"Je kunt hier niet uit angst leven"
Afgelopen zomer heeft Ben het trainingsprogramma Out of the Comfort Zone gevolgd in Maleisië. Tijdens een van de outreaches is hij in Indonesië geweest. Lees hieronder (een deel van) zijn reisverslag.
"Mijn reis begon 2,5 week geleden in Maleisië met 5 dagen voorbereidingsconferentie samen met 60 tot 80 andere jongeren en ouderen die in Azië aan het werk gingen," vertelt Ben. "Op de eerste dag maakte ik met een paar kamergenoten een wandeling om het terrein wat te verkennen. Ik vroeg mijn Maleisische kamergenoot wat de situatie van christenen in zijn land was. Hij antwoordde: 'Je kunt hier niet uit angst leven, anders krijg je niets gedaan. Je moet in geloof wandelen, broeder!' Die woorden bemoedigden mij, en zijn ook een grote aanmoediging geweest toen mij de volgende dag gevraagd werd of ik de aanbidding wilde leiden in de eerder genoemde verslavingskliniek. Ik heb dat gedaan in het geloof dat God me bekwaam zou maken, en dat deed Hij! Bijvoorbeeld een 'toevallige' ontmoeting met de aanbiddingsleider van de conferentie, waardoor ik veel praktische dingen leerde over het leiden van een aanbiddingsdienst.
Eenmaal aangekomen in Indonesië stond er een busje klaar dat ons naar onze slaapplaats voor de komende 9 dagen bracht. Gedurende de rit vielen mij vooral de sloppenwijken afgewisseld met grote villa's op, terwijl mijn reisgenoten vrolijk verder praatten over de schoonheid van de stad. Die avond deelde ik met mijn reisgenoot uit Nieuw-Zeeland wat ik zag, en wat me opviel dat hij zag. Hij deelde dat het hem inmiddels minder opviel, omdat hij het al vaker had gezien. Het was een waardevol gesprek over het omgaan met cultuurverschillen.
Kinderwerk
De volgende dag begonnen we met 4 dagen kinderkamp in een bergdorp ten noorden van de stad. De gemeente die dit organiseerde deed dit werk al 2 jaar, gaf wekelijks Engelse les in het dorp en op vrijdag bouwde de vrouw van de voorganger relaties met de ouders op. Toen dit werk begon waren de kinderen drukker, was het normaal dat meisjes na de basisschool stopten met leren, en wilden de jongens - als ze al wilden werken - scooter taxichauffeur worden. Twee jaar later merkte je dat de kinderen ons beleefd groetten, en een andere visie hadden: ze wilden arts of leraar worden. Een meisje dat erg goed kon tekenen wilde zelfs architect worden.
Tijdens het kinderkamp hebben we Engelse les gegeven, als internationaal team iets over onze eigen culturen verteld, en kinderen eigentijdse verhalen verteld die leken op verhalen uit het Boek. De vijfde dag hebben we in hetzelfde dorp met een team van christelijke artsen de gemeenschap daar gediend. Normaal gesproken gaan de mensen in het dorp niet naar een ziekenhuis, dokter of tandarts, omdat men simpelweg de behandeling en/of medicijnen niet kan betalen.
Verslaafden bemoedigen
Na deze dagen mochten we helpen in een verslavingskliniek. In deze kliniek was het een bijzondere samenkomst met één begeleider en 13 mannen met een verslaving. Ik merkte daar hoe de Heer kracht gaf om te spreken en de aanbidding te leiden, en hoe we hebben kunnen zaaien in de levens van deze mannen, die daar veelal onvrijwillig zaten. Aan het einde hebben we ook met de begeleider en iedere man afzonderlijk kunnen bidden. Ook daarin gaf de Heer de woorden om te bemoedigen en versterken.
Het is vrijdagavond, 21:00 's avonds, en de laatste dag van ons werk in Indonesië. We zijn op weg naar het huis van onze veldleider om uit te rusten van de dienst en maaltijd die we verzorgd hebben in een verslavingskliniek ten zuiden van de stad waar we hebben gewerkt. Op dit moment wacht ons busje tot we verder kunnen rijden in de drukke avondspits. Plots valt mijn oog op een groepje kinderen dat tussen het stilstaande verkeer op de driebaansweg doorrent. Ik schat ze ongeveer 3 tot 8 jaar oud. 'Wat doen die kinderen daar nou? Dat is gevaarlijk!' is de eerste gedachte die bij me opkomt. Een van mijn teamleden legt uit dat de kinderen daar lopen om dingen te verkopen of om te bedelen. Soms doen ze dit uit noodzaak in opdracht van hun ouders, in andere gevallen is er sprake van kinderarbeid. Het raakt mij om die kinderen daar zo te zien. Ze horen op school te zitten, in vrijheid te kunnen spelen. Niet dingen op straat te verkopen zo laat op de avond. Al biddend kom ik langzaam de schok te boven, en doet de Heer me beseffen hoe belangrijk het werk was dat we de afgelopen 2,5 week hebben gedaan.
Waardevolle lessen
Ik heb een gezegende tijd beleefd in Indonesië. De Heer liet zien hoe Hij stap voor stap door zijn gemeente mensenlevens en gemeenschappen veranderd door relaties op te bouwen, te voorzien in de nood, en door levens van mensen te laten zien dat Hij de God is die van hen houdt. Zo is ook mijn gebed voor de kinderen waar ik dit verslag mee begon: dat ook hun gezinnen deze liefdevolle God leren kennen, en niet langer de snelweg, maar de schoolbanken en sportvelden dankzij Hem de plaatsen zullen zijn waar ze hun tijd met elkaar doorbrengen."
Ben jij bereid om buiten je comfortzone te treden, heb je behoefte aan training en ervaar je een verlangen om je geloof in de praktijk te brengen? Lees hier meer over de trainingsprogramma's van Operatie Mobilisatie.
Praatmee