Beschaving anno 2017: “Ik wil nu dood”
De woorden galmen nog bij mij na. Woorden van Alexander Pechtold: "Ik hoop dat in de toekomst onze beschaving zo ver gaat, dat als u dit bij volle bewustzijn, zonder dwang en als langdurige wens eist, dat we dat bespreekbaar maken."
De meeste mensen zullen de beelden wel gezien hebben. Afgelopen week zat Martin Kock bij het programma Nieuwsuur. En ineens was het er ook uit: "Ik wil niet achttien jaar wachten, ik wil nu dood". Wachten totdat hij de leeftijd van 75 jaar bereikt heeft gaat hem te lang duren: "Ik moet 18 jaar wachten. Dat wil ik niet. Ik wil nu." Vreselijk! Hij is er klaar mee. In een eerdere video geeft hij dat hij wil gaan slapen en nooit meer wakker wil worden. Dat is zijn grote wens. Laat dat even op u inwerken. De wens om nooit meer wakker te worden… En dat op 57-jarige leeftijd. Diep ingrijpend. De reactie die daarna live volgde op de televisie is ook heftig. Ook wanneer je gaat nadenken wat dat voor de toekomst zal gaan betekenen.
Want hoe staan we er nu voor? Op dit moment is er een initiatiefwet van D66 voor een ‘waardig levenseinde’. Als iemand voor zichzelf concludeert: mijn leven is voltooid, dan is het mogelijk om het leven te beëindigen. Dit moet worden gerespecteerd en er moeten geen belemmeringen meer zijn. De dood moet bespreekbaar gemaakt worden. Maar in de uitzending van Nieuwsuur ging het nog een stapje verder. Want wie de woorden van Alexander Pechtold goed gehoord heeft, weet dat het hier niet bij blijft. "We hebben nu groot draagvlak voor dit initiatief. We moeten dat draagvlak niet laten ontwrichten en daarom pakken we het stapsgewijs aan." Stapsgewijs. Straks niet alleen ouderen, maar wellicht ook jongeren… Want zelfbeschikking moet hoog in het vaandel staan. Ik doe wat ik wil.
Het is absurd dat we het anno 2017 het over een vorm van beschaving hebben, als het gaat over hulp bij zelfdoding. Dat we over beschaving praten als de dood het antwoord kan zijn op eenzaamheid of uitzichtloosheid. De wereld op zijn kop. Want het antwoord zou toch compleet anders moeten zijn? Het zou een antwoord van aandacht, liefde en goede zorg moeten zijn. Een antwoord waarbij het leven centraal moet staan, en niet de dood. Het grote gevaar van deze beweging is dat alles wat wettelijk toegestaan wordt, normaal gevonden gaat worden. Zeker als de overheid zich hiermee gaat bemoeien. De samenleving gaat het op een gegeven moment normaal en misschien wel natuurlijk vinden dat mensen uit eigen beweging uit het leven stappen.
Laten we dus voor het leven kiezen. Een waardig leven. Wat mij betreft is het manifest ‘Waardig Ouder Worden’ niet genoeg. Ik pleit voor een manifest ‘Waardig Leven’. Omdat elk leven waardevol en uniek is. Kostbaar!
Bekijk het veelbesproken videofragment:
Laurens Sok is actief als blogger, hobbyfotograaf en radiopresentator bij de Reformatorische Omroep. Bezoek hier zijn Twitteraccount.
Praatmee