Wesley’s ouders hebben beiden een kerkelijke achtergrond, maar gaan na hun bruiloft niet meer naar de kerk. Wesley en zijn broer worden niet-gelovig opgevoed. Voor de gezelligheid gaat Wesley weleens mee naar de club van christelijke vrienden, maar daar blijft het bij. “Vragen over het leven had ik niet. Er waren twee dingen waar ik van opleefde: muziek maken en dingen organiseren.”

Op de muziekvereniging ontmoet hij Suzanne. Ze krijgen verkering en Wesley komt in een christelijk gezin terecht. “In haar gezin werd steevast Bijbel gelezen aan tafel. Ik had daar geen problemen mee. Ik dacht: Dit is wat ze doen. Ik wilde ook niet dat Suzanne door mij niet meer naar de kerk ging. Als ze bij ons was, zei ik tegen mijn vader: ‘Zorg je dat het eten op tijd klaar is? Dan kan Suzanne naar de kerk’.”

Kennismaking
Twee jaar later koopt het stel samen een huis. “Tijdens de bouw vroeg Suzanne aan mij: ‘Vind je het leuk om iedere vrijdagavond met mij te gaan eten en praten over onze relatie?’ Dat leek me wel leuk. Toen we op de locatie aankwamen, zag ik daarop ‘Hervormd Centrum De Wijnrank’ staan. Suzanne biechtte op dat het een cursus van de kerk was, de Premarriage Course. Ze zei ook dat we na de eerste avond konden stoppen als ik het niks vond. Maar dat hoefde niet. Na avond één dacht ik: ‘Wat verhelderend, zeg. Dit moet iedereen doen!’” In de jaren daarna wonen ze samen. Wanneer Suzanne een zware kaakoperatie moet ondergaan, komt de dominee langs. Wesley vertelt: “We hebben 2,5 uur gepraat over wie ik ben en hoe ik in het geloof sta. Dat was een heel fijne kennismaking.” Na de operatie komen er trouwplannen. Suzanne wil trouwen in de kerk. “Ik vond dat een goed idee en ging in de aanloop naar de bruiloft ook een aantal keer mee. Ik wilde een goede kerkdienst die ook bij mij zou passen, dus ik heb me er echt in verdiept.”

Opwekkingsmomentje
Na de bruiloft in 2014 gaat Wesley vaker mee naar de kerk en in hetzelfde jaar wordt het stel benaderd voor een Alpha. “Er stond in het kerkblad een oproep, maar ik twijfelde. Kristien, van de Alpha-leiding, vond het wel wat voor ons en zei op een zondag: ‘Nou, ik zie je dan hè!’. We liepen de kerk uit en ik zei grappend: ‘Dit is zo’n opwekkingsmomentje, schrijf ons maar in’.” De eerste avond is Wesley enthousiast over de eenvoud en laagdrempeligheid van de cursus. “Ik was de enige in mijn kleine groep met een niet-christelijke achtergrond, maar ik voelde me vrij. Soms was ik het eerste halfuur stil en luisterde ik gewoon naar wat anderen zeiden. Suzanne en ik zaten in twee verschillende groepjes, maar als we thuiskwamen gingen we nog 1,5 uur wandelen om elkaar bij te praten. Het ‘gaan geloven’ is een proces geweest. Toen ik mijn getuigenis mocht geven aan het einde van de cursus ben ik dingen op papier gaan zetten. Ik dacht toen: ‘Ik kan van mezelf zeggen dat ik geloof’.”

Pitstop
Na de cursus nodigt Wesley zijn moeder uit voor Alpha. “Ze wilde het graag samen doen. Ik zat in de leiding en zij was deelnemer. Ze zat in mijn kleine groep.” Die cursus is inmiddels afgerond, maar Wesley en Suzanne gaan verder: “We zijn net begonnen met het geven van de Prayer Course. Best wel spannend! Ik heb altijd moeite gehad met gebed, maar ik denk altijd: De beste manier om iets te leren, is om het dan ook maar meteen te doen. Laat me maar worstelen, dan komt het wel.” Voorlopig is het Alpha-avontuur voor Wesley dus nog niet voorbij. Hij lacht: “Ze noemen me ook wel het Alpha-mannetje! Samen met Suzanne doe ik Bible in One Year en wie weet nog een keer de Parenting Course. Alpha is zo’n geweldige tool! Voor mij was Alpha echt een pitstop. Ik ben helemaal volgetankt. Het heeft mijn geloof zo doen groeien dat ik ook iets terug wil doen. Ik zal altijd mensen uitnodigen voor Alpha. Je moet het gewoon doen om het te ervaren.”

Fotografie: Christiaan Bruijn