"Meerdere wegen leiden tot Jezus"
“Er is één weg tot God en dat is Jezus. Maar er zijn duizend en één wegen tot Jezus. Dat vergeten we wel eens,” vertelt Kees Hoving. ‘We doen ons uiterste best om mensen de hemel in te krijgen. Weinig om de hemel in hen te krijgen,’ stelde hij onlangs in een blog. CIP.nl stelt hem een aantal vragen.
Ik werd christen, maar leerde niet te leven in de lijn van Jezus. Wat bedoel je hiermee?
“Als ik terugkijk op mijn christelijke opvoeding heb ik niet geleerd wat het volgen van Jezus inhoudt. Begrijp me niet verkeerd, ik kreeg nuttige dingen mee op christelijk gebied. Daardoor heb ik ontzag voor God ontwikkeld. Dat neemt niet weg dat het Nieuwe Testament op veel plaatsen spreekt over ‘worden als Hem’. Dat laatste is in algemene zin onderbelicht. Het is gemakkelijk om in een bepaalde traditie op te groeien zonder te worden als Jezus.”
Wat houdt ‘worden als Jezus’ volgens jou dan in?
“Kortgezegd: leren te denken en handelen zoals Hem. Uiteraard vereist dit een keuze in prioriteiten van onze kant.” Kees verwijst naar Psalm 119. “Die moet geschreven zijn door iemand die gemotiveerd was Gods woorden ter harte te nemen en zijn leven erop aan te passen. Dat vind ik als christen een vereiste. De gelijkenis van de zaaier is buitengewoon actueel. Het lijkt mij dan ook heel goed om als christen af te vragen op welke grond mijn geloof zich bevindt. In onze samenleving bevinden zich volgens mij de nodige doorns en distels die onze loyaliteit jegens God kunnen vertroebelen met weinig vruchten tot gevolg. Dat vind ik een serieus probleem.
Meer op Jezus lijken is een voortdurend ontwikkelingsproces, maar ik vind het te gemakkelijk om te zeggen ‘ik geloof in Hem en het komt goed’. Persoonlijke intentionaliteit is echt een voorwaarde. Onlangs las ik een nadenker van Bill Johnson: ‘De hemel is geen plaats, maar een Persoon.’ Wellicht bevindt de hemel zich op een bepaalde plek, maar ik snap zijn punt. Uiteindelijk draait het om God en niet om onszelf. Als we met een houding geloven van ‘ik ga naar de hemel en verder komt het goed’ houden we onszelf volgens mij behoorlijk voor de gek.”
Heb je enig idee waar het misverstand ‘ik ga naar de hemel en dat is genoeg’ vandaan komt?
“Het is gemakkelijk om een comfortzone te creëren die als het ware buiten het geloofsleven staat. Maar dan leef je een leven waarin jijzelf centraal staat. Die neiging heb ik zelf ook, maar dat is volgens mij niet de bedoeling. De uitdaging is: onszelf uit liefde conformeren aan Jezus’ woorden. Als ik mij er niet 100 % aan overgeef, mis ik mijn doel.
Misschien heeft het ook te maken met het niet goed begrijpen van Gods goedheid, en twijfel aan zijn goede intenties jegens ons. We zijn gauw geneigd om te denken dat we Zijn genade kunnen verdienen met goed gedrag. Ik vergelijk het geloofsleven als christen vaak met een sportschool. Als we geestelijk fit willen zijn vraagt dat om training en moeten we eraan werken. Dat geldt niet alleen voor fysieke ontwikkeling, ook voor geestelijke.”
Je verwijst in je blog naar de grote zendingsopdracht in Mattheüs 28. Hoe zie je dat dit gedeelte tot misverstanden leidt?
“Met een vriendin leid ik een groep in onze kerkelijke gemeente in Leiden. Onlangs sprak ik een vrouw die zich recent bij ons aansloot. Ze vertelde ons dat ze uit een kerk komt waarin dit gedeelte op een manipulatieve en dwangmatige manier werd misbruikt. Daardoor roept Mattheüs 28 bij haar juist aversie op. Dat heeft ermee te maken dat we als christenen zo graag dingen willen doen. Volgens mij moeten we allereerst zelf leerling van Jezus zijn; zijn woorden naast onze motieven leggen. En dan volgt het doen vanzelf. Het gaat mis als we Mattheüs 28 als een opdracht zien en de Opdrachtgever vergeten.”
Wanneer doen we het goed als christen? Iedere dag stille tijd doen?
“Wie die vraagt stelt rijdt eigenlijk al een scheve schaats. Het is belangrijk om te weten dat we onwijs geliefd zijn door God. Er is één weg tot God en dat is Jezus. Maar er zijn duizend en één wegen tot Jezus. Dat vergeten we wel eens. Wat voor mij werkt om verbinding te maken met God kan voor een ander heel anders zijn. Daarnaast hebben we het over een persoonlijke relatie met God. De manier waarop mijn buurman met zijn vrouw omgaat kan heel erg verschillen van de wijze waarop ik met mijn vrouw omga. Dat persoonlijke maakt het leven met God mooi en uniek. Ik denk dat het goed is om bepaalde gewoontes te ontwikkelen om God te zoeken. In mijn situatie was dat bijvoorbeeld motorrijden. Even alleen zijn met God. Voor een ander kan dat muziek of het opzoeken van mensen zijn. De kern is dat we ons pro-actief opstellen in het ontvangen wat God voor ons beschikbaar heeft gemaakt in Jezus. Geloof belijden in Jezus is niet een eindstation, maar het begin van nieuw leven. Dat is juist de climax van Mattheüs 28.”
Kees Hoving schreef de blog ‘Drie redenen voor christelijke impotentie’. Klik hier om zijn blog te lezen.
Praatmee