“Dit zorgde ervoor dat mijn ex-vriendin ik elkaar hervonden in de Heere Jezus. Doordat we allebei vanuit de principes van God leefden, ontstond er een goede basis om met elkaar verder te gaan. Dat is ook niet zo gek. Wie zich bekeert tot Jezus wordt vergevingsgezind en zachtmoedig. En dus werd het voor ons gemakkelijker om samen verder te gaan. We gingen trouwen en kregen samen drie kinderen. Alles was goed geregeld. Huisje, boompje, beestje, je kent het wel.” Ook kwam er een bijzondere roeping predikankt voor Ramiro's. Hij studeerde theologie aan de Evangelische Theologische Academie (inmiddels het Evangelisch College, red.) en werd vervolgens voorganger in een pinkstergemeente.Van de één op andere dag verschenen er donkere wolken voor de zon in huize Muñoz. Zijn toenmalige vrouw was overduidelijk: 'Ik wil scheiden. Je moet kiezen tussen mij en God'. Ramiro: “In mijn hoofd ontstond kortsluiting. De dag ervoor kreeg ik van haar nog een zoen met de lieve woorden: 'ik hou van je'. Uitgerekend door haar werd ik voor een onmogelijke keuze gesteld.” De Chileen legt uit waarom hij terughoudend is met details. “Ik wil niet dat mijn kinderen daarover lezen in de media. Bovendien heb ik mijn boek niet vanuit de 'ik-ben-zielig-houding' geschreven, maar om lessen te delen.” Zes maanden lang streed Ramiro voor zijn huwelijk. “Maar het was niet meer te redden.”Zijn vrouw zag pastorale hulp niet zitten. “Ze heeft toen ook heel radicaal een punt achter haar geloofsleven gezet.” Ramiro legde zijn bediening als voorganger tijdelijk naast zich neer. “Als het thuis brand is, ga ik niet doen alsof er niets aan de hand is. Maar naarmate de tijd vorderde gingen steeds meer mensen negatief over mij praten. Broeders en zusters stonden niet meer open voor gesprekken en hielden de boot af. Dat was heel pijnlijk”. Desondanks koestert hij geen wrok. “Ik wil niet het slachtoffer uithangen en stel mezelf voortdurend de vraag stellen wat ik ervan kan leren. Deze treurige gebeurtenis heeft mij meer gemotiveerd om anderen te helpen die in dezelfde situatie zitten.”Aan de hand van een aantal schokkende details beschrijft Ramiro hoe de sfeer in huis was verziekt door zijn vrouw. “Om te voorkomen dat het uit de hand zou lopen, ging ik tijdelijk het huis uit. Ik zwierf in die tijd van kamer naar kamer, en kon niet meer terug” De put waar Ramiro in zat werd dieper en dieper. “Steeds vaker kwam de vraag 'waarom moet ik dit meemaken?' in mij op. God gaf geen antwoord, waardoor de kloof tussen mij en Hem groeide. Ik werd bitter en ging terug de wereld in. Met alcohol dronk ik mijn verdriet weg, waardoor ik in een verslaving terechtkwam. Het was een verschrikkelijke tijd. Toch heb ik God nooit losgelaten.”“Op een gegeven moment wilde ik een einde maken aan mijn leven. Ik voelde mij die dag als een muis in een doos. De enige uitweg was de dood. Om afscheid te nemen belde ik iemand uit de kerk. Ik hoorde iemand vanuit de andere kant van de kamer: 'Ik heb een woord van God voor je. Ik weet niet wat je gaat doen, maar God zegt: doe het niet.' Ik hing op en besloot toch door te gaan met het leven. Toen ik een paniekaanval kreeg, liep ik door het bos en zag een boomstam. Op dat moment hoorde ik God tegen mij zei: die boom is omgehakt maar er is nog hoop voor die boom. Dat moment droeg bij aan een ommekeer. Mijn hart werd gevuld met de liefde van God.”Langzaam maar zeker kwam het leven van Ramiro steeds meer op de rails. “Voorheen stapte ik pas rond 16.00 uur uit bed en leefde ik ongezond. Die tijd was voorbij. Ik ging boeken lezen, sporten en beter eten. Ook kreeg ik een huisje in Rotterdam aangeboden. In het begin had ik niks en sliep ik op de grond. In deze kamer* heb ik dagenlang kunnen nadenken over mijn leven en mijn verleden kunnen verwerken. Inmiddels heb ik een netwerk opgebouwd. Zo geef ik bijvoorbeeld presentaties namens Dorcas. Ook help ik als jobcoach mensen om werk te vinden. Dit soort bezigheden voorkomen dat ik mij zielig terugtrek en doorga met leven.”Preken doet Ramiro nog niet. “Als je gescheiden bent, heb je een soort smet achter je naam. Tegelijkertijd geloof ik dat ik door mijn boek en leven heen predik.” Ramiro is ervan overtuigd hij in de toekomst weer aan de slag gaat als voorganger. “Ik heb God door pijn en lijden heen beter leren kennen,” voegt de schrijver toe. “Daarom wil ik niet klagen over mijn pijn maar ondanks alles dankbaar zijn.”