Wat moest ik doen? Waar moest ik naartoe? Ik was zwanger geworden van een getrouwde man die wat leeftijd betreft mijn vader had kunnen zijn. Ik had een goede band met hem en zag hem ook als een vaderfiguur. Maar hij keek helaas met hele andere ogen naar mij. En maakte daar misbruik van. Zijn reactie was: "Laat het maar weghalen." Die woorden gonsden door mijn hoofd. Hoe kon ik een levend wezentje, dat ik al voelde groeien in mijn buik, weg laten halen?

Mijn ouders reageerden boos, verdrietig en teleurgesteld. Hoe had dit nou kunnen gebeuren? Ik moest mij schamen. En dan ook nog met een getrouwde, veel oudere man. Ik schaamde mij ook diep. Ik durfde niet eens te vertellen dat het tegen mijn wil in was gebeurd. Dat zouden ze toch nooit geloven. Ik kon immers zo goed met hem opschieten. Ook dacht ik dat ik het er zelf wel naar gemaakt had.

Vijf dagen bedenktijd kreeg ik van de huisarts. Vijf vreselijke dagen. Ik werd verscheurd. Voelde mij zo alleen. Wat als ik het kindje wel zou houden? Hoe moest ik dat dan allemaal alleen doen? Op wiens steun kon ik dan rekenen? Mijn ouders lagen in scheiding en hadden al genoeg zorgen aan hun hoofd. En zou ik ooit nog een vriendje krijgen? Wie wil nou een meisje met kind? Radeloos maakte ik een beslissing. Daar lag ik op de behandeltafel in het ziekenhuis. “We maken eerst een echo,” zei de gynaecoloog. Ik wilde niet kijken. “Kijk,” zei de gynaecoloog, “hier zie je het hartje kloppen.” Toen brak ik. Ik stormde van de onderzoekstafel en schreeuwde heel hard: “Ik doe het niet, dit kan ik niet!” En van binnen “God help mij!” Die avond sliep ik bij mijn zus. Bij elke trede van de trap die ik beklom naar zolder, waar mijn slaapplek was, klonk die duidelijke stem: “Moniek, doe het niet, het komt goed!” De volgende dag regelde mijn zus een afspraak met de voorganger van de kerk waar ik de laatste tijd ook regelmatig kwam. Zijn woorden waren: “Moniek, als jij de wil van de Heer kiest, dan zul je gezegend worden!” Hij bad met mij en een diep vertrouwen en verlangen naar dit leven werd in mijn hart gelegd. Het zou echt goed komen! Die avond bad ik: “God breng een lieve man op mijn pad en een vader voor mijn kind.”

Er werd hulp geregeld en zo kwam ik in contact met een lieve vrouw uit de gemeente en maakte ik kennis met haar gezin. Haar oudste zoon was verbaasd, want hij had mij al een tijdje op het oog, al voor de zwangerschap. Dat nou net zijn moeder mij ging begeleiden. En het bijzondere was dat toen de vrouw over haar oudste zoon sprak, ik verliefde gevoelens kreeg. Ik raakte er van in de war. Hoe kon dit nou? Ik had die jongen nog nooit gezien! Nu weet ik dat God dat gevoel in mijn hart legde. Bij de eerste ontmoeting sloeg mijn hart over. Nog nooit had ik zoiets gevoeld. Het was wederzijds. Hij had mij immers al een tijdje op het oog gehad. Al snel vroeg hij of ik verkering met hem wilde. Maar hoe kon hij nou kiezen voor een zwanger meisje? Koos hij dan niet alleen voor mij, maar ook voor mijn kindje? Zijn reactie was: “Moniek, ik kies voor jou, maar ook voor je kindje!”

Zes maanden later werd onze prachtige zoon geboren. De tekst van Psalm 139 kwam op het kaartje: “Gij hebt mij in de moederschoot geweven.” Van God mochten we dit prachtige kindje ontvangen. Hij had hem geweven in mijn moederschoot. En nu zijn we 25 jaar verder en inmiddels alweer bijna 25 jaar heel gelukkig getrouwd. Na onze zoon hebben we nog twee kinderen gekregen. En van alle drie houden we evenveel! Voor mijn man is onze oudste zoon gewoon net als zijn biologische zoon en dat is ook weer wederzijds. Het is gewoon zijn papa. Wel zijn we altijd open geweest over zijn afkomst, want daar heeft hij recht op, vinden wij. Soms denk ik wel hoe mijn leven eruit gezien zou hebben als ik de verkeerde beslissing had genomen? Dan zou ik nu een leven hebben met een groot verdriet, leegte, schuldgevoel en noem maar op.

God heeft mij laten zien dat Hij te vertrouwen is. En dat Hij ervoor zorgt dat het goed komt! Daar ben ik Hem voor eeuwig dankbaar voor!

Dit verhaal verscheen in Leef, het magazine van Schreeuw om Leven. Klik hier om het magazine te bekijken.