“Een goede God durft kwaad aan te pakken als kwaad. En daarom zal Hij dat gaan doen. Laten we blij zijn met een straffende God.” Koert van Bekkum is universitair docent Oude Testament aan de Theologische Universiteit van Kampen (TUK). In januari 2017 sprak hij op een conferentie over de vraag hoe Gods radicale liefde zich verhoudt tot Zijn boosheid. Aan de hand van Deuteronomium 32 spreken we met hem over een God die wraak zal nemen op Zijn tegenstanders. Wat moet een christen vandaag de dag met zo’n Bijbelgedeelte?

Tijdens het lezen van Deuteronomium 32 schrok ik mij kapot. Wat moet ik weten voordat ik een dergelijk Bijbelgedeelte lees?
“Dit is een donker hoofdstuk waarin Mozes een lied zingt over de relatie tussen het volk van Israël en God. Dit is een ‘testament’, net voor zijn overlijden waarin hij eerlijk uitlegt hoe de zaken in elkaar steken. Hij benoemt naast Gods goedheid voor zijn volk ook de toorn die het bij God is opwekt als het volk andere goden gaat dienen en wat voor gevolgen dat heeft. Nadat God een verbond sloot met Zijn volk, heeft Mozes de Israëlieten herhaaldelijk gewaarschuwd voor de gevolgen van een verbondsbreuk. Met het lied verwoordt Mozes dat Israël niet kan voldoen aan die hoge verwachting.
God heeft alle randvoorwaarden gecreëerd om met Hem te leven. En toch zegt Israël: ‘We geloven het wel en gaan onze eigen weg.’ Als je dat wat breder trekt, zie je dat dit gedeelte ook gaat over menselijk falen en hoe God daarop reageert. Het resulteert aan het einde van dit hoofdstuk in een schitterende oproep: ‘Zie nu in dat Ik, Ik Die ben, er is geen God naast Mij. Ík  dood en Ik maak levend, Ik verwond en Ík genees en er is niemand die uit Mijn hand redt!’ (vers 39).”