Lijk ik zo weinig op Jezus?
Een berichtverzoek in mijn messenger; "Hi, Ik ben erg geraakt door jullie posts. Ze blijven nogal hangen. Ik wilde jullie graag een vriendschapsverzoek sturen, maar ik voelde een drempeltje. Ik ben gescheiden en ik weet niet hoe jullie daarin staan 😌 vond het wel zo netjes het eerst even te vragen. Lieve groet,"
Waarom krijg ik zulke aarzelende berichtjes van mensen die graag met ons willen connecten omdat we christen zijn, maar denken dat wij dat misschien niet zouden willen omdat ze 'fouten' hebben gemaakt?
Lijk ik zo weinig op mijn Jezus? Die een hoer ruimte gaf om Zijn voeten met tranen te wassen, ze met haar haar te drogen? Zijn voeten te verzorgen met kostbare olie wat ze met haar "voormalige beroep" bij elkaar had verdiend? Die daarom de afkeer en vernederende blikken van religieuze leiders voelde branden?
Lijk ik zo weinig op mijn Jezus? Die gewoon alleen durfde te zijn en langdurig durfde te praten met een vrouw die al 5 mannen had gehad en met de 6e niet eens meer een verbond durfde aangaan? Zonder dat Hij zich druk maakte over de roddels en geruchten die dat kon veroorzaken?
Lijk ik zo weinig op mijn Jezus? Die een onbetrouwbare dief, Judas, de verantwoordelijkheid gaf om zijn financiën te beheren? Die wel wist dat er af en toe wat in zijn zakken verdween, maar dat incalculeerde als de prijs van liefde?
Lijk ik zo weinig op mijn Jezus? Die Petrus, een laffe verrader, met een hele grote mond, uitkoos als een fundament van zijn eigen Bruid, de rots waarop Hij Zijn kerk zou bouwen?
Lijk ik zo weinig op Hem? Die al Zijn kracht, wijsheid, tijd en liefde investeerde in een groep van 12 sceptische, jaloerse en positiegerichte leerlingen, om daarmee de wereld te gaan veranderen?
Lijk is zo weinig op Hem? Die een kleine door iedereen gehate fraudeur uit de boom haalde om er vervolgens gezellig bij te gaan eten?
Lijk ik zo weinig op Hem? Dat ik onrust vermijd, het liefst uit de buurt blijft van mensen die zijn gevallen en angstig vermijd dat mijn naam wordt geassocieerd met verkeerde plaatsen en ideeën?
Lijk ik zo weinig op Hem? Dat ik eigenlijk maar blijf zoeken naar goedkeuring en bevestiging van het soort mensen die Hij juist associeert 'wit gepleisterde graven' en kinderen van de hel noemt?
Lijk ik zo weinig op Hem? Heb ik het dan echt niet begrepen? Ben ik zo calvinistisch, zo religieus dat mijn eigen reputatie belangrijker is dan het tonen van Gods liefde?
Hoe denk ik dan dat de wereld Hem gaat zien in mij? Hoe gaat de wereld de volmaakte liefde in mij ontmoeten? De volmaakte liefde die iedere angst uitdrijft? Als ik al bang ben om geassocieerd te worden met mensen die niet aan alle standaarden van het zogenaamde christelijke leven voldoen? Als ik ten diepste niet eens mijn broeder of zuster lief kan hebben die naast me staat te zingen in de kerk?
Hoe denk ik dan dat Hij, Zijn kracht in mij kwijt kan? Als ik niet eens echt bereid ben de melaatse aan te raken? Hoerenlopers, afvalligen, landlopers, fraudeurs en leugenaars te omarmen? Als ik me stiekem afzijdig hou van iemand, omdat zijn of haar huwelijk kapot ging aan het gebrek aan liefde? Of omdat het gebrek aan liefde hem of haar in de armen van iemand anders dreef.
Was het niet mijn Jezus die in het zand schrijvende duidelijk maakte dat we 0,0% recht hebben om ook maar en kiezelsteentje te gooien naar een ander als we zelf beseffen wie we zijn zonder Zijn genade?
Of ben ik ergens onderweg vergeten wie ikzelf was?
Ben ik vergeten dat ik een egoïstisch, zelfgericht mens was... die vond dat de wereld vooral draaide om mij? Ben ik vergeten dat het Zijn genade is die mij heeft gered? Ben ik mezelf zo geweldig gaan vinden? Heb ik het gemist? De arglistigheid van mijn eigen hart? De misselijke egoïstische hoogmoedige trotse focus van mijn eigen denken.
Vergeef me! Vergeef me! Vergeef me!
Vergeef me lieve, lieve, lieve mensen die zijn afgewezen door mij en mijn religieuze soortgenoten. Vergeef me voor de 'christelijke' stenen die zijn geworpen door arrogante, zelfvoldane, liefdeloze harten! Vergeef mij voor de manier waarop we Jezus, die roekeloos liefhad, hebben gemaakt tot een priemende wijsvinger. Dat mensen de kerk associëren met veroordeling en afwijzing in plaats van een plaats waar de Vader voortdurend met Zijn armen wijd op de uitkijk staat. Om Zijn zoons en dochters in de armen te sluiten en te overdekken met kussen!
Volg Albert van der Heide op Facebook.
Praatmee