat ook met zoveel vragen.” Ze gelooft dat haar nichtje uiteindelijk ook haar leven aan Christus zal toewijden.

Zoektocht
Aliyah groeide op in een ander land, bij haar Somalische moeder. Toen ze elf was, gingen Aliyah en haar moeder bij familie in Kenia wonen. Omdat de familie bezorgd was dat Aliyah teveel had blootgestaan aan westerse invloeden, werd ze naar een ultraconservatieve islamschool gestuurd. Al snel kende ze hele stukken uit de Koran uit haar hoofd, maar daar bleef het niet bij.

“Ik wilde alles begrijpen”, zegt Aliyah. Ik stelde de koranleraar allerlei vragen, maar hij werd boos. “Ik was erg bang en voelde me hopeloos, want ik wilde zo graag weten hoe ik in de hemel kon komen.” Aliyah’s zoektocht duurde negen jaar. Ze ging ook in gesprek met christenen, en zette uiteindelijk de stap om Jezus te volgen. Daarmee verliet ze het geloof van haar cultuur en familie.

Zelfs al voordat ze uiteindelijk deze stap zette, ontving Aliyah bedreigingen uit de Somalische gemeenschap. Omdat ze al vele jaren werkte als vertaler voor buitenlanders, namen veel Somaliërs aan dat ze wel christen moest zijn. Hun bedreigingen waren echter alleen een extra aansporing voor Aliyah om zich in Christus’ armen te werpen. “Ze zeiden dat ze klaar met mij waren”, herinnert ze zich. “Ik dacht: Wat gebeurt er als ik sterf? Als deze mensen mij vandaag doden, waar ga ik dan heen?”
Op een nacht ontmoette ze Jezus in een droom. Hij zei haar: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Je hoeft nergens bang voor te zijn, want Ik ben bij je en laat je nooit alleen.” Op dat moment verdween al haar angst.

Niet gek
In de vier jaar nadat Aliyah christen is geworden, heeft ze zich al vaak moeten vastklampen aan Gods beloften. Al die keren dat ze met bedreigingen van moslims uit haar omgeving te maken had, moest ze zichzelf inprenten dat ze niet bang hoeft te zijn.
Aliyah ontvangt regelmatig tekstberichten, meestal anoniem, waarin mensen haar hun haat laten blijken. “Voordat ik Jezus kende, had ik het nooit zo moeilijk als nu. Sinds ik christen ben, zelfs toen ik dat in het begin nog geheim hield, is het enorm moeilijk en heeft iedereen zich tegen me gekeerd.”

Op een dag moest Aliyah bij de lokale imam komen. Het was bekend geworden dat ze contact had met een andere Somalische bekeerling. “Waar ken je deze man van? Hij is een ongelovige. Ben jij ook een ongelovige?” vraagt de imam. Later ontdekte Aliyah dat de imam haar liet volgen. Toen ze een jaar later achterna gezeten werd door vier mannen met messen, besloot ze dat het beter was om buiten Eastleigh te gaan wonen.

Geschenk van God
Vandaag de dag zijn de dreigingen en aanvallen normaal voor Aliyah. “Ik denk dat iedereen die in Jezus gelooft en Hem dient, zal lijden,” zegt ze. “Lijden is volgens Filippenzen een geschenk van God.” Ondanks grote persoonlijke risico’s wijdt Aliyah zich eraan toe om haar familie en de Somalische gemeenschap met het Evangelie te bereiken.
Sommigen zullen haar misschien roekeloos of zelfs dom vinden, maar Aliyah ziet het anders. “Iemand die Jezus dient, is niet gek. Als we kinderen van God zijn, lijden we zodat we nog meer zullen begrijpen wie Hij is.”

Iedere twee maanden geeft SDOK het magazine 'STEM van vervolgde christenen' uit. Met dit magazine wil SDOK christenen in Nederland inspireren door de getuigenissen van broeders en zusters uit de vervolgde kerk. Klik hier om het magazine te ontvangen.