We zijn christen, omdat we geloven in Jezus Christus. Maar Hij was wel een Joodse man, geboren uit zijn Joodse moeder, Maria. Zijn Vader, onze Vader in de hemel, noemt Zichzelf de God van Israël. Na Jezus’ opstanding uit de dood, in Zijn verheerlijkte opstandingslichaam, waren de littekens aan Zijn handen en voeten nog zichtbaar voor Thomas. Jezus blijft dus ook na de opstanding een Joodse man. En zo zit Hij ook aan de rechterhand van de Vader waar Hij als Joodse man voor ons pleit voor de troon van God.

Koning en herder
Wij erkennen Hem als de Messias waarover Het Oude Testament op vele plaatsen spreekt. Als Messias zal Hij straks de koning van Israël worden, als Zijn vrederijk van Jesaja 2 zal aanbreken. Ezechiël 37 zegt zo mooi: “Ik zal hen van rondom bijeenbrengen en hen naar hun land brengen (…) En Mijn Knecht David zal Koning over hen zijn. Voor hen allen zal er één Herder zijn.” Jezus verwijst later naar deze tekst als Hij zegt: “En het zal worden één kudde en één Herder”. Hij plaatst Zichzelf als de Goede Herder in deze profetie. Jezus zal dus de Koning van Israël worden.

Knecht des Heeren
Als Jesaja spreekt over de ‘Knecht des Heeren’ dan zegt hij in hoofdstuk 53 dat die Knecht “om onze ongerechtigheden verbrijzeld” is. Wij lezen hierin een profetie die verwijst naar de Messias als de Knecht des Heeren. Maar op andere plaatsen zegt diezelfde Jesaja dat Israël de Knecht des Heeren is, zoals in hoofdstuk 41: “Maar u, Israël, Mijn dienaar, u, Jakob, die Ik heb verkozen, het nageslacht van Abraham.”

In beide gevallen staat er in het Hebreeuws het woordje Ä—ved: knecht of dienaar. Israël en de Messias worden dus beiden aangeduid als de ‘Knecht of dienaar’ van de Heere. En die parallel herhaalt zich meerdere malen in Jesaja. Er is dus een bijzondere verbondenheid tussen de Messias en Zijn volk Israël.

In Exodus 4 moet Mozes namens God tegen de farao zeggen: “Zo zegt de Heere, Mijn zoon, Mijn eerstgeborene, is Israël”. Later in het Nieuwe Testament zegt Paulus in Kolossenzen 1 over Jezus: “Hij is het beeld van de onzichtbare God, de Eerstgeborene van de hele schepping.” Opnieuw dus een treffende parallel: Israël en de Messias worden beiden Gods eerstgeborene genoemd.

We kunnen er toch niet omheen dat er een unieke band is tussen Jezus en zijn volk Israël. En dat wordt nog eens bevestigd door Jezus zelf wanneer Hij in Matteüs 15 tegen de Kananese vrouw zegt: “Ik ben alleen maar gezonden naar de verloren schapen van het huis van Israël.” Opvallend is dat Jezus hier zegt dat Hij is gezonden ‘tot’ Israël, en dat Paulus later in Romeinen 11 over Jezus zegt: “En zo zal heel Israël zalig worden, zoals geschreven staat: de Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.”

Jezus komt dus zowel ‘uit’ Israël als ‘tot’ Israël. Hij vertegenwoordigt als Messias uit Israël zijn eigen volk wanneer Hij alle geboden tot het einde toe vervult en volbrengt. Hij is de Verlosser uit Israël en voor Israël. En door Gods ondoorgrondelijke genade mogen ook wij als heidenen door het geloof in Hem eveneens zalig worden en een kind van God worden. En daarmee als een wilde loot geënt op de olijfboom van Israël.

Andere Jezus
Het is dan ook voor een christen niet vol te houden om te blijven zeggen ‘ik heb niks met Israël’. Dan snijd je teveel weg uit de identiteit van Jezus. Dan houd je een andere Jezus over dan over wie de Heilige Schrift spreekt. Het is echt een verrijkende ontdekkingstocht om meer te leren over de verbondenheid tussen Israël en Messias Jezus.

Ds. Kees Kant is hervormd predikant te Katwijk en bestuurslid van Christenen voor Israël. Wie Israël leert kennen, gaat de Bijbel met andere ogen lezen. Dit jaar organiseert Christenen voor Israël een reeks van vier studiedagen die speciaal bedoeld zijn voor predikanten en voorgangers. Klik hier voor meer informatie.

Foto: Christenen voor Israël