Langs het water, naast het voetbalveld en in de Grote kerk van Sliedrecht. Ds. J. W. Sparreboom wordt overal aangesproken als dominee. “Het bijzondere aan mijn werk is dat ik mensen vaak spreek op momenten dat alle franje van het leven weg is. Daarom ben ik zo dankbaar voor mijn roeping,” zegt de hervormde predikant, zittend aan de waterkant bij de rivier Merwede in Sliedrecht.

Een preek over de roeping van Abraham heeft Sparreboom als tiener enorm aangesproken. “Ik herinner mij de tekst ‘wandel met God een wees oprecht.’ Dit is mijn belijdenistekst geworden en kwam in mijn leven herhaaldelijk terug.” De predikant vond het als kind over het geheel nomen “altijd fijn” om naar de kerk te gaan. Vanuit interesse koos Sparreboom voor de studie theologie. ‘Is Jezus werkelijk opgestaan uit de dood?’, was bijvoorbeeld een vraag die hem en zijn omgeving destijds erg bezighield. “Vanuit de theologie was ik erg benieuwd naar antwoorden. Tijdens die studie werden deuren naar het predikantschap geopend. Achteraf zie ik daarin Gods leiding.

Wat het leven als dominee zo mooi maakt is dat ik voortdurend met mensen optrek. In alle omstandigheden van het leven mag ik betrokken zijn bij anderen. Rondom geboortes, huwelijken maar ook in tijden werkloosheid, ziekte en rouw. Het bijzondere is dat mensen op die momenten altijd oprecht zijn. Men staat als het ware naakt voor God. Een masker opzetten is dan eigenlijk onmogelijk. Op een moment dat iemand in een crisis terechtkomt of gaat sterven valt alle franje weg.”

In Sliedrecht is Sparreboom wijkpredikant in de Grote Kerk. “Een traditionele, dynamische volkskerk waarin allerlei mensen een plek hebben en waar verlangen is naar geestelijke groei,” omschrijft hij. “Soms lijkt een gemeente net een bedrijf waar crisis is. Er spelen conflicten, geldgebrek. Situaties waarin het erom spant. Het is duidelijk dat onze Protestantse Kerk hiermee te maken heeft. Gelukkig heeft onze gemeente in Slierecht hier niet mee te maken. We mogen ons gelukkig prijzen met veel mogelijkheden en uitdagingen. Maar als ik om mij heen kijk, is het duidelijk crisis in de Protestantse Kerk. Als gastpredikant krijg ik in buurgemeenten de nodige verhalen te horen.”

Niet alleen zijn gemeente is dynamisch. Dat geldt ook voor de familie Sparreboom. De predikant is de gelukkige vader van vijf kinderen, waaronder een pleegkind. “Toen onze jongste kinderen naar school gingen hebben we ons opengesteld voor de komst van een pleegkind. Eigenlijk is dat altijd al ons verlangen geweest. Ze maakt nu volledig deel uit van het gezin. Toen bekend werd dat ons pleegkind definitief bij ons zou blijven kregen we van de kerkenraad een olijfboom vanwege haar mediterrane wortels. Een olijfboom tussen de Sparrebomen,” zegt de dominee lachend.

Het komt voor dat Sparreboom langs het voetbalveld gesprekken over God of de kerk voert. “Nee, dat is niet lastig maar bijzonder! Werk en privé lopen nu eenmaal door elkaar heen. Ook langs het voetbalveld ben ik dominee. Ik ga niet mee in de klaagzang van collega’s die vinden dat het leven als dominee druk is. Natuurlijk heb ik soms een volle week en is er genoeg te doen. Maar ik heb het als gemeentepredikant zeker niet drukker dan anderen met een fulltimebaan. Het is simpelweg een kwestie van grenzen stellen en keuzes maken. Als we dat doen is er ook geen reden om te klagen.”

Zittend langs de waterkant kijkt Sparreboom tijdens dit gesprek uit over rivier de Merwede. “Een ontzettend mooi beeld,” vindt hij. “Deze rivier staat symbool voor de werking van de Heilige Geest. Soms kunnen we de Geest zien als een bruisende rivier, als het er spectaculair aan toegaat. Denk aan de There is More conferentie. Wonderen en genezingen hebben een plek in Gods gemeente. Maar er is ook een andere kant. Een rivier beeldt het alledaagse leven uit. Ik zie mensen recreëren en varen  Zo zie ik het werk van God in de gemeente. God in het leven van alledag. Als een brede stroom waarin je meegenomen mag worden in het geloof van anderen. Hoe bijzonder is dat?

Als dominee heb ik veel geleerd van een boer uit mijn eerste gemeente,” zegt Sparreboom tenslotte. “Hij vertelde mij dat hij iedere avond voor het raam stond, naar de hemel keek en uitsprak: ‘Heere Jezus, misschien komt U morgen terug.’ Na alle wijsheid en kennis die ik op de universiteit had opgedaan, sprak dit kinderlijke, gewone geloof mij enorm aan. Dit laat zien hoe waardevol het is om als dominee op te trekken met gewone, alledaagse christenen.”