"Nee," was zijn antwoord. Hij vertelde dat zijn ouders christen zijn en dat zijn familienaam op zijn ID-kaart stond, maar dat hij niet meer in God gelooft en het christendom belachelijk is. "Je liegt," reageerde de IS-terrorist. "Je hebt een christelijke naam, ik neem je mee." Meghrik werd naar Raqqa gestuurd, waar IS hem ter dood veroordeelde, omdat ze geloofden dat hij toch christen was.

Hij probeerde zich nog te verdedigen. "Ik ben geen christen, ik geloof niet wat mijn ouders mij vertelden." De rechter was onverbiddelijk. "De uitspraak staat vast." Meghrik werd in de gevangenis gegooid. Enige tijd later haalden mannen in het zwart gekleed hem op om te worden geëxecuteerd. Ze boeiden en blinddoekten hem en stopten hem in een auto. Na een rit door de stad bereikten ze een open vlakte, waar al graven waren gedolven voor de ter dood veroordeelden. Meghrik hoorde dat de IS-terroristen hun wapens laadden. Tranen stroomden over zijn wangen. Op het moment dat ze hem vastpakten en alvast in de kuil wierpen, riep hij tot God: "Als U bestaat, schenk me dan alstublieft een kans om U te leren kennen."

Seconden gingen voorbij zonder dat er een schot viel. Toen zei één van de terroristen: "Je mag blijven leven als je je bekeert tot de islam." "Ik wil me bekeren," was het antwoord van Meghrik, waarna hij weer mee werd genomen naar de gevangenis waar hij al eerder zat. Hij voelde zich opgelucht. Opeens zei zijn celgenoot tegen hem: "Bekering haalt niets uit, ze doden je later toch nog wel." De volgende dag werd hij weer uit zijn cel gehaald om te worden gemarteld. Hij kreeg dertig zweepslagen. Daarna moest hij weer voor de rechter verschijnen. Hij was zeer verbaasd toen hij te horen kreeg dat hij zou worden vrijgelaten.

Tien dagen nadat hij was gekidnapt, kwam hij weer vrij. Hij kreeg een speciale pas mee waarmee hij de IS-checkpunten veilig kon passeren om terug naar zijn ouders te gaan.
Op de vraag aan Meghrik of hij begrijpt waarom hij is vrijgelaten, antwoordt hij: "Het was Gods antwoord op mijn gebed. God veranderde het hart van deze rechter, zodat hij mij vrijliet."

* Naam gefingeerd om veiligheidsredenen

Dit verhaal verscheen in de nieuwsbrief van Dirk van Genderen. Klik hier om de originele tekst te lezen.