Een bijzondere brief uit Rusland: "God heeft ons grote genade bewezen"
God zij gedankt; Hij gaf onze gemeente grote blijdschap! Twee jonge broeders hebben door de doop het heilige verbond met de Heere gesloten! Zij volgen Hem oprecht. Ze doen hun best de samenkomsten niet te verzuimen en zijn betrokken bij de evangelisatie! Ieder zaterdag gaan ze mee de stad in om lectuur uit te delen.
Toen we langs de oever in de nederzettingen evangeliseerden, spraken zij met een vrouw, zij bad en vroeg God om vergeving. Dat was voor deze twee jonge broeders een bemoediging op hun geloofsweg! Ik merk het vaker: wordt Gods Woord aangenomen, dan wil men nog ijveriger in het evangelisatiewerk zijn omwille van de zondaren! In een nederzetting waar een kleine gemeente is heeft een broeder zich aangesloten bij de gemeente nadat hij zich liet dopen! Joera ondervond grote verzoekingen. Zijn vrouw bezocht de samenkomsten eerst ook en dat beviel haar. Maar toen Joera zich bekeerde begon ze zich tegendraads te gedragen en kwam ze niet meer naar de samenkomsten. Dank zij de genade van God bleef broeder Joera standvastig en meldde zich, ondanks alles, aan voor de doop. Voor de doop heb ik met zijn vrouw gesproken en gevraagd of hij veranderd was. Ze zei: „Zeker! Hij houdt zich nu altijd stil als ik mopper hoewel hij een opvlieger is“.
Evangelisatiereizen
Dit jaar hebben we maar drie evangelisatiereizen ondernomen. Een ervan was erg zegenrijk! Het Woord van God werd meestal aangenomen, en weinigen wezen het af. Zelfs de familie van onze zuster in de nederzetting T. ontving ons en we hadden een goede gemeenschap. Hun moeder werd gedwongen in een bejaardenhuis opgenomen wegens haar geloof. De kinderen stonden ons toen niet toe haar te bezoeken. Maar nu halen we haar iedere keer naar de samenkomst als ze zich daarvoor gezond genoeg voelt. Onze bus was kapot en het lukte ons niet de oorzaak te vinden. Ik reed naar O. met de lijnbus. Samen met de broeders hielden we het dankfeest voor de oogst. We dankten God voor Zijn genade en liefde, die Hij ons, in onze regio bewezen heeft. Wij zijn bezorgd om deze nederzetting en we bidden om een nieuw evangelistengezin. In veel andere nederzettingen merken we de onverschilligheid van mensen ten opzichte van het Woord van God. Je kunt nauwelijks mensen vinden die zich voor het Woord van God interesseren. In S. nodigden wij de mensen uit voor de samenkomst, maar er kwam niemand van de genodigden. Een zuster ging naar de samenkomst en vond op de trap een groep tieners. Ze nodigde hen uit; zij kwamen en luisterden aandachtig naar de preek en stelden vragen. We hadden een goed gesprek met hen.
In A. wilden we een bekende oude oma bezoeken maar we troffen haar niet thuis. Van de buurman vernamen we dat ze in het ziekenhuis in lag en haar schoonzoon ook. We gingen er heen en bezochten hen daar. De schoonzoon raakte verlamd na een herseninfarct en zijn vrouw verpleegde hem daar. Wij spraken over de almachtige Arts, over God en zeiden hem, dat Hij niet alleen het lichaam maar ook de ziel kan genezen. Iemand die in moeilijke omstandigheden is, ontvangt het Woord van God anders. Ze gaven ook een geschenk voor hun moeder mee. Op de terugweg brachten wij dat bij de moeder in het ziekenhuis in A. Met haar hadden we ook een goede gemeenschap. Toen we zongen kwamen artsen en verpleegsters ook naar ons luisteren. Daarna bezochten wij ook nog de laatste nederzetting in het gebied M. Wij zijn blij, dat er nog plaatsen zijn waar de mensen de Blijde Boodschap willen horen.
Evangelisatie in de gemeente
Onze gemeente zelf is een evangelisatieterrein; onze kinderen en de jeugd. Dit jaar hielden we de conferentie voor tieners en jongeren tijdens de vakantie. Het thema was: „de vriendschap met de wereld is vijandschap tegen God“. Op dit moment doet satan zijn best met name de opgroeiende generatie op verschillende manieren naar de wereld te lokken. Wij bidden, dat God hen voor de invloed van de wereld bewaart. Dat is onze pijn en onze zorg. Een jonge zuster heeft een verzoeking op het werk; ze is daar van een jonge man gaan houden. Hoe moeten wij haar bewaren zodat ze in de gemeente blijft? Wat moeten we doen, zodat we hen, die al in de gemeente opgroeien niet verliezen? In de zomer hielden wij ook een kamp voor kinderen en jongeren. Wij wilden iedereen aandacht geven hoewel we daarvoor maar één week hadden. De eerste dag brachten wij door met de kleine kinderen. Wij spraken met hen over gehoorzaamheid, waar we allen mank aan gaan. Voor God is gehoorzaamheid belangrijker, als offer. We hadden met de kinderen ook een knutselkring waarin we houten dieren maakten die ze mee naar huis mochten nemen.
Een warme zonnige dag gaf de kinderen veel vreugde en indrukken. Maar het begon ook te regenen en we konden niet alles uitvoeren wat we gepland hadden. Dat was een verzoeking. Maar we hebben er ook van geleerd; wat moet je in het geestelijke leven toevoegen, wegnemen, wat vermeerderen en wat kun je delen. Wij zullen daarover allemaal rekenschap voor God moeten afleggen. De jongeren zijn bezig geweest met gips en de meisjes maakten haarversieringen. Iedereen was blij; hoewel het weer niet zo gunstig was als we wensten. Met de jongeren namen we het boek Ruth door, en we maakten een uitstapje. Op zondag hielden we een samenkomst met de hele gemeente op de kampplaats. Hij heeft alles zo prachtig gemaakt, heerlijk dat we in de buitenlucht de Heere konden verheerlijken.
Brand
Dit jaar heeft God ons een grote genade bewezen! De garage brandde uit waar de auto van een broeder stond. Pas toen de broeder met zijn auto wegreed om een gezin uit de nederzetting te halen begon de garage te branden. De vrouw en kinderen waren thuis. De kinderen zijn erg geschrokken. De brandweer kwam, maar begon niet gelijk met blussen. Ze wachtten eerst totdat de bedrading uitgebrand was en gingen daarna blussen. Toen ik kwam verzocht ik de brandweer het huis met water te begieten zodat het geen vlam zou vatten. De brand heeft veel schade aangericht, maar wij danken God voor Zijn grenzeloze genade dat de auto niet in de garage was, dat het huis bewaard is gebleven en vrouw en kinderen in leven zijn! De ruiten en wat verder kapot was, hebben we vervangen. God zij gedankt, Hij heeft ons wonderlijk bewaard!
God zegene jullie in jullie dienst! Moge Hij jullie naar Zijn rijkdom belonen!
Deze brief is afkomstig van evangelist Anatoli uit Rusland. Stichting Friedensstimme staat al 35 jaar voor ondersteuning van christenen in de voormalige Sovjet-Unie bij hun evangelisatie- en zendingsactiviteiten. Zij stelt honderd evangelisten in staat om zich volledig aan evangelieverkondiging te wijden en voorziet hen van lectuur en middelen voor vervoer. Klik hier voor meer informatie.
Praatmee