Marco over zijn ziekteperiode: "God leerde ik op een nieuwe manier kennen"
Toen Marco van der Straten, hoofdredacteur van het tijdschrift EO-Visie, thuis kwam te zitten als gevolg van een auto-immuunziekte, begon hij zijn ervaringen en gedachten op te schrijven. Het boek ‘Ik val niet uit zijn hand’ bevat veertig hoopvolle, persoonlijke verhalen over onder meer deze periode. ,,Probeer in alles wat je doet, echt met God te leven en ook als het minder gaat, te blijven vertrouwen.”
Hoe gaat het nu met u?
,,Het gaat nu gelukkig goed. Ik heb een jaar thuis gezeten met een auto-immuunziekte. Die veroorzaakte allerlei ontstekingen. Ik raakte uitgeput en had veel pijn. Nu ben ik beter verklaard en kan ik mijn werk gewoon weer doen.”
Was u soms bang om niet meer beter te worden?
,,Ik heb soms wel de angst gehad dat het niet meer over zou gaan. Vooral toen het na een aantal maanden ziekte alleen maar slechter ging, dacht ik: word ik ooit weer beter? Zal ik ooit weer kunnen werken? Zit er nog wat ernstigers achter? Het was een onzekere tijd.”
Hoe kijkt u terug op het jaar? Is uw geloof veranderd?
,,Het is heel naar als je een jaar ziek bent, maar het is ook heel heilzaam geweest. Het heeft mij geholpen om God op een nieuwe manier te leren kennen. Ik ben naar het klooster gegaan en heb geprobeerd om juist in zo’n moeilijke situatie te kijken naar waar God is. Daar heb ik geleerd dat God in de eerste plaats niets meer van me vraagt, dan gewoon bij hem te zijn. Ik probeer God te zien in alle dingen van mijn leven, ook de kleine dingen, in de natuur, terwijl ik met mijn hond aan het wandelen ben of naar de sterren kijk. Ik heb ook geleerd dat God nare situaties een positieve wending kan geven. Juist als je zelf kwetsbaar bent, sta je er meer voor open om dingen van God te leren.”
In uw boek beschrijft u hoe momenten waarop u God heeft ervaren. Welke ervaring maakte de meeste indruk?
,,Een heel intense ervaring was een genezingsdienst, die in samenwerking met verschillende kerken werd georganiseerd. Ik was heel ziek en had niet veel puf om daar naartoe te gaan. Ik was bang dat het een dienst zou worden, waarin genezing geclaimd zou worden. Ergens had ik ook een beetje vrede met de situatie: ik moet rustig herstellen. Maar aan de andere kant hoef ik het ziek zijn misschien ook niet te accepteren.
Gelukkig was het een mooie dienst, waarin de balans goed was. Aan de ene kant kon je veel van God verwachten, maar er lag geen druk op dat iedereen beter moest worden. Ik heb voor mij laten bidden. Dat was een heel bijzondere ervaring. Er ging een soort warme goed over mijn ruggengraat heen en ik ervaarde een diepe vrede. Vanaf de dag erna kwam mijn energie terug en is mijn herstel echt begonnen. Dat heeft zich in de periode erna geleidelijk doorgezet.”
Waren er ook momenten waarop u dacht: God, waar bent u?
,,Die momenten zijn er wel geweest. Zeker als je thuis zit en het wordt herfst en winter, dan duren de dagen lang. Ik zag de blaadjes van de bomen vallen en ze er later weer aan komen. Soms voelde ik mij wanhopig en triest, maar toch had ik vertrouwen en heb ik veel rust ervaren. De titel van mijn boek is ‘Ik val niet uit Zijn hand’ en zo heb ik dat ook beleefd. God is daar wel, ook in dat diepe verdriet. Datzelfde vertrouwen zag ik bij mijn vader. Hij was ernstig ziek, hij zou niet beter worden en overleed uiteindelijk op vrij jonge leeftijd, maar ik heb de rust en de vrede gezien dat God hem daar doorheen heeft gedragen. Ik probeer mij daar ook aan vast te houden.”
Kunt u wat meer vertellen over de ervaring in het klooster?
,,Toen ik een maand ziek was, ben ik naar Chemin Neuf in Oosterhout geweest, bekend van het tv-programma ‘Op zoek naar God’. Ik wilde dat altijd al doen, maar nam daar niet snel de tijd voor. Ik heb een stilteretraite van vijf dagen gedaan. Dat was heel bijzonder. Ik was altijd misschien wel meer voor God bezig, dan met God en altijd actief, thuis, op mijn werk en in de kerk. God zei: het gaat er niet om wat je doet, maar om wie je bent. Alleen bij mij zijn is genoeg. Ik heb de vrede van Christus ervaren, dat het goed is om bij God te zijn, in plaats van eerst met een actielijstje te komen. Dat is heel belangrijk geweest en heeft mij gevormd voor de tijd erna.
Er is meer rust gekomen in mijn leven. In het hoofdstuk ‘Wees mild’ beschrijf ik dat ik milder voor mezelf probeer te zijn. Ik hoef mezelf niet altijd doelen op te leggen, maar mag ook naar mezelf en naar anderen kijken op de manier waarop God naar ons kijkt, vanuit genade.”
Wat zou u mensen die het boek lezen, graag willen meegeven?
,,Voorganger Jan Wolsheimer typeerde het boek in zijn recensie als ‘keelpastilles voor het hart’. Ik hoop dat mensen de hoopvolle gedachten uit het boek de dag mee in nemen. Probeer God te zien in alle dingen in het leven en je niet alleen aan Hem vast te klampen als het slecht gaat. Probeer in alles wat je doet, echt met God te leven en ook als het minder gaat, te blijven vertrouwen. God kent je zo door en door, Hij is bij je en draagt je erdoorheen.”
Praatmee