Hoe kwam het Evangelie bij jullie tot leven?
Willem: “Esther en ik zijn allebei christelijk opgevoed. Op 21-jarige leeftijd ben ik tot levend geloof gekomen. Tijdens een preek werd ik in mijn hart geraakt. De dominee sprak over de verloren zoon. Toen realiseerde ik wie God voor mij wil zijn. Sinds die tijd mag ik de leiding van de Heilige Geest ervaren. Al snel daarna ontstond het verlangen om de zending in te gaan. Tijdens een werkvakantie in Malawi zag ik hoeveel troost mensen putten uit hun geloof in God, ondanks de moeilijke omstandigheden.” Voor Esther werd de kracht van het Evangelie zichtbaar door het geloofsleven van haar ouders. “In moeilijke tijden richtten ze zich op God. In die zin zijn zij voor mij een groot voorbeeld geweest,” vertelt ze.

Hoe is Wycliffe Bijbelvertalers op jullie weg gekomen?
Esther: “In het dagelijks leven ben ik actief als verpleegkundige en Willem is monteur. Op basis daarvan zijn we op zoek gegaan naar een organisatie die bij ons past. Toen we in gesprek gingen met Wycliffe hoorden we dat ze in Papoea-Nieuw-Guinea op zoek waren naar een verpleegkundige en monteur. Wij waren voor hen het puzzelstukje op de juiste plek.”

Papoea-Nieuw-Guinea is groot. Waar gaan jullie aan de slag?
Willem: “We gaan naar een klein dorpje, genaamd Arop. Daar werkt Wycliffe onder 11 verschillende taalgroepen aan een vertaalproject. Daar gaan we het bijbelgebruik stimuleren. Lokale mensen houden zich bezig met het vertaalwerk. Als er een gedeelte/boek van de Bijbel vertaald is, wordt het gedrukt en in lokale kerken verspreid. Met die gemeenten gaan we samenwerken. Uit onderzoek blijkt dat de Bijbel soms na enkele jaren nauwelijks meer wordt gebruikt of veel minder wordt gebruikt. Dat komt bijvoorbeeld of omdat mensen niet kunnen lezen of schrijven. Wat ook vaak gebeurt is dat de voorganger de lokale taal niet belangrijk vind om te gebruiken of omdat hijzelf niet die taal spreekt, omdat hij uit een ander gebied komt. En daarover gaan we samen met de lokale kerken nadenken over hoe zij denken dit probleem op te kunnen lossen en wij willen hen daarin adviseren en stimuleren. Ook gaan we meesters en juffen opleiden om zo goed mogelijk bijbelonderwijs te geven op zondagsscholen. Zo willen we de kennis die wij hebben opgedaan doorgeven aan anderen.”

“In juli staat er een aantal workshops gepland waarbij lokale mensen hun tradities (zoals bruiloften en begrafenissen) gaan omschrijven,” vult Esther aan. “Die gaan ze spiegelen aan de Bijbel om te kijken in hoeverre ze met elkaar overeenkomen. Zo laten we mensen zelf ontdekken wat Gods Woord tot hen te zeggen heeft. Als buitenstaanders kunnen en willen we niets opleggen. Het moet echt uit henzelf komen.”

Hebben jullie het idee dat jullie een prijs betalen? Verhuizen naar Papoea-Nieuw-Guinea is niet niets…
Willem: “We laten onze familie en zekerheden achter ons. Esther en ik hebben allebei onze baan opgezegd. Maar er staat heel veel tegenover. We mogen aan de slag in het koninkrijk van God en mogen het Woord doorgeven aan anderen. En dat doen we met alle plezier! Dat geeft heel veel voldoening.”

Esther: “Onze zekerheden liggen uiteindelijk in God en niet in aardse omstandigheden. Hij zorgt voor ons!”

Hoe gaan jullie leefomstandigheden eruit zien?
Willem: “We willen ons zoveel mogelijk aanpassen aan de leefsituatie van de lokale bevolking. We zullen dus in houten woningen terechtkomen. Het regenwater dat we opvangen gaan we gebruiken als drinkwater. Op een lokale markt kunnen we terecht voor eten en drinken. Het dichtstbijzijnde stadje is voor ons straks twee uur rijden. En in dat stadje bevindt zich één supermarkt. Die leefomstandigheden zijn voor ons geen probleem. We willen zoveel mogelijk onderdeel uitmaken van de lokale bevolking en daarom willen we niet boven hen staan.”

Willem zal zich niet de hele dag bezighouden met bijbelgebruik. “Ik zal ook het watersysteem verbeteren, gebouwen onderhouden en het onderhouden van een nog aan te schaffen quad.” Esther zal in Papoea-Nieuw-Guinea geen verpleegkundige taken op zich nemen. “Ik richt mij 100 % op het bevorderen van bijbelgebruik. Daarnaast heb ik hier in Nederland vluchtelingen lesgegeven die niet konden lezen en schrijven. Ook die ervaringen neem ik mee.”

In Papoea-Nieuw-Guinea worden 823 talen gesproken, in ongeveer 300 van deze talen is nog geen enkel Bijbelgedeelte vertaald. Er zijn veel mensen in PNG die in God geloven (96% geeft aan christelijk te zijn), maar zij hebben geen Bijbel in hun eigen taal die ze kunnen lezen zoals wij. Veel mensen vermengen het christelijke geloof mede hierdoor met oudere en traditionele elementen. Lees hier meer over de situatie in het land en neem een kijkje op de site van Willem en Esther.