‘Stop met christen-zijn of anders ontvoeren we je kind’. Voor christelijke ouders in Colombia is dit een reële dreiging. Vooral in inheemse gebieden staan christenen onder druk. Zo beschouwt de bekende FARC-beweging het christendom als een concurrent. Namens Open Doors beantwoordt persvoorlichter Klaas Muurling een aantal vragen over christenvervolging op Colombiaanse bodem.

“In Colombia is de Rooms-Katholieke Kerk groot. Daarom klinkt het vreemd in de oren dat christenen daar worden vervolgd. De tegenstellingen tussen rijk en arm zijn gigantisch. De armen hebben zich verenigd door onder meer het starten van guerrillabewegingen. Dat is de basis geweest voor gewelddadige groepen als FARC en ELN. Dit zijn guerrillabewegingen die zich bevinden aan de linkerkant van het politieke spectrum. Aan de rechterkant zijn er ook allerlei milities actief. En dan heb ik het nog niet eens over de neutrale, criminele bendes. Christenen, met name zij die in de bergen wonen, bevinden zich in een broeinest.

Daar komt nog bij dat in gebieden met inheemse stammen sommige groeperingen zelfbeschikkingsrecht hebben en dus autonomie op Colombiaanse bodem bezitten. Als christenen in die gebieden tot geloof komen, worden ze op eenzelfde manier behandeld als moslims die in de moslimwereld voor Christus kiezen. Ze worden door stammen met de nek aangekeken of onder druk gezet.”

“FARC is met 16.000 strijders de grootste guerrillabeweging. Ongeveer de helft van de soldaten is onder de 18 jaar. Jongeren worden vaak onder dwang gerekruteerd. Ook christenen zijn daar slachtoffer van. Als christenen niet kiezen tussen de overheid of een guerrillabeweging, betekent dit dat die beweging hen niet onder controle heeft. Vandaar dat ze als concurrenten worden beschouwd. Daarom hebben ze het zwaar te verduren in gebieden waar de regering het niet voor het zeggen heeft.”

“Je zou zeggen dat de positie van christenen daar is verbeterd. Maar dat is niet het geval. De score op de ranglijst is exact hetzelfde als vorig jaar. De daling op de ranglijst is te verklaren doordat de situatie van christenen in heel veel andere landen is verslechterd. In 2014 had Colombia dezelfde score, maar stond het land op de 25e plaats.”

“Guerrillastrijders roepen christenen regelmatig op om te stoppen met het geloven in hun God. Natuurlijk geldt dit ook voor andersdenkende minderheden, maar in Colombia is het christendom groot en dus zijn vooral christenen het slachtoffer.

Ik herinner mij een getuigenis van een broeder die Wilson heet. Strijders hadden de opdracht gekregen om hem te doden, omdat hij volhardde in het christelijk geloof. Hij werd meegenomen door vier soldaten met de mededeling dat hij vanwege zijn geloof zou worden omgebracht. Vervolgens sprak hij vol vrijmoedigheid zijn getuigenis uit en keurde hij af waar de strijders mee bezig zijn. Er gebeurde iets bijzonders. De strijders twijfelden en besloten Wilson na overleg in leven te laten. ‘Keur je het goed als we onze opdrachtgevers doodschieten?,’ vroegen ze aan hem. ‘Doe het niet’, antwoordde deze broeder. Wilson had zich kunnen wreken maar had tijdens een Open Doors training geleerd om vijanden te vergeven en de wraak aan God over te laten.”

“We stellen lectuur beschikbaar en bezoeken christenen in afgelegen gebieden om hen te bemoedigen. Open Doors-medewerkers geven hen weerbaarheidstraining. Daar komt ook praktische en financiële hulp bij kijken.

In het kinderhuis vangt Open Doors kinderen op uit bedreigde gezinnen en kinderen die risico lopen op ontvoering. Nu zijn daar 53 kinderen van ouders die met christenvervolging te maken hebben. Deze ouders hebben te maken met dreigementen als ‘stop met christen-zijn of anders ontvoeren we je kind’. In het kindertehuis krijgen ze onderwijs. Ook is er een psycholoog aanwezig. Sommige kinderen hebben bijvoorbeeld hun ouders doodgeschoten zien worden. Daarom is een luisterend oor hard nodig. Daar is ook traumazorg aan gekoppeld.”

Op 23 juni werd historie geschreven in Colombia: de regering en rebellenbeweging FARC tekenden – na vier jaar van vredesonderhandelingen – een wapenstilstand. “Christenen die met FARC te maken hebben zijn sceptisch,” merkt Klaas op. “Dat is niet vreemd. Ze zijn sceptisch omdat ze bekend zijn met de gruweldaden van FARC en een wapenstilstand in het verleden vaak is tenietgedaan. De christenen in de steden beschouwen de wapenstilstand als een gebedsverhoring, omdat dit volgens hen het einde van de oorlog zou kunnen inluiden.”

Foto: Open Doors