"Ik herinner mij dat een preek mij als kind al enorm aansprak. Daarmee werd het verlangen in mijn binnenste geplant om ooit als predikant aan de slag te gaan. Als 6-jarig jochie wilde ik al dominee worden, en vervolgens liet het me in de jaren die volgden niet meer los," vertelt ds. C. J. Overeem. Sinds vorig jaar is de hervormde predikant actief in het Utrechtse dorp Zegveld. CIP.nl zocht hem op door te praten over zijn roeping.

Na de middelbare school volgde Overeem naast de studie theologie ook nog enkele vakken politicologie. "Ik volg(de) de politiek op de voet , zeker door alles wat er gebeurde vanwege de opkomst van Pim Fortuyn, maar toch duwde een innerlijke drang me vooral steeds meer naar de theologie en ben ik na enkele vakken met deze tweede studie al weer gestopt." Zijn verlangen werd  bevestigd toen hij na afloop van de studie twee beroepen ontving  en hij begon in het Overijsselse Wilsum. "Een gemeente waar we met veel liefde en warmte werden omringd. Daarbij komt het besef dat als je op de kansel staat in de oudste kerk van Overijssel (opgericht in 1050, red.), dat gelukkig ook niet alles van jezelf afhangt. Al bijna duizend jaar lang klinkt hier aan de IJssel het Evangelie en worden mensen door Christus tot de Vader geleid. Dat maakt je klein en doet je beseffen dat je in een lange traditie op de schouders van het voorgeslacht mag staan."

In Wilsum is in pastoraal opzicht het nodige gebeurd. "Dan besef je dat je het ook niet op de automatische piloot kunt doen, zelf ben je er ook emotioneel intensief mee bezig. Soms speelt er van alles, waar je zelf dan ook weer van wakker gaat liggen." Hij verwijst naar een uitspraak van paus Johannes XXIII die, zo wordt gezegd, op een gegeven moment gebeden zou hebben:  'Heer, het is Uw kerk, ik ga slapen'. "Die houding geeft mij als predikant ruimte om crisissituaties los te laten bij het Kruis. Op die manier kun je het vol houden. Ik heb daarbij ook meermalen gedacht dan aan het bekende beeld van Corrie ten Boom. We kijken naar de achterkant van Gods borduurwerk, waar vaak geen patroon in te ontdekken valt. Maar Hij werkt toe naar Zijn Koninkrijk. De geschiedenis en ons leven liggen in Zijn handen. Dat is de belofte waarmee en waaruit je werkt. En in dat vertrouwen onderscheidt een christen zich ook van de rest van de wereld."

Naast de roeping in de gemeente probeert Overeem ook aandacht en tijd voor zijn huwelijk en gezin te reserveren. "Zeker nu mijn vrouw weer enkele dagen in de week is gaan werken, heeft dat tot gevolg dat ik nu ook wat meer tijd doorbreng met onze dochter (5) en zoon (3). De zaterdag probeert hij zoveel mogelijk vrij te houden, ook voor ontspanning. "Maar in de wintermaanden, tijdens het kerkelijke seizoen, valt dat nog niet zo mee." Natuurfoto's maken is één van de hobby's van Overeem. "Ik ga graag met de verrekijker en de fotocamera naar buiten toe. Heerlijk! Het is niet altijd zo dat je met mooie foto’s thuiskomt, maar even de stilte en de afzondering zoeken en in alle rust samen met God te zijn geeft weer nieuwe inspiratie en energie."

In zijn tijd als predikant is Overeem zich bewuster geworden van de kracht van het zesde kruiswoord van de Heere Jezus: 'Het is volbracht.' "Gebrek aan geloofszekerheid houdt veel mensen bezig. 'Geloof ik wel voldoende?' Hoe zit het dan met mijn zonden, die ik tegen mijn wil in doe en waarmee ik God steeds weer verdriet doe? En voor je het weet ben je bezig met de christen-met-zijn-tekorten, in plaats van met Christus-met-Zijn-beloften. Geloof is echter het anker van je levensschip juist buiten jezelf te werpen, in Hem, in dat zesde kruiswoord, zodat het vast ligt. Natuurlijk kan de storm dan nog behoorlijk tekeer kan gaan en er aan het schip geschud kan worden door de golven. Maar alleen zo geeft het geloof troost, vertrouwen, houvast."

Tijdens zijn studieperiode aan de universiteit van Haifa in Israël kwam Overeem in aanraking met het wereldwijde lichaam van Christus. "Op zaterdag bezocht ik een synagoge of een Messiasbelijdende gemeente. Regelmatig had ik op zondag college, maar als de mogelijkheid er was ging ik op zondag naar een christelijke kerk. Ik kwam onder meer bij Anglicaanse, Orthodoxe, Koptische en Afrikaanse diensten. Die ervaringen hebben mij ruimdenkender gemaakt. We hoeven niet dezelfde orde van dienst en Bijbelvertaling te hebben om Eén en Dezelfde God te dienen. Wat is het mooi als er dan verrassende herkenning is over allerlei taalgrenzen en kerkmuren heen. Daarin heb ik iets beleefd van hoe het straks zal zijn: één kudde en één Herder. Uit Israël en de volkeren. Wat kan ik daar naar verlangen…"