“Er was een meisje van drie jaar die meteen bij mij op schoot kwam zitten. Dat is heel schattig, maar je voelt ook wel dat dat niet natuurlijk is. Later begreep ik dat ze uit een heftige gezinssituatie kwam”, vertelt Hanneke van Westreenen, die met

naar Moldavië en Zuid-Oekraïne ging. Ze heeft daar bijzondere dingen meegemaakt!

"Ik wilde ervoor kiezen om deze keer geen pleziervakantie te houden, maar op een reis te gaan waar ik kon leren van een hele andere cultuur en mensen te ontmoeten die het zo veel slechter hebben dan wij, om zo op dat moment en die plaats, hoe kort ook, hulp, liefde en steun te kunnen bieden. Je bent zo gewend aan de Nederlandse gewoontes, maar ik wilde graag verder van huis kijken om een helderder beeld van de wereld te krijgen. De wereld bestaan niet alleen uit het rijke Nederland. Het is goed om ook de andere kant eens te zien en te beseffen wat wij hebben."

"Toen we in Moldavië waren kregen we een presentatie te zien over een internaat. Daarin werd ons verteld over de mensen met een beperking die in dat land absoluut niet geaccepteerd worden. Ik vond het inspirerend en mooi om te zien hoe Kom over en help geld inzamelt                                                                                                                                                                                                                                                                 voor deze mensen en hen met projecten helpt, want dit zorgt ervoor dat verschillende kinderen met een beperking de liefde en zorg krijgen die zij nodig hebben en verdienen! Ik heb zelf in de gehandicaptenzorg gewerkt en deze mensen zijn ook geschapen door God. Ze zijn niet waardeloos, maar waardevol!!"

"We zaten bij mensen uit Oekraïne in huis en dat waren zulke gastvrije mensen! Wat mij aansprak is dat je goed bent zoals je bent, in dat land. Terwijl je in Nederland veel meer beoordeeld wordt. Overal hangt een waardeoordeel aan.  Daar ben je veel meer waardevol zoals je bent. De liefde en gastvrijheid naar elkaar vond ik ontzettend mooi. Ik heb het ervaren als dat zij de liefde van God doorgaven aan de mensen om hen heen."

"Voor mij was dat een project voor kinderen, door Youth for Christ, gesteund door Kom over en help. De kinderen die daar kwamen, waren kinderen die er het ergst aan toe waren. Ze kwamen uit school en kregen een soort Bijbelstudie, zodat ze de Heere konden leren kennen.

Wij waren daar een middagje en toen kwam er een meisje van 3 jaar op mijn schoot zitten. In eerste instantie lijkt dat heel schattig en lief, maar het is eigenlijk een triest beeld dat een meisje van drie aan een wildvreemde hecht. Het geeft aan hoeveel liefde deze kinderen nodig hebben, maar in hun dagelijks leven dus niet krijgen.

Precies voor we gingen kwam de dominee van dat project naar me toe en die vertelde over het leven van dat meisje, dat ze proberen haar uit huis te plaatsen omdat ze bij een familie woont die verslaafd zijn aan alcohol en drugs. Het is onleefbaar om daar als kind te wonen. De tranen schoten me in de ogen. Ik brak even, toen ik door kreeg dat zo’n jong kind zo moet leven."

"Wat mij het meest raakte, was dat de kinderen voor ons een lied gingen zingen (en wij voor hen) toen we vertrokken. Het meisje van drie zong met haar handjes in de lucht, ter ere van God. Daar straalde zo’n geluk uit!

Het maakte me jaloers dat zo’n meisje zelfs al heeft ze het zo moeilijk, de Heere zo lief heeft. Het heeft me stilgezet en me bewuster laten nadenken over welke plek de Heere in mijn leven heeft.”