In de MSG parafrase van Eugene Peterson staat deze tekst er zo in:

So here’s what I want you to do, God helping you: Take your everyday, ordinary life—your sleeping, eating, going-to-work, and walking-around life—and place it before God as an offering. Embracing what God does for you is the best thing you can do for him. (Rom. 12:1 MSG).

In het Nederlands is dat:
Dus dit is wat ik van je vraag. Met de hulp van God: neem je dagelijks leven - jouw slapen, eten, naar-werk-gaan en de overige dingen die je doet - en plaatst die voor God als een offer. Omarmen wat God doet voor jou is het beste wat jij kan doen voor Hem.

Omarmen wat God voor jou doet, is het beste wat jij kan doen voor Hem. Wanneer ik denk aan ACCEPTATIE dan denk ik dat het hier begint: Omarmen wat God voor jou doet of heeft gedaan. De zin “Jij mag er zijn” is geen holle klank, het is geen kreet zonder inhoud, het is geen cheap-talk. Want we zeggen dit omdat we weten dat God alles heeft gegeven zodat jij er mag zijn. Omarmen wat God voor jou doet betekent simpelweg als eerste dat je omarmt en dus ACCEPTEERT dat Hij Zijn leven heeft gegeven, zodat jij leven kan ontvangen.

En dat is denk ik dan ook de eerste en belangrijkste stap in de reis die wij maken. En ik denk dat velen hier die stap al hebben gezet. Maar ik geloof dat veel mensen dan ook daar blijven hangen. Een paar weken geleden zei ik al dat genade niet alleen een schild is om achter te schuilen, maar veel meer een platform is waarop wij in vrijheid mogen staan en bewegen. Dat genade geen eindpunt is, maar een beginpunt. En dit is daarmee in lijn.

Wanneer je accepteert wat God voor jou heeft gedaan, dan zeg je daarmee dat God jou - door het offer van Jezus - accepteert en dan is het tijd om de volgende stap te zetten: jezelf accepteren.

Teveel mensen lopen rond met het goede nieuws dat ze in Christus geaccepteerd zijn door God, maar zichzelf accepteren? Ho maar! En dan gaat het dus mis, want waar halen wij het recht vandaan om hogere standaarden dan God te gaan hanteren?

Als Christus’ offer genoeg was om ons voor God te plaatsen, om ervoor te zorgen dat er vrede is tussen God en ons, dat de relatie tussen Hem en ons weer hersteld werd, denk je dan niet dat het ook genoeg zou zijn om onszelf weer te zien zoals Hij ons ziet?

En hoe ziet Hij ons dan?

9 Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilig volk, een volk dat God Zich tot Zijn eigendom maakte; opdat u de deugden zou verkondigen van Hem Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht,

10 u, die voorheen geen volk was, maar nu Gods volk bent; u, die zonder ontferming was, maar nu in ontferming aangenomen bent. (1 Pet. 2:9-10 HSV)

Omarmen wat God doet voor jou is het beste wat jij kan doen voor Hem.

We eren God door het verzoenende werk aan het kruis te accepteren en dat niet alleen, we eren God ook door elkaar én onszelf te accepteren met al onze fouten en tekortkomingen.

19 Zo bent u dus geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God, 20 gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen. 21 Vanuit hem groeit het hele gebouw, steen voor steen, uit tot een tempel die gewijd is aan hem, de Heer, 22 in wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door zijn Geest. (Ef. 2:19-22 NBV)

De God die ik zie is zo groot dat Hij ons niet ondanks onze fouten gebruikt, maar gewoon met onze fouten. Hij laat Zich niet afschrikken door onvolkomenheden! De Bijbel staat vol met verhalen van niet-perfecte mensen die in dienst staan van een perfecte God.

Dus vandaag wil ik je uitdagen om niet alleen Gods genade te accepteren, maar ook jouw imperfectie. Zeg ik hiermee dat we gewoon moeten blijven aanmodderen? Natuurlijk niet! Maar het is beter om te leven met Christus als doel, dan continu maar bezig te zijn met jouw fouten, want fouten zal je blijven maken.

Wanneer je je focust op wat jij niet goed doet, dan zal je - hoe gek dat ook klinkt - waarschijnlijk jouw fouten herhalen. Maar neem het advies van de Hebreeën brief schrijver ter harte.

1. Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. (Heb. 12:1 NBV)

En hoe doe je dat dan?

2. Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God. (Heb. 12:2 NBV)

En misschien vergeet je alles wat er is gezegd… ik hoop dat je dan deze zin meeneemt naar huis en er iets mee gaat doen de komende week..

Omarmen wat God doet voor jou is het beste wat jij kan doen voor Hem.

Deze overdenking is deel drie van de serie “Je mag er zijn”. Mocht je de eerdere delen gemist hebben, dan kan je ze terugluisteren via de podcast van re:connect (reconnect.cc/overdenkingen).