Die dame in dat restaurant zei dat ze daar lang over nagedacht had en ze het toch allemaal een beetje te makkelijk vond, om iemand maar een pil te geven als hij dood wil. Ze zei dat ze het eigenlijk voor haar hond nog niet zou willen, laat staan als het om mensen gaat. Is het eigenlijk niet veel beter om mensen met zorg te blijven omringen, juist als ze het allemaal niet meer zien zitten, zo vroeg ze zich af.

Handelsmerken
Toen mijn zwager dit verhaal in geuren en kleuren vertelde, dacht ik: goed om te horen dat de inbreng van de SGP op dit gevoelige onderwerp van wat is gaan heten “het voltooide leven” mensen aan het nadenken heeft gezet. Dat er iets van is blijven haken. Want dat is toch wat we willen: het goede zoeken voor iedereen, vanuit de vaste overtuiging dat het Woord van God ons de wegen wijst, ook voor onze tijd.

En als anderen zeggen: “De SGP is een partij waarvan je weet wat je eraan hebt. Die staat voor haar zaak. Niet vandaag dit, en morgen dat.” Dan is dat geen reden voor zelfgenoegzaam achterover leunen, maar een mooie aansporing om op dat handelsmerk zuinig te zijn, en in die lijn met elkaar verder te gaan. In het besef dat alle wijsheid van Boven komt en we bij alle mooie plannen ook steeds de handen moeten vouwen om Gods zegen te vragen. De biddag die kort voor de komende Tweede Kamerverkiezingen gehouden zal worden, onderstreept dit.

Wat stabiliteit en vastigheid kan Den Haag wel gebruiken, te midden van alle politieke avonturiers die de afgelopen tijd een nieuwe partij hebben aangemeld. Intussen dreigt de toon van het verkiezingsdebat steeds schriller te worden. In Nederland, maar ook daarbuiten, verharden de fronten zich. Mensen staan steeds feller tegenover elkaar.

Er zijn hierover al veel analyses verschenen. Vanwaar al die korte lontjes? Waarom kan er niet normaal worden gediscussieerd? Waarom zoveel ‘krijspolitiek’, zoals een RTL-journalist het treffend noemde?

Ik zou zeggen: laten we daarover niet eindeloos palaveren, mopperen of somberen. Daar komen we namelijk geen stap verder mee. We kunnen beter de waarheidselementen die daarachter schuilgaan, proberen op te sporen.

Het klopt ook niet dat vroeger alles beter was. Bijvoorbeeld in de jaren ’70 en ’80 politieke partijen was er ook veel polarisatie. Ook toen ging het hard tegen hard. En er zijn meer perioden geweest van harde verbale gevechten en grote woorden.

Laten we vooral goedsmoeds en met frisse opgewektheid een goed voorbeeld proberen te geven. Laten we tonen dat het kan: onverbloemd een duidelijke boodschap naar voren brengen, staan voor je zaak, ook als het haaks op de tijdgeest staat. Maar tegelijk redelijk en fatsoenlijk blijven, de ander wie hij of zij ook is als medemens niet afschrijven, laat staan kleineren, maar daadwerkelijk respecteren. Dat is wat ik bij talloze SGP-ers om mij heen zie: in raden en staten, in het Europees Parlement. Niet meegaan in krijspolitiek, maar ook wegblijven van grijze politiek, bloedeloze verhalen. Ik ben er dankbaar voor tot die SGP-familie te mogen behoren.

Lankmoedigheid
Wat onze tijd en wat zeker het politieke debat goed kan gebruiken, is een flinke dosis lankmoedigheid. Het zegt veel dat dit prachtige bijbelse woord in onze dagen een vergeetwoord is geworden.

Wat lankmoedigheid is? Dat je je boosheid zo lang mogelijk uitstelt, omdat je niet graag boos wordt. Omdat je tijd voor inkeer wilt geven. Zoals Gods lankmoedigheid over ons, zondige mensen, een oproep tot bekering is (Rom. 2:4) Zo is ook de bijbelse oproep om tegenover medemensen lankmoedig te zijn (Kol. 3:12)

Niet zo snel verstoord.
Niet zo snel boos.

Zoals een zeker dichter eens formuleerde: Probeer altijd iemands zwakke plek te ontdekken, dan weet je waar je hem niét raken moet. Een beetje meer lankmoedigheid kan onze samenleving en politiek goed gebruiken!

Andere partijen
Beste partijgenoten, veel partijen hebben de afgelopen tijd hun verkiezingscongres al gehouden. Het schijnt erbij te horen op dat soort bijeenkomsten andere lijsttrekkers de maat te nemen. Dankbaar wordt de gelegenheid aangegrepen om de politieke tegenstander en concurrent in de hoek te zetten.

Laat ik het nu eens anders doen. Niet katten, maar complimenteren. Ik ga niet elke lijsttrekker langs, daar zijn het er tegenwoordig te veel voor. Maar een aantal complimenten wil ik wel uitdelen.

Om te beginnen onze premier Mark Rutte. U weet vast wel, hij is van de VVD. Hij is vaak en veel bekritiseerd om zijn overmoedige verkiezingsbeloftes. Maar ook is waar dat we voor het eerst sinds 1998 een kabinet hebben gehad dat de rit uitzit, en dat in lastige tijden van crisis. Ik vind het persoonlijk ook bijzonder dat na 18 kamerjaren voor het eerst mee te maken!

Soms hebben wij daar een constructieve bijdrage aan geleverd, soms hebben wij fundamentele kritiek geuit op het kabinetsbeleid. Maar hoe dan ook, de getoonde stuurmanskunst van Rutte, maar ook de vasthoudende oplossingsgerichtheid van Diederik Samsom verdient oprecht waardering.

Daarnaast wil ik het CDA noemen. Die partij ontpopt zich als een groot voorstander van Defensie. Kijk, ik kan het CDA natuurlijk verwijten dat ze net als de op dit punt al te flexibele VVD in de voorbije decennia het tegendeel deden en eraan meewerkten dat de krijgsmacht kapot werd bezuinigd. Maar waarom zou ik? Wat is er mis mee als iemand verstandig wordt en van de dwalingen zijns weegs terugkeert? Ik wil het CDA in de persoon van collega Buma er dan ook oprecht mee complimenteren dat we nu samen strijden voor meer geld voor onze krijgsmacht. Het is ook hard nodig dat te doen. Terwijl de internationale spanningen toenemen, zien we te weinig menskracht, tekortschietend materieel, te weinig investeringen. Het doet allemaal vervelend veel denken aan de tijd van het gebroken geweertje. Het is echt vijf voor twaalf! Hoog tijd om werk te maken van een sterkere defensie, een veiliger Nederland.

Dan is er nog een collega-fractievoorzitter die ik graag wil complimenteren voor zijn vasthoudende waakhondrol. Al jarenlang laat hij luidkeels van zich horen als hij op het Nederlandse erf onraad ruikt: immigratie, islam, veiligheid. Inderdaad, ik heb het over Geert Wilders. Het geluid van waakhonden is vaak niet fraai, soms slaan ze ook wel eens te makkelijk aan, maar toch loont het de moeite wel steeds in de gaten te houden waarom zij aanslaan.. Een waakhond is nuttig, maar teveel waakhonden levert wel erg veel kabaal op. Daarom ben ik benieuwd of Geert Wilders ook degelijke trekpaarden kan leveren, want het schijnt dat daar de komende tijd nogal wat behoefte aan is...

De ChristenUnie kan en wil ik natuurlijk niet vergeten. De CU is een partij waar we als het gaat om een belangrijk thema als de bescherming van het leven prima mee door één deur kunnen en schouder aan schouder zijn opgetrokken. Vaak zelfs als enige bondgenoot: een motie om het aantal abortussen omlaag te brengen, werd naast de SGP alleen door de CU gesteund. Minder eensgezindheid was er soms op het terrein van immigratie en de houding tegenover de islam. Ik weet niet of het de doorwerking van zijn tijd bij SGP-jongeren in Friesland is, of voortkomt uit zijn eigen ervaringen in Egypte, maar ik merk dat Gert-Jan Segers ook uitdrukkelijker dan in het verleden oog heeft voor de donkere kanten van de islam. Waardering daarvoor! Als dat er nu toe leidt, dat de ChristenUnie in de toekomst ook bereid is een strenger asielbeleid te steunen, kunnen we ook hierin het verschil maken!

Lees hier de volledige toespraak van Kees van der Staaij.

Lees ook: Doodstraf uit verkiezingsprogramma SGP