"Jongerenkamp is onderbreking van saaie periode in azc"
“Een groot aantal tieners staat op ‘overleefstand’. Ik heb geleerd dat het een investering is om de tiener te zien als persoon, omdat het gedrag niet alleen is wie hij is. Maar dat is het allemaal waard!,” vertelt Aafke Karels. Zij is een van de leiders van de Multiculturele Jongerenkampen van Stichting Gave. Met CIP.nl deelt ze haar ervaringen.
Wat is het doel van de multiculturele jongerenkampen van Gave en wat gebeurt er allemaal tijdens de kampweek?
“Er zijn meerdere doelen. Zowel de onderbreking van zes saaie azc-weken, als het wederzijdse contact tussen vluchtelingentieners en Nederlandse leeftijdgenoten, als de tieners kennis laten maken met de veelzijdigheid van God en het geloof van christenen. Tijdens de week werken we aan onderling contact, dat tieners zich gezien en geliefd voelen in wie ze zijn. Dit doen we onder andere door middel van sport, cultuurspellen, gesprekken over God en samen eten. In een paar dagen tijd ontstaan interculturele vriendschappen.”
Jij bent een van de leiders van een jongerenkamp. Hoe ervaar je dat?
“Als leiders bedenk je samen de invulling van het programma, daarnaast vervul je samen met een andere leider de mentorrol voor een groepje jongeren in deze week. Dat contact met de individuele tiener vind ik het mooiste deel. Zowel de stuiterbal die schreeuwt ‘zie me!’ als de tiener die wat teruggetrokken deelneemt aan het proces. De tiener zien in wie hij is, en niet alleen in hoe hij zich gedraagt. Het is mooi om tijdens het vegen van de eetzaal, de maaltijd of het langs de lijn staan terwijl een groepje voetbalt ervaringen te delen over het leven, God, verdriet en hoop.”
Tijdens de kampweek zijn ook 1 allrounder en minimaal 2 koks nodig. Wat houden hun taken in?
“De allrounder is dienend bezig, vooral op de achtergrond, maar erg belangrijk! Hij zorgt ervoor dat materialen aanwezig zijn en klaarstaan voor activiteiten, coördineert corvee, stuurt teamleden daarin aan en regelt dingen op de achtergrond. En de koks. Die bereiden de maaltijden voor, koken en ontvangen complimenten.”
Hoe is je contact met de vluchtelingjongeren?
“Na de derde kampdag kreeg ik deze reactie van iemand: ‘echt mievrouw, iek ga nooooit meer met die kamp mee! Echt strenke leiding… geen wifi… en geen tilifoon bij eten. Elke morgen 8.00 wakker! “Komen! Eten! Nu!” En soooo vroeg naar bed! Beter iek was op azc. Echt, volgende jaar, ik kom nooit meer!’ Blijkbaar hadden we dus echt iets fout gedaan, het doel niet bereikt. Later kreeg ik via WhatsApp van diezelfde jongen deze reactie: ‘missss jullie!!! Was echt zo leuke kamp! Azc soooo saaaahaaaai!’ Toen ik het jaar daarna de lijst zag met nog maar 7 aanmeldingen, stond hij erbij.
Een groot aantal vluchtelingtieners staat op ‘overleefstand’. Zij willen controle houden over alles wat maar te controleren valt. Met aandachtvragen, wordt vaak geroepen ‘zie me?! Vind me aardig?!’ en tegelijk ‘kom niet te dichtbij en ga uit m’n buurt.’ Dat geeft directe bescherming tegen pijn, afwijzing, rouw. Ik heb geleerd dat het energie kost de tiener te zien als persoon, omdat het gedrag niet alleen is wie hij is.
Het is makkelijker om lik-op-stuk op gedrag te reageren dan te investeren in het persoon achter gedrag. Maar juist die persoon is het leven zo waard! Door echte interesse ontstaat waardevol contact. Gedrag roept negatief gedrag op. Gedrag raakt mij in rol van leider én persoon. Aan mij de keuze of ik mij laat leiden door gedrag of de tiener te zien zoals Jezus deze tiener ziet. Het kost moeite en gebed om bepaald gedrag te negeren (voor zover dan verantwoord is) maar levert zoveel moois op!”
Hoe heb je God aan het werk gezien tijdens de jongerenkampen?
“Een van de doelen van Gave is dat tieners iets zien van Gods liefde voor mensen en kennis maken met Jezus op een manier zoals ze Hem nooit hebben gezien. Tijdens de kampen sturen we iedere dag een mail naar een gebedsachterban met concrete dank- en gebedspunten. Dit is minstens zo dienend als het werk van allrounder of leider, omdat het niet zichtbaar is. Maar wel belangrijk! Tijdens de voorbereiding en de week realiseren we ons telkens dat dit niet ons kamp is, maar dat dit Gods ‘toko’ is, waarin Hij ons wil inzetten. We nemen onze verantwoordelijkheid in gebed, organisatie en contact, maar het geeft ontspanning dat God weet wat nodig is voor Zijn koninkrijk en deze tieners.
Het effect is zichtbaar. Tieners die in het begin van de week druk, stoer of brutaal zijn, komen tot rust en stellen vragen. Wat ze aan God kwijt willen, schrijven ze op een en prikken het briefje, soms vijf keer dubbelgevouwen, aan het kruis. We beloven dat we de briefjes ‘s avonds verbranden zonder ze te lezen. Eén van de tieners vroeg of hij het verbrandingsritueel mocht meemaken. ‘Ik wil zien hoe mijn verkeerde dingen in rook opgaan en ik vrij voor God ben’,” aldus Aafke.
Wil je tijdens de Multiculturele Jongerenkampen van Stichting Gave deel uitmaken van het leidersteam? Klik hier voor meer informatie.
Praatmee