Als kind was Shirzaad al een beetje tegendraads. “Ik wilde niet naar de moskee, maar ik moest van mijn vader en moeder. Elke dag had ik problemen met de mula (islamitisch geestelijk leider). Hij sloeg mij, zonder reden. Maar iedereen vond dat normaal, zelfs mijn vader en moeder. Ik begreep niet waarom de mula altijd boos was. En ik vroeg me af waarom er zoveel slechte dingen gebeurden in een land waar iedereen gelovig was. En waarom ik Arabisch moest spreken tegen God terwijl Hij toch alle talen verstaat. De mensen in Afghanistan geloven zonder na te denken. Ik kon dat niet en ik had het heel moeilijk.”

Domme mensen
Eenmaal op het hoger onderwijs ging het veel beter met Shirzaad. Hij ging werken met Amerikanen. Een verademing. “Zij geloofden ook niet en begrepen mij. Vanaf dat moment voelde ik me geroepen om tegen de domheid van de mensen te vechten. Ik wilde mij inzetten voor de vrijheid van denken. Met vier van mijn vrienden begon ik een actiegroep van non-believers. Ik haatte God. Zelfs als ik christenen zag, dacht ik ‘domme mensen.’ Ik wilde al de mensen laten stoppen met het geloven in domme dingen.” Maar Shirzaad werd zo activistisch, dat hij het land uit moest. Hij kwam terecht in asielzoekerscentrum Grave, bij Nijmegen.

Zingen
In Grave sprong Shirzaads talent voor taal al snel in het oog. “Iemand uit de kerk vroeg mij of ik wilde vertalen tijdens de bijbelstudies. Ik geloofde nog steeds niet in God. Ik merkte wel dat het anders was. Ik kon bijna niet geloven dat God zo was. Als een vader. Ik verzette me tegen de verhalen, maar ze werkten wel door in mijn gedachten. Ik ging mee naar de kerk en zag daar mensen zingen om God te prijzen. Waarom? In de Koran staat dat je bent als een aap als je zingt! Ik kon niet geloven dat de mensen dit zomaar deden, maar ik vond het wel mooi. Toen ze gingen bidden, dacht ik dat ze echt gek geworden waren.”

Discussiëren
Er volgde een overplaatsing naar Ter Apel. Ook daar zette Shirzaad zich in als vertaler en ging hij naar de kerk. “Ik vertelde de mensen dat ik alleen maar tolk was en niet in God geloofde. Ze wilden wel eens met mij praten, zeiden ze. Ik ging in gesprek en begon met hen te discussiëren. Op een gegeven moment deed ik drie keer in de week bijbelstudie. Ik vond het geweldig. Een jongen uit Pakistan leidde de studies. Hij begreep mij, want onze culturen lijken op elkaar. Hij legde mij alles uit en gaf mij een Engelse bijbel.”

Verrassend logisch
“Ik begon met het Evangelie van Johannes. Toen ik las over de kruisiging van Jezus raakte mij dat enorm. Hij deed niets om de mensen te laten stoppen. Hij vergaf hen zelfs! Een beetje profeet in de Koran doodt meer dan 1.200 mensen als hij wordt aangevallen! Ik las verder en had in een week de hele Bijbel uit. Ik vond het een verrassend logisch boek. In de Koran worden alleen maar grenzen gesteld. Als je eroverheen gaat, ga je dood. Je mag geen vragen stellen. Maar in de Bijbel vond ik vrijheid. Je mag vragen, je mag zelf denken. Zelfs als je twijfelt, zegt God, ik ben bij je! Ik vond bidden altijd maar raar. Ik dacht dat het niet effectief was en maakte er grapjes over. Maar ik ontdekte dat een christelijk gebed juist heel krachtig is. Het raakt je hart, het verandert je van binnenuit.”

“Op 1 juli ging ik naar mijn dominee in Ter Apel en ik zei: “Mijnheer, ik geloof.’ Ik had geen reden meer om God te verwerpen. Ik had geen reden om te zeggen: Christus leeft niet. Ik was op zoek naar de rede, naar de logica. Maar in de Bijbel vond ik alleen maar liefde en vergeving.”

Half maart kreeg Shirzaad bericht van de IND dat hij in Nederland mag blijven en met Pinksteren wordt hij gedoopt. Shirzaad is door middel van contacten met christenen in Nederland tot geloof gekomen. Wilt u ook iets voor vluchtelingen betekenen? Klik hier voor meer informatie.