Waarom Wilders mij doet denken aan koning Cyrus
Als CU-stemmer houden mij na de verkiezingen twee dingen bezig. Allereerst vond ik het magnifiek zoals Kees van der Staaij in de slangenkuil van het laatste verkiezingsdebat zei: ‘dat maak ik zelf allemaal uit en kom mij niks opleggen’. Vol liefde getuigde hij standvastig over het levenseinde van de mens: ‘Mijn tijden zijn in Gods hand!’
Ten tweede vond ik het ontroerend hoe sterk Geert Wilders, in zijn gesprek met Gert-Jan Segers over islamisering, stond op te sommen wie Jezus wel is, bij wie Mohammed, volgens hem, niet in de schaduw kan staan. ‘Je kunt die twee niet met elkaar vergelijken, zei hij.’ Ik kreeg er kippenvel van. Zo subliem. Ook zijn waarschuwing dat wij dat gevaar niet moeten onderschatten en niet naïef moeten zijn, was fundamenteel.
Hoewel ik me van andere uitspraken van hem distantieer, moest ik direct denken aan de Perzische koning Cyrus (Kores) in Jesaja 44 en 45, die als man van buiten de Here mogelijk zelf niet eens kende wellicht ook zonder dat hij het zelf besefte, een middel in Gods hand was. Om Gods volk te bevrijden, tot zijn doel te brengen en tot bloei. Deze man van buiten wordt zelfs herder, gezalfde, ‘Mijn Messias’ genoemd. De enige mens die buiten de Messias zo genoemd wordt. Ik dacht: Wat Wilders van Jezus zegt, hadden wij daar moeten zeggen. En wat hij daarna zei. Dat geen land waar de moslims radicaal of niet, in de meerderheid zijn, nog christelijke vrijheid kent, maar onderdrukking zoniet vervolging!
Deze dingen worden vandaag achteloos weggewuifd met: ‘Ach we hebben het over 6 % van onze bevolking.’ Maar zo liggen deze verhoudingen niet meer als onze kleinkinderen groot geworden zijn. Zeker niet als men de recente oproep van Erdogan serieus gaat nemen: ‘Meer kinderen “nemen” in Europa, vijf per gezin'.
Nu weet ik ook wel dat hoe verder de wereld naar z’n einde loopt, steeds minder plaats voor ons christenen is; nog sterker: steeds meer christenvervolging zal zijn. Helemaal wel wanneer de antichrist zal worden losgelaten. Maar wij hoeven hem geen gespreid bedje aan te bieden. Een plurale kerk met een uitgehold Evangelie is een eitje voor hem. Is dat tevens niet de kerk waar Jezus van zei dat Hij die kandelaar weg zou nemen? Misschien is dat op dit moment wel een nog groter gevaar dat ons christenen bedreigt. Onze eigen lauwheid, het verlaten van onze eigen ‘eerste liefde’. Vinden onze kleinkinderen nog wel een kerk straks?
Hoe moet het dan wél? We leven helaas niet meer in een christelijk land. Als christenen hebben we maar weinig zetels meer in de Tweede Kamer. Iedereen zegt dat we terug moeten naar ‘onze joods-christelijke normen en waarden’, ook niet-christelijke partijen roepen dat. Maar zodra iemand die normen en waarden invult, wil men dat niet horen: ‘Ik laat me door jou niks opleggen’.
Daarom moeten wij ons als christenen én christelijke partijen (én scholen) focussen op de kern van wat Jezus in zijn Bergrede zegt: Jullie moeten gewoon zout en licht zijn. In je gezin, in de kerk, op straat, op school, op je werk, in de samenleving en zo het verschil maken. Ja en dat zal God zegenen, hoe dan ook. Dat relativeert en geeft moed. Dan maakt het niet zoveel meer uit of je nu wel of niet 6 zetels hebt. Een beetje zout is al genoeg. Één kaars zet al een hele kamer al in het licht.
Dat vraagt veel bidden ja, meer nog dan grote advertenties. Bidden: ‘Wat zou Jezus hier nu doen?’ Met een Evangelie dat bevrijdt, met God liefhebben bovenal en de naaste als jezelf. ‘Blijde boodschap’ betekent dat en dáár moeten we het verschil mee maken. Dat zei Wilders terecht. Dat is precies het tegenovergestelde van de religie waar hij mee botst. Die religie betekent letterlijk ‘onderwerping’. ‘Je naaste liefhebben als jezelf’, ben ik in hun boek niet tegengekomen; al wordt het er wel gepraktiseerd.
Kijk en zo moeten we werkzaam zijn, vol nodigende liefde. Als rentmeesters, de wereld is niet van ons, onze geestelijke wapenrusting aandoen (Efeze 6). Samen terug naar de Bron van kruis, opstanding en terugkomst van Jezus. We zijn onderweg. Samen ook met Israël, want zij zijn Gods klok op deze aarde. Kortom: ‘Staan als Staaij’ en met de uitstraling van de man van ‘Jezus Leeft’.
Dr. Wout van Herwijnen is emeritus-predikant, woonachtig in Zwijndrecht.
Praatmee